“Ασφυκτιούν” οι ωκεανοί – Το οξυγόνο τους μειώνεται επικίνδυνα [pics&vid]

Το οξυγόνο στους ωκεανούς τελειώνει και η βιωσιμότητα των ψαριών απειλείται.

Αυξανόμενη απειλή για τα αποθέματα ψαριών έχει γίνει η μείωση του οξυγόνου στις θάλασσες, σύμφωνα με μια νέα έκθεση που παρουσιάστηκε από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης στο πλαίσιο της Διεθνούς Συνόδου του ΟΗΕ για το Κλίμα, που διεξάγεται στη Μαδρίτη. Η έκθεση έχει τίτλο “Αποξυγόνωση των ωκεανών: πρόβλημα για όλους” και μας ενημερώνει ότι υπάρχουν περίπου 700 θαλάσσιες περιοχές στον κόσμο που επηρεάζονται από το φαινόμενο. 

“Αυτή είναι ίσως η τελευταία προειδοποίηση από το ανεξέλεγκτο πείραμα το οποίο η ανθρωπότητα πραγματοποιεί στους ωκεανούς του κόσμου καθώς οι εκπομπές του άνθρακα συνεχίζουν να αυξάνονται”, τόνισε ο Νταν Λαφόλι, ένας από τους συγγραφείς της έκθεσης.

Σύμφωνα με την έκθεση, δύο πράγματα είναι αυτά που προκαλούν τη μείωση του περιεχομένου σε οξυγόνο στους ωκεανούς και αυτά είναι η υπερθέρμανση του πλανήτη και η μόλυνση από τα γεωγραφικά απόβλητα. Το θαλάσσιο νερό, όταν μειωθεί, έχει την τάση να συγκρατεί λιγότερο οξυγόνο και η μόλυνση των υδάτων με απόβλητα από ιχθυοτροφεία ή λιπάσματα από τη γεωργία, ειδικά στις παράκτιες περιοχές, αυξάνει αριθμητικά τα άλγη, τα οποία καταναλώνουν οξυγόνο.

Σε ύδατα φτωχά σε οξυγόνο, οι μέδουσες και οι σουπιές επιβιώνουν καλύτερα σε σχέση με τα ψάρια.

Τα μεγαλύτερα κλειστά θαλάσσια οικοσυστήματα με χαμηλό περιεχόμενο οξυγόνου είναι η Βαλτική και η Μαύρη Θάλασσα, σύμφωνα με την έκθεση. Στη Μαύρη Θάλασσα, πάντως, υπάρχουν και φυσικοί λόγοι για τους οποίους ισχύει αυτό το φαινόμενο. Ωστόσο, στη Βαλτική Θάλασσα η χρήση φυτοφαρμάκων και η κλιματική αλλαγή είναι οι πρωταρχικοί λόγοι πρόκλησης αυτού του φαινομένου.

Η έκθεση μας δίνει κάποιες πληροφορίες σχετικά και με την υπεραλίευση. Για παράδειγμα, ο τόνος και ο καρχαρίας χρειάζονται πολύ οξυγόνο για να επιβιώσουν λόγω του μεγέθους τους και των ενεργειακών τους απαιτήσεων. Θα οδηγηθούν, έτσι, σε σχετικά πλούσια σε οξυγόνο θαλάσσια στρώματα τα οποία αναγκαστικά θα βρίσκονται σε ρηχότερα νερά και έτσι θα κινδυνεύουν να αλιεύονται, γεγονός που με τη σειρά του θα οδηγήσει στην υπεραλίευση.