Γκιγιέρμο ντελ Τόρο: «Δεν υπάρχει περίπτωση να περάσουμε 150 συναισθήματα μέσα στην ημέρα με τον ίδιο τρόπο»

Κάθε φορά που ακούω κάποιον να αναφέρει τη λέξη αγνότητα, ανατριχιάζω», λέει ο Guillermo del Toro. «Είτε είναι η μία πλευρά είτε η άλλη, είτε πρόκειται για φασιστική ιδεολογία είτε για δικτατορία, δεν έχει σημασία. Γι’ αυτό το αμερικανικό όνειρο είναι τόσο καταστροφικό πράγμα – ή τέλεια, ρομαντική αγάπη». Στον κόσμο των φαντασμάτων και των τεράτων του Μεξικανού παραμυθογράφου, το πιο τρομακτικό από όλα είναι κάποιος που μπορεί να σκεφτεί μόνο απόλυτα.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Guillermo Del Toro (@guillermodelt)

Έτσι όριζε πάντα τους κακούς του: τον φράγκο καπετάνιο στον Λαβύρινθο του Παν, τόσο ένθερμος στην αφοσίωσή του που είναι τυφλός για τον κόσμο των παραμυθιών που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια της θετής κόρης του ή τον συνταγματάρχη του Μάικλ Σάνον στο βραβείο Καλύτερης Ταινίας του Ντελ Τόρο, The Shape of Water, που ανακαλύπτει ένα ανθρωποειδές αμφίβιο και δεν βλέπει ποτέ πέρα ​​από την ευκαιρία για προσωπική δόξα.

«Το Nightmare Alley έχει να κάνει με αυτά τα παρηγορητικά, πολύ καλά κατασκευασμένα ψέματα»

Σίγουρα δεν υπάρχει τίποτα απόλυτο για τον Ντελ Τόρο. Είναι ένα θαυμαστό καζάνι αντιφάσεων. Όταν μιλάμε για το Zoom, έχει αποτραβηχτεί για λίγο από το δημιουργικό του καταφύγιο (εργάζεται σε μια ασπρόμαυρη εκδοχή της τελευταίας ταινίας του, Nightmare Alley, που θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες των ΗΠΑ) και σωριάστηκε σε μια πολυθρόνα σε κάτι χωρίς χαρακτήρες Σουίτα ξενοδοχείου LA. Υπάρχει μια ησυχία σε αυτόν – μια που υποδηλώνει εσωτερική γαλήνη και σοφία, αλλά με ένα συνεχές τρεμόπαιγμα από κάτι κακό πίσω από αυτά τα γιγάντια, σφαιρικά γυαλιά του.

Στο Nightmare Alley, τα τυπικά παπούτσια και οι μαφιόζοι του φιλμ νουάρ έχουν αντικατασταθεί με καρναβάλια και αποκρυφιστές. Ωστόσο, εξακολουθεί να είναι νουάρ, με την ηθική έννοια – με τον τρόπο που εκθέτει τη σκοτεινή καρδιά και τη σπασμένη πραγματικότητα του αμερικανικού ονείρου. Όταν τον ρωτάω για την κατάσταση του είδους σήμερα, και πώς μπορεί να αντικατοπτρίζει τη δική μας απογοήτευση, η φωνή του έρχεται με μια επιπλέον νότα αποφασιστικότητας. Είναι σαφές ότι το σκέφτηκε αυτό.

«Νομίζω – αν θέλουμε να περάσουμε αυτή τη δεκαετία, θα δούμε αυτή τη στιγμή ως μια στιγμή σολιψιστικής ανησυχίας», λέει, με ένα μικρό, πικρό γέλιο. «Είμαστε τόσο απασχολημένοι με την αντίδραση όλη την ώρα, γιατί μας βοηθούν μηχανές, μερικές από τις οποίες κουβαλάμε στην τσέπη μας. Επεξεργαζόμαστε αυτό που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι πληροφορίες, αλλά είναι πραγματικά συναίσθημα. Και δεν υπάρχει περίπτωση να περάσουμε 150 συναισθήματα την ημέρα, με λογικό τρόπο να μην υπάρχει».

Και αυτή η υπερφόρτωση μάς οδηγεί μόνο να ετοιμάσουμε τις άμυνές μας. «Αυτά τα μικρά φέουδα που επιμελούμε σε ό,τι κοιτάμε, διαβάζουμε, ακούμε μόνο μας αναγκάζουν σε αυτό που ήδη γνωρίζουμε», συνεχίζει. «Απλώς επιβεβαιώνει τις προκαταλήψεις μας. Αυτό γεννά πολλούς τσαρλατάνους στην πολιτική. Και άνθρωποι που μας λένε παρηγορητικά, πολύ καλά κατασκευασμένα ψέματα».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Guillermo del toro fanpage🎬📽 (@guillermo__mastermovie)

Το Nightmare Alley έχει να κάνει με αυτά τα παρηγορητικά, πολύ καλά κατασκευασμένα ψέματα. Μια μεταφορά του μυθιστορήματος νουάρ του 1946 του William Lindsay Gresham, σηματοδοτεί την πρώτη προσπάθεια του Del Toro να ασχοληθεί με τη δουλειά κάποιου άλλου, εκτός των πιο mainstream προσπαθειών του στο Χόλιγουντ – δηλαδή τις ταινίες Hellboy και Blade που σκηνοθέτησε και τον άμοιρο Mimic από το 1997. κομμένο σε κομμάτια από τον Χάρβεϊ Γουάινστιν. Η ταινία, την οποία έγραψε μαζί με την ιστορικό κινηματογράφου και σεναριογράφο Κιμ Μόργκαν (το ζευγάρι έχει έκτοτε παντρευτεί), είναι επίσης η πρώτη από τις ταινίες του που δεν περιλαμβάνει κανένα είδος υπερφυσικής οντότητας.

Στην πραγματικότητα, η ιστορία του περιέχει μια ορισμένη περιφρόνηση για αυτό το βασίλειο. Το μυθιστόρημα του Γκρέσαμ αφορά έναν φιλόδοξο σαράκι, τον Stanton Carlisle (τον οποίο υποδύεται ο Bradley Cooper στην ταινία), ο οποίος ξεκλειδώνει τις δυνάμεις της χειραγώγησης μαθαίνοντας τα κόλπα του νοητισμού – αυτή η μεγάλη θλίψη που ισχυρίζεται ότι βλέπει τις ενδόμυχες σκέψεις και το μέλλον των ανθρώπων ή που οδηγεί μερικούς να ισχυριστούν ότι μπορούν να μιλήσουν στους νεκρούς.

«Μπορώ να είμαι μόνος χωρίς να νιώθω μοναξιά»

Ο Σταν, στο τέλος, ανακουφίζεται μόνο όταν σταματήσει την προσποίηση – όταν αποδέχεται ότι, όπως περιγράφει ο ντελ Τόρο, «δεν είναι εκλεπτυσμένος τύπος, ούτε ανώτερος διανοητικός, ούτε εραστής με καρδιά εφήβου, αλλά αυτό το άθλιο κράμα όλων αυτών». Ο σκηνοθέτης, ωστόσο, έχει βρει έναν πιο απλό δρόμο για λίγη ησυχία μέσα σε όλο το χάος και τα παράδοξα. «Έχω φτάσει στην ηλικία των 57 ετών σε ένα μέρος όπου δεν νιώθω μοναξιά», εξηγεί. «Μπορώ να είμαι μόνος χωρίς να νιώθω μοναξιά»

Η καριέρα του συχνά ορίζεται εξίσου από τις ταινίες που δεν έχει γυρίσει, όπως και από τις ταινίες που έχει: μια προσαρμογή του Lovecraft At the Mountains of Madness, για παράδειγμα, και μια νέα άποψη για τη βόλτα με το The Haunted Mansion στη Disneyland (επισήμως νεκρή στο νερό, επιβεβαιώνει ο Ντελ Τόρο, τώρα που η Disney άναψε μια εντελώς διαφορετική εκδοχή). «Τα απραγματοποίητα έργα του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο» έχει αυτή τη στιγμή τη δική του, όχι ασήμαντη, σελίδα στη Wikipedia. Αλλά φαίνεται ότι βρήκε λίγη ησυχία και εκεί. «Κοίτα, είμαστε σαν ψαράδες», λέει ο σκηνοθέτης. «Πάντα λέμε ψέματα και λέμε ότι το καλύτερο είναι αυτό που ξέφυγε. Ποτέ δεν ξέρεις. Είστε σαν τον ανόητο στα χαρτιά ταρώ – απλά πηγαίνετε ετερόκλητα στον γκρεμό, ξέρετε; Ακολούθησε το σκυλί των ελπίδων σου.»

Πηγή: Indepentent