Υποχρεωτικός εμβολιασμός: Πολιτικό κόστος, αμοραλισμός και πατριωτισμός

Η πρόταση από τον Πρωθυπουργό και η ψήφιση από την κυβερνητική πλειοψηφία του μέτρου του υποχρεωτικού εμβολιασμού των πολιτών άνω των 60 ετών για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, ανέδειξε στη δημόσια σφαίρα ένα προβληματισμό και διάλογο, για το πόσο «πολιτικά σωστό» και ωφέλιμο για την Νέα Δημοκρατία αποτελεί αυτή η υποχρεωτικότητα.

Πηγή του στοχασμού το τεκμηριωμένο γεγονός ότι αυτή η ηλικιακή κατηγορία αποτελεί ισχυρή ψηφοθηρική βάση του κόμματος. Οι 520.000 αρνητές του εμβολιασμού, που είναι άνω των 60 ετών, έχουν ισχυρές και σταθερές πολιτικές αναφορές με την παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Η συγκεκριμένη λοιπόν απόφαση πλήττει, σύμφωνα με τους αμοραλιστές, τις πολιτικές και εκλογικές σχέσεις αυτού του στρώματος με το κυβερνών κόμμα και θα εκφρασθεί η διαφοροποίηση της στάσης του στην κάλπη. Σύμφωνα με τους κουτοπόνηρους αναλυτές ο Πρωθυπουργός έκανε «αποκοτιά», ριψοκινδυνεύει την πολιτική ηγεμονία του χωρίς λόγο. Για να σώσει έστω και μια ζωή ενός αρνητή, ενός πλανημένου, ενός «κολλημένου».

Σε αυτό το σημείο ακριβώς αναδύεται η πολιτική ηθική και το αίσθημα προσωπικής ευθύνης του Πρωθυπουργού. Με οδηγό τον στοχασμό του Διονύσιους Σολωμού «Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές», έκανε το αυτονόητο. Πρότεινε τη συγκεκριμένη πρόταση γνωρίζοντας ότι πατριωτικό καθήκον του είναι η σωτηρία των ζωών, η προστασία της δημόσιας υγείας και όχι το φανερό πολιτικό ψηφοθηρικό κόστος.

Η απόφαση του Πρωθυπουργού ήταν δύσκολη. Αλλά κοινωνικά απολύτως αναγκαία και ουμανιστική. Όπως είπε και ο υπουργός Ανάπτυξης «Το εθνικό καθήκον ξεπερνά το πολιτικό κόστος! Εκεί κρίνεται η πραγματική αγάπη του καθενός για πατρίδα και όχι αυτή που βολεύει για να παίρνει ψήφους».