Δανία: Το σκληρό πείραμα σε παιδιά αυτοχθόνων Ινουίτ της Γροιλανδίας

Έξι αυτόχθονες Γροιλανδοί που μεταφέρθηκαν ως παιδιά στη Δανία στο πλαίσιο ενός τελικά αποτυχημένου κοινωνικού πειράματος το 1951, ζητούν να λάβουν αποζημίωση από το δανικό κράτος.

Οι έξι Ινουίτ, περίπου 70 ετών πια, είναι τα μόνα επιζώντα μέλη της ομάδας των 22 παιδιών που απομακρύνθηκαν από τα σπίτια τους για να μορφωθούν ως «μικροί Δανοί». Όταν αργότερα επέστρεψαν στη Γροιλανδία, τους έβαλαν σε ορφανοτροφείο και πολλοί δεν είδαν ξανά τις οικογένειές τους.

Οι έξι επιζώντες διεκδικούν 37.800 δολάρια έκαστος σύμφωνα με τον δικηγόρο τους ενώ οι αρχές της Δανίας, όπως αναφέρει το BBC, μέχρι στιγμής δεν έχουν κάνει δημόσια σχόλια για το θέμα. Πέρυσι, η πρωθυπουργός της Δανίας, Μέτε Φρέντρικσεν  ζήτησε επίσημα συγγνώμη εκ μέρους της χώρας της.

″Δεν μπορούμε να αλλάξουμε αυτό που συνέβη. Μπορούμε όμως να αναλάβουμε την ευθύνη και να ζητήσουμε συγγνώμη από αυτούς που έπρεπε να φροντίσουμε αλλά δεν το κάναμε”, είχε πει.

Ένα από τα παιδιά, η Έλαν Θίσεν, η οποία είχε μοιραστεί την ιστορία της στο BBC το 2015.

Σημειώνεται πως η Γροιλανδία είναι μια αυτόνομη περιοχή του βασιλείου της Δανίας και βασίζεται στην Κοπεγχάγη για τη διαχείριση του νομίσματος, των εξωτερικών σχέσεων και της άμυνας και λαμβάνει μεγάλης ετήσια επιδότηση.

 Δανία: Τι συνέβη στα παιδιά;

Ήταν το 1951 όταν οι αρχές της Δανίας αποφάσισαν ότι ένας τρόπος για τον εκσυγχρονισμό της Γροιλανδίας θα ήταν η δημιουργία ενός νέου ”τύπου” Γροιλανδών.

Ζητήθηκε από δάσκαλους και ιερείς να εντοπίσουν παιδιά που θα μπορούσαν να επανεκπαιδευτούν και να τους δοθεί μια «καλύτερη ζωή» στην ηπειρωτική Δανία και στη συνέχεια να επιστρέψουν ως παιδιά-πρότυπα για τις σχέσεις Γροιλανδίας-Δανίας.

Πολλές οικογένειες ήταν απρόθυμες, αλλά κάποιες υποχώρησαν, και τον Μάιο του 1951, το πλοίο MS Disko απέπλευσε από το Nuuk με 22 παιδιά.

Η Θίσεν, τώρα πλέον στα 70 αλλά επτά ετών όταν άφησε πίσω της πατρίδα της, είπε ότι η μητέρα της, η οποία είχε μείνει μόνη με τρία παιδιά μετά τον θάνατο του πατέρα τους, της είπε ότι η Δανία ήταν ”όπως ακριβώς ο παράδεισος. Δεν χρειάζεται να λυπάσαι”.

Κατά την άφιξή τους τα παιδιά στερήθηκαν την επαφή με συγγενείς, είχαν δυσκολίες στη γλώσσα και τοποθετήθηκαν σε σπίτια ανάδοχων.

Η Θίσεν ανακάλυψε γιατί την την είχαν απομακρύνει από την Γροιλανδία και από την οικογένειά της,  το 1996, όταν ήταν πια 52 ετών και δυστυχώς δεν κατάφερε να αποκαταστήσει τις σχέσεις με τη μητέρα της. 

Όπως είπε,  είχε μιλήσει με μερικά από τα άλλα παιδιά κατά καιρούς και όλα βίωναν ένα βαθύ ”αίσθημα απώλειας και έλλειψης πίστης στον εαυτό τους”.