«Κανείς δεν θα μας σταματήσει»: Οι Ουκρανοί οινοποιοί αψηφούν την ρωσική εισβολή

Ο πόλεμος μεταξύ Ρωσία και Ουκρανίας μπορεί να χτυπήσει και το πιο απροσδόκητο μέρος αυτή τη στιγμή. Μεταξύ των πιο εκπληκτικών περιοχών είναι τα  οινοποιία της χώρας.

«Αν ο στρατός μας χρειαστεί βοήθεια από εμάς, θα βοηθήσουμε. Δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω περισσότερο», δήλωσε ο Eugene Shneyderis, ιδιοκτήτης του Beykush Winery στη νότια Ουκρανία.

Με σχήμα κάστρου και ντυμένο με κισσό, το Beykush έμοιαζε περισσότερο σαν το σπίτι του στους λόφους του Πιεμόντε της Ιταλίας, αντί να βρίσκεται ανάμεσα σε υγροτόπους και λίμνες αλμυρού νερού.

Αλλά τώρα, η βουκολική θέα της ακτογραμμής της Μαύρης Θάλασσας από την κορυφή των τειχών της είναι μαύρη από τα εχθρικά πολεμικά πλοία, που μάχονται για τον έλεγχο του λιμανιού Ochakiv. Πυκνός, μαύρος καπνός φουσκώνει πάνω από τον αμπελώνα. Η Ουκρανία και η οινοβιομηχανία της βρίσκονται για άλλη μια φορά υπό πολιορκία.

«Μπορώ να αλλάξω κάτι; Πιστεύω πως όχι. Έχω μόνο δύο επιλογές: να ανησυχώ ή να μην ανησυχώ», είπε ο Σνεϊντέρις στο Euronews, ώρες πριν ο Βλαντιμίρ Πούτιν διατάξει τα ρωσικά στρατεύματα να εξαπολύσουν μια πλήρη εισβολή στην Ουκρανία.

Μάχες και μπουκάλια

Οι σπόροι της ανθεκτικότητας σπάρθηκαν το 2014 όταν η Κριμαία, την εποχή εκείνη η κύρια αμπελοοινική περιοχή της Ουκρανίας, προσαρτήθηκε από τη Ρωσία. «Υπάρχουν βουνά, υπάρχουν στέπες, υπάρχουν μέρη κοντά στη θάλασσα…Για τον λόγο αυτό, η καλύτερη περιοχή για οινοποίηση [στην Ουκρανία] είναι η Κριμαία», είπε ο Shneyderis.

Οινοποιεία όπως το Golitsyn στο χωριό Noviy Svit της Κριμαίας είναι σεβαστά σε όλη την Ανατολική Ευρώπη και τη Ρωσία για τα ελαφριά κρασιά τους που μοιάζουν με σαμπάνια. Ο Μπόρις Γέλτσιν πληροφορίες τον θέλουν να είχε λιποθυμήσει από το ποτό στις κάβες του Γκόλιτσιν και έπρεπε να μεταφερθεί στο κρεβάτι από τους σωματοφύλακές του.

«Όταν η Ουκρανία έχασε την Κριμαία, έχασε περισσότερο από το ήμισυ της οινοποιητικής της βιομηχανίας», είπε ο Shneyderis. Ενώ τα περισσότερα έθνη του κόσμου αρνούνται να δεχτούν ότι η Κριμαία δεν ήταν ουκρανική, η πραγματικότητα είναι ότι η ρωσική κυβέρνηση αποκομίζει τώρα κέρδη από τη συγκομιδή, όχι η Ουκρανία.

Στα χρόνια που πέρασαν, οι ίδιοι οι οινοπαραγωγοί προσπάθησαν να προωθήσουν τα ουκρανικά κρασιά στη διεθνή αγορά. Αυτό βοήθησε να αναδειχθεί το προφίλ μικρότερων οινοποιείων, όπως το Beykush.

«Τα τελευταία 8 χρόνια οι οινοποιοί της ηπειρωτικής Ουκρανίας έχουν κάνει απίστευτη δουλειά και δεν θα τα παρατήσουν τώρα», δήλωσε η Victoria Agromakova, Διευθύνουσα Σύμβουλος της Wine&Spirits Ukraine.

Τα σχέδια περιλαμβάνουν την παρουσίαση μιας νέας επωνυμίας «Wines of Ukraine» για πρώτη φορά φέτος στη διεθνή εμπορική έκθεση κρασιού ProWein τον Μάιο του 2022, με την ελπίδα να δοθεί στο ουκρανικό κρασί ευρύτερη παγκόσμια αναγνώριση.

«Τίποτα και κανείς δεν θα σταματήσει την ανάπτυξη της οινοποίησης στην Ουκρανία», είπε η Agromakova.

Vine to Table ή το σοβιετικό μοντέλο

«Το ουκρανικό κρασί, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον πράγμα τώρα», είπε ο Shneyderis. «Πολλοί από τους ανθρώπους που [κάνουν κρασί στην Ουκρανία] είναι άνθρωποι από τα χωριά. Δεν μιλούν αγγλικά, δεν ξέρουν πώς να εξάγουν, πώς να δείξουν σε κάποιους εμπόρους κρασιού, αλλά έχουν καλές ιδέες με το κρασί τους».

Αυτή η νέα εστίαση βασίζεται από τεράστιες αλλαγές στη γεωργική βιομηχανία της Ουκρανίας. Επί Σοβιετικής Ένωσης, η Ουκρανία ήταν γνωστή ως το καλάθι του ψωμιού της Ευρώπης. Αλλά οι αρχαϊκοί σοβιετικοί νόμοι ιδιοκτησίας γης άντεξαν μέχρι το καλοκαίρι του περασμένου έτους, όταν η ουκρανική κυβέρνηση ψήφισε νέα νομοθεσία που επέτρεπε την επανέναρξη της αγοράς και πώλησης γεωργικής γης για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες.

«Το σοβιετικό μοντέλο ήταν πιο βιομηχανικό, για να φτιάξεις πολύ κρασί, αλλά όχι ακριβό…δεν ήταν απαραίτητο να φτιάχνεις εκλεκτά κρασιά», είπε ο Shneyderis, του οποίου η οικογενειακή μπουτίκ οινοποιείο εστιάζει περισσότερο σε πιο εκλεπτυσμένα κόκκινα, λευκά και τριαντάφυλλα. .

«Ίσως το 99% της παραγωγής της Ουκρανίας είναι σε βιομηχανικά οινοποιεία, δεν είναι πολύ, ίσως 10 ή 15 οινοποιεία που παράγουν περίπου 1 εκατομμύριο φιάλες, με όχι υψηλή ποιότητα. Υπάρχουν μερικά καλά μεγάλα οινοποιεία, αλλά είναι μόνο ένα, δύο, τρία… εξακολουθεί να είναι το σοβιετικό μοντέλο οινοποιείων», είπε.

Θολό τοπίο

Ωστόσο, με την εισβολή της Ρωσίας, το μέλλον της οινοβιομηχανίας της Ουκρανίας, και μάλιστα της ίδιας της Ουκρανίας, είναι πλέον βαθιά αβέβαιο. Η διάθεση πολλών οινοπαραγωγών είναι μια διάθεση περιφρόνησης, που υποστηρίζεται από την ελπίδα ότι θα μείνουν ήσυχοι για να φτιάξουν τα κρασιά τους και θα συνεχίσουν να εργάζονται για την απόκτηση ισχυρότερης αναγνώρισης πέρα ​​από την Ουκρανία.

«Συνεχίζω να επενδύω στο κρασί μου, είναι αυτό που θέλω. Πρόσφατα φτιάχναμε ένα μικρό ξενοδοχείο κοντά στο οινοποιείο, πλήρωσα…πριν από μια εβδομάδα, δύο εβδομάδες, για την κατασκευή μιας πισίνας σε αυτό το μικρό ξενοδοχείο. Συνεχίζουμε τη ζωή μας. Ίσως είναι ανόητο, δεν ξέρω», είπε ο Shneyderis.

“Τι μπορούμε να κάνουμε? Θα βοηθήσω τις δυνάμεις μας, τους στρατούς μας, θα συνεχίσω το έργο μου. Αν συμβεί κάτι, εντάξει, δεν ξέρω τι θα κάνουμε. Κάτι, θα κάνουμε», είπε. «Θα συνεχίσουμε τη δουλειά μας»