Τζέιμς Μότραμ: Συναντά την κόρη του Ντύλαν για να μιλήσουν για τον κινηματογράφο και τη δημιουργία ταινιών

Ο Τζέιμς Μότραμ συναντά αυτόν και την κόρη του Ντύλαν για να μιλήσουν για τον κινηματογράφο, τη δημιουργία ταινιών, για την οικογένεια και το «δικαίωμα των λευκών ανδρών».

«Βρέθηκα να πέφτω σε μια μοναδική εμπειρία που δεν θα έχανα με τίποτα», λέει ο Sean Penn, αξιολογώντας την τελευταία του ταινία ως σκηνοθέτη, Flag Day.  Στο παρελθόν, έχει σκηνοθετήσει μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς του κόσμου. Ο Viggo Mortensen πρωταγωνίστησε στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1991 The Indian Runner. Ο Jack Nicholson πήρε το προβάδισμα στις ταινίες The Crossing Guard (1995) και The Pledge (2001). Αλλά αυτή τη φορά στράφηκε στον Dylan και τον Hopper, τα δύο μεγάλα παιδιά του με την ηθοποιό πρώην σύζυγό του, Robin Wright.

«Έχει το δέρμα της μητέρας της»

Είναι 10 π.μ. ώρα LA και συνομιλώ με τον Sean, 61, και την κόρη Dylan, 30, μέσω του Zoom. Βρίσκεται σε ένα μικροσκοπικό δωμάτιο χωρίς χαρακτηριστικά, πίνοντας από μια τεράστια κούπα, με τα μακριά, ξανθά μαλλιά της να πέφτουν πάνω από το γκρι φούτερ της. Η ομοιότητα με τον Ράιτ είναι εκπληκτική. «Έχει το δέρμα της μητέρας της», παρατηρεί κάποια στιγμή ο πατέρας της, με εκείνο το γνώριμο χαμηλό γρύλισμα του. Είναι ντυμένος με ένα μπλε μπλουζάκι, με μπούκλες καπνού να σηκώνονται περιστασιακά στο πρόσωπό του από το αναμμένο τσιγάρο που έχει εν κινήσει. Ένα γκόλντεν ριτρίβερ κουνιέται στον χώρο της κουζίνας πίσω του.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Sean Penn (@sean_pennfan)

Έδωσε το βιβλίο ως δώρο στην Ντύλαν όταν ήταν 15 ετών και τη ρώτησε αν θα σκεφτόταν να παίξει τη νεαρή Τζένιφερ στην οθόνη. Δεν είχε παίξει ποτέ πριν. «Δεν ήθελα να το κάνω», λέει. «Ποτέ δεν ήθελα να είμαι μπροστά στην κάμερα. Ποτέ δεν σκέφτηκα τον εαυτό μου ως ηθοποιό». Δεν ήταν ότι είχε μείνει μακριά από την επιχείρηση. όλη η οικογένεια ήταν βουτηγμένη σε αυτό. Ο παππούς της – ο πατέρας του Sean – ήταν ηθοποιός και σκηνοθέτης Leo Penn. Η γιαγιά της – η μητέρα του Σον – η Αϊλίν Ράιαν έπαιξε επίσης (και έχει εμφανιστεί συχνά στις ταινίες του γιου της), ενώ η Ρόμπιν Ράιτ έχει δει μια πορεία καριέρας από την Πριγκίπισσα Νύφη μέχρι το House of Cards.

Για την Dylan, η οποία μεγάλωσε μακριά από το Χόλιγουντ στην ήσυχη περιοχή της Marin County, βόρεια του Σαν Φρανσίσκο, υπήρχαν επισκέψεις στα σκηνικά των γονιών της, συμπεριλαμβανομένου του Into the Wild του 2007. Αυτή η προσαρμογή των απομνημονευμάτων του Christopher McCandless σχετικά με την εγκατάλειψη της κοινωνίας και την εύρεση της φύσης, την οποία σκηνοθέτησε ο πατέρας της, παραμένει μια ζωντανή εμπειρία. «Όχι μόνο επειδή είχα τεράστια αγάπη με τον Emile Hirsch [που έπαιζε τον McCandless] εκείνη την εποχή», γελάει, «αλλά ταξίδευα σε διάφορες πολιτείες για να δω τον πατέρα μου και να είμαι στην Αλάσκα…»

Ανεξάρτητα από αυτή την απέχθεια για το multitasking ταινιών, ο Sean δημιούργησε έναν άλλον αξιομνημόνευτο χαρακτήρα για να προσθέσει σε ένα ήδη εκπληκτικό έργο. Μόνο μεταξύ 1996 και 2009, συγκέντρωσε πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ και δύο νίκες, για το Mystic River και το Milk. Καθοδηγώντας τον Τζον από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 έως τις αρχές της δεκαετίας του ’90, καθώς παρασύρεται μέσα και έξω από τη ζωή της Jennifer, ο Penn προσφέρει μια τρυφερή απεικόνιση ενός απατεώνα του οποίου τα μεγαλύτερα θύματα είναι πιθανώς η ίδια του η οικογένεια. Είναι ευγενικός και καλοπροαίρετος αλλά και αυταπάτη και απατεώνας.

Νιώθει ότι ο Τζον έχει κάτι κοινό με το «δικαίωμα των λευκών Αμερικανών ανδρών» που βλέπει γύρω του σε τόσα πολλά σήμερα. «Ή μάλλον, θα έπρεπε να πω, [με την] πεποίθηση ότι αυτό το Αμερικανικό Όνειρο που τους υποσχέθηκαν [σε] τους δίνει το δικαίωμα σε αυτό. Και αυτή είναι μια πολύ δύσκολη καλωδίωση να διορθωθεί».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Sean Penn (@sean_pennfan)

Ο Sean έχει παίξει ένα ευρύ φάσμα λευκών Αμερικανών ανδρών, δικαιούχων ή μη – από τον στρατιώτη του gung-ho στο Casualties of War, μέσω του ανοιχτά ομοφυλόφιλου δημάρχου του Σαν Φρανσίσκο Harvey Milk, μέχρι τον λάθη σκηνοθέτη που κατοικεί στο τελευταίο Licorice του Paul Thomas Anderson. Πίτσα. Αλλά όταν πρόκειται για το πώς βλέπει τον ανδρισμό, είναι παλιό σχολείο. Πρόσφατα είπε σε μια εφημερίδα: «Είμαι στο κλαμπ που πιστεύει ότι οι άντρες στην αμερικανική κουλτούρα έχουν γίνει άγρια ​​θηλυκοποιημένες… Δεν νομίζω ότι για να είμαστε δίκαιοι με τις γυναίκες, πρέπει να γίνουμε».

«Νομίζω ότι οι άνδρες, κατά την άποψή μου, έχουν γίνει αρκετά θηλυκοί»

Τι εννοούσε με αυτά τα σχόλια; «Νομίζω ότι οι άνδρες, κατά την άποψή μου, έχουν γίνει αρκετά θηλυκοί», επαναλαμβάνει. «Έχω αυτές τις πολύ δυνατές γυναίκες στη ζωή μου που δεν θεωρούν τον ανδρισμό ως ένδειξη καταπίεσης απέναντί ​​τους. Υπάρχουν πολλά, νομίζω, δειλά γονίδια που οδηγούν τους ανθρώπους να παραδώσουν το τζιν τους και να φορέσουν μια φούστα».

Είναι μια απάντηση που υποδηλώνει ότι θα προτιμούσε τα αρσενικά και θηλυκά χαρακτηριστικά να παραμείνουν ως τέτοια, και μια απάντηση που αφήνει τον Dylan ήσυχο, κοιτάζοντας το κενό. Έχω μείνει να αναρωτιέμαι πόσο συγκρίνεται η σχέση τους με τους Vogels; «Νομίζω ότι στη δική μας σχέση μεταξύ μας, είμαι πολύ πιο όμορφος», αστειεύεται ο μπαμπάς. «Φυσικά και υπάρχουν παραλληλισμοί. Θα συναντούσαμε πράγματα που έφταναν κοντά στο κόκκαλο εδώ κι εκεί… ήταν εύκολο για εμάς να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον στα μάτια και να πούμε «Θυμάμαι ότι ήμασταν εκεί» και ούτω καθεξής».

Το Penn senior, φαίνεται, είναι σκαλισμένο σε γρανίτη από μια άλλη εποχή. Μεγάλωσε στην Καλιφόρνια, κάνοντας σερφ στα κύματα του Ειρηνικού όταν δεν γύριζε ταινίες μικρού μήκους με τους φίλους του από το γυμνάσιο Charlie Sheen και Emilio Estevez. Τότε οι ταινίες ήταν υψηλής τέχνης. Ακόμη και η ίδια η ιδέα της παρακολούθησης της Ημέρας της Σημαίας σε ψηφιακή οθόνη είναι δύσκολο να αποδεχτεί ο Penn. «Το να πηγαίνω στο θέατρο και να βιώνω κάτι σε μια στιγμή με αγνώστους είναι το κορίτσι που ερωτεύτηκα», λέει απλά. Ο Dylan, τουλάχιστον, συμφωνεί. «Η εμπειρία του να είσαι σε ένα θέατρο είναι τόσο διαφορετική από το να είσαι στο κρεβάτι σου βλέποντάς το σε φορητό υπολογιστή», λέει.

Όταν το Flag Day κυκλοφόρησε στην Αμερική, ο Penn ξεκαθάρισε ότι ήθελε η ταινία να προβληθεί στους κινηματογράφους, αλλά μόνο εάν οι αγοραστές εισιτηρίων εμβολιάζονταν κατά του Covid-19. «Εννοώ, τι αξία έχουμε να ζητήσουμε από τους ανθρώπους σε ένα θέατρο να έχουν μια αυξανόμενη εμπειρία –ή ελπίζουμε ότι μπορεί να είναι– εάν το σώμα τους επηρεάζεται με υποβαθμισμένο τρόπο;» μου λέει. «Λοιπόν, ναι, πρέπει όλοι να το σκεφτόμαστε αυτό και με αυτόν τον τρόπο, να το ξεπεράσουμε, έτσι ώστε να μην είναι πλέον μια απρόθυμη εμπειρία το να πάτε στο θέατρο».

Έχει «τεράστια πίστη στους εμβολιασμούς» και μιλά με μαρασμό για τη ζωή σε μια «προνομιούχα χώρα» όπως η Αμερική, όπου δεν υπάρχει μόνο πλεόνασμα εμβόλων αλλά και άγνοια για την επιστήμη. «Μερικές φορές οι άνθρωποι παίρνουν το προνόμιο και την ελευθερία τους ως δικαίωμα να είναι κατά του πολίτη, να είναι αποτυχημένοι πολίτες – αυτοί που θα αναζητήσουν το είδος της ψεύτικης επιστήμης που θα τους έδινε νομιμοποίηση [όταν πρόκειται για] να μην εμβολιαστούν».

Το «Flag Day» κυκλοφορεί στους κινηματογράφους και σε ψηφιακή μορφή στις 28 Ιανουαρίου

Το μη κερδοσκοπικό του CORE (Community Organized Relief Fort), το οποίο ίδρυσε ως απάντηση στον σεισμό του 2010 στην Αϊτή, έχει αφιερώσει προσπάθειες από τότε που ξέσπασε η πανδημία στις δοκιμές και τους εμβολιασμούς για τον Covid-19. Στο παρελθόν, ο ηθοποιός έχει αποδοκιμαστεί για τον ακτιβισμό του (ακόμη και στην ταινία μαριονέτας σάτιρας Team America), αλλά ποτέ δεν υποχώρησε. «Συνδέουμε», λέει, με μια αισιοδοξία στη φωνή του. «Προσπαθούμε συνεχώς να εκπαιδεύουμε και να δίνουμε κίνητρα σε περισσότερους ανθρώπους να αποδεχτούν το εμβόλιο. Και συνηγορούμε υπέρ της διανομής εμβολίων σε μέρη όπου οι άνθρωποι πεινούν γι’ αυτό».

Εκτός από αυτό, πρόκειται να κάνει μια σπάνια εμφάνιση σε μια περιορισμένη τηλεοπτική σειρά – Gaslit – που πραγματεύεται το σκάνδαλο Watergate. Ακόμη και ο ίδιος πρέπει να παραδεχτεί ότι η μικρή οθόνη έχει επισκιάσει τη μεγάλη αυτόν τον αιώνα. «Έχω δει τέτοια απίθανα πράγματα στην τηλεόραση», λέει. Όσο για την Dylan, θέλει να μετατρέψει αυτή την «μια φορά στη ζωή εμπειρία», όπως το λέει ο Sean, σε κάτι πιο κανονικό. «Ένιωθα σαν να περνάω από θεραπεία κάθε μέρα», χαμογελάει απαλά. «Αλλά σίγουρα με έκανε να θέλω να ρισκάρω». Σαν πατέρας, σαν κόρη, θα πεις.

Πηγή: Independent