Ο Έλληνας μεγιστάνας που έχασε σε μια νύχτα 3 τράπεζες και δικαιώθηκε μετά θάνατον

Ο Έλληνας μεγιστάνας που έχασε σε μια νύχτα 3 τράπεζες και δικαιώθηκε μετά θάνατον
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο τότε πρωθυπουργός κλήθηκε να πάρει σημαντικές αποφάσεις για την χώρα κάτι που τελικά δεν του βγήκε σε καλό.

Μεγάλες στιγμές σημειώθηκαν στην ελληνική πολιτική σκηνή τη δεκαετία του ’70 και μάλλον οφείλεται η παρουσία της Χούντας των συνταγματαρχών αλλά και σίγουρα η μεγάλη απώλεια αυτή της Κύπρου.

Πέρα από την τραγική για το έθνος κατάσταση στην εξωτερική πολιτική την οποία κλήθηκε να αντιμετωπίσει τότε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπό το βάρος της εισβολής του Αττίλα, αντίστοιχο χάος υπήρχε και στο εσωτερικό της χώρας, με το κράτος και τις δομές του να έχουν παραλύσει, με το καθεστώς να ευνοεί διαρκώς «ημέτερους», με τον μανδύα της δήθεν φιλικής προς τις επενδύσεις πολιτικής του.

Έλληνας μεγιστάνας

Η περίπτωση του Στρατή Ανδρεάδη

Ένα παράδειγμα είναι η περίπτωση του Στρατή Ανδρεάδη ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν ένα από τα πιο ισχυρά ονόματα της οικονομικής ζωής του τόπου, ανοίγοντας τα πλοκάμια του σε διάφορες επιχειρήσεις και με περιουσία που τον καθιστούσαν έναν αληθινό  μεγιστάνα.

Οι επιχειρήσεις συμφερόντων Ανδρεάδη κάλυπταν ένα μεγάλο φάσμα το οποίο περιελάμβανε τομείς όπως η ναυτιλία, ο τουρισμός, η βιομηχανία, οι συγκοινωνίες, η υγεία, οι ασφαλίσεις και -κυρίως- το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η οικογένειά του είχε μετοχές σε τρεις ιστορικές τράπεζες και συγκεκριμένα της Εμπορικής, της Ιονικής και Λαϊκής αλλά και της Τράπεζας Επενδύσεων, οι οποίες έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του τόπου δίνοντας μεγάλο πάτησα στην αστική τάξη της χώρας.

Οι τράπεζες είχαν περάσει στην ιδιοκτησία της οικογένειας Ανδρεάδη από τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, ενώ αργότερα στην «φαρέτρα» προστέθηκαν και εκείνες της Πειραιώς και της Αττικής, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την θέση του επιχειρηματία αλλά και την δύναμή του στην γενικότερη ζωή στην Ελλάδα.

Άλλωστε, ήδη από το 1945 διέθετε μεγάλο στόλο εμπορικών πλοίων, ο οποίος αυξανόταν διαρκώς μέσω της συνεργασίας του με την οικογένεια Λιβανού, την ίδια χρονιά ανέλαβε την λειτουργία του ΗΣΑΠ, ίδρυσε τα ναυπηγεία Ελευσίνας, το εργοστάσιο χημικών λιπασμάτων στην Νέα Καρβάλη Καβάλας, την Ελληνική Βιομηχανία Χυμών και Κονσερβών στο Βέλο Κορινθίας και τα Διυλιστήρια Πετρελαίου στα Μέγαρα, η λειτουργία των οποίων τελικά εμποδίστηκε. Επίσης ανέλαβε πρόεδρος των ασφαλιστικών εταιρειών «Φοίνιξ», «Ιονική» και «Γενικαί Ασφάλειαι της Ελλάδος». Το 1963 ο Ανδρεάδης ολοκλήρωσε και εγκαινίασε το ξενοδοχείο Χίλτον,ενώ, διατέλεσε και πρόεδρος του Δ.Σ. του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός»!

Και όλα αυτά ενώ ήδη είχε εκλεγεί μια φορά βουλευτής με την ΕΡΕ, χωρίς να επιθυμεί να  ακολουθήσει καριέρα πολιτικού, και ακολούθως στράφηκε στην ακαδημαϊκή καριέρα καθώς εκλέχθηκε καθηγητής του Διοικητικού Δικαίου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (σήμερα Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών) και υπήρξε και εκλεγμένος πρύτανης της ΑΣΟΕΕ, σε επτά περιόδους μεταξύ 1943 και 1968.

Όμως όλα αυτά χάθηκαν σε μια βραδιά και συγκεκριμένα στις 5 Δεκεμβρίου του 1975 όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (σε μια εποχή που οι «σύγχρονες» ιδέες περί οικονομικού φιλελευθερισμού δοκιμάζονταν μόνο από τις δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής) πήρε μια σειρά από άκρως σοσιαλιστικά (όσο οξύμωρο κι αν μοιάζει αυτό) μέτρα. Με κορυφαίο όλων, βέβαια, την γνωστή σε όλους κοινωνικοποίηση ή κρατικοποίηση μιας σειράς από επιχειρήσεων που με απλά λόγια σημαίνει την ανάληψη του ελέγχου ιδιωτικών «μαγαζιών» από το ίδιο το κράτος! Έλληνας μεγιστάνας

Μια εκδικητική κίνηση από τον Καραμανλή

Αυτή ήταν και η τύχη των τριών μεγάλων τραπεζών του Στρατή Ανδρεάδη, δηλαδή Εμπορικής, Ιονικής και Λαϊκής, Επενδύσεων, ενώ την ίδια ώρα κάτι ανάλογο συνέβαινε και σχεδόν με κάθε άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα, με μοναδική εξαίρεση τις ναυτιλιακές εταιρείες που παρέμειναν στην ιδιοκτησία του.

Ο ίδιος ο Στρατής Ανδρεάδης πάντως που αναγκάστηκε από το επόμενο πρωί κιόλας να παραδώσει τις επιχειρήσεις του στο κράτος, επέμενε ότι είναι μια εκδικητική κίνηση  από τον Καραμανλή λόγω του τεταμένου κλίματος μεταξύ των δύο ανδρών, θέση για την οποία εν μέρει δικαιώθηκε αρκετά χρόνια μετά το τέλος της ζωής του.

Ο ίδιος έφυγε από την ζωή στις 14 Φεβρουαρίου 1989 και δεν πρόλαβε να δει όσα ακολούθησαν στις δικαστικές αίθουσες. Ειδικότερα, στα μέσα της δεκαετίας του 1990 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε το ελληνικό δημόσιο και παράλληλα το υποχρέωσε για καταβολή μεγάλης χρηματικής αποζημίωσης στους κληρονόμους του δηλαδή στους απογόνους του.

Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP ΤΟΥ PAGENEWS PAGENEWS.gr - App Store PAGENEWS.gr - Google Play