Ευρωεκλογές: O Μακρόν ξεκινάει την προεκλογική εκστρατεία του στο Βερολίνο

Ευρωεκλογές: Δύο εβδομάδες μετά την ομιλία Γιούνκερ στο Στρασβούργο με φόντο τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2019, το βλέμμα όλων στρέφεται στον Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος πρόκειται να ξεκινήσει επίσημα την προεκλογική εκστρατεία του στο Βερολίνο το Σάββατο (29 Σεπτεμβρίου).

Η κίνηση αυτή, -σε αντίθεση με την τρέχουσα πολιτική σύγχυση που επικρατεί στη Γερμανία-, ανοίγει το δρόμο για ένα νέο είδος ευρωπαϊκής προεκλογικής εκστρατείας, χωρίς ωστόσο ο Γάλλος ηγέτης να έχει προσδιορίσει το στόχο και τη στρατηγική του.

Παρόλα αυτά, δεδομένων των αυξανόμενων λαϊκιστικών κινημάτων σε όλη την Ευρώπη, ένα πράγμα είναι σίγουρο: τα πράγματα θα είναι διαφορετικά κατά τα επόμενα πέντε χρόνια.

«Μου φαίνεται ότι θα έχουμε ένα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πολύ διαφορετικού χαρακτήρα από ό, τι έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα», δήλωσε στη EURACTIV ο ιδρυτής της Friends of Europe, Giles Merritt.

«Υποψιάζομαι ότι το επόμενο Κοινοβούλιο ενδέχεται να απαρτίζεται από σημαντικό αριθμό ανθρώπων από διαφορετικά λαϊκιστικά κόμματα και σε αυτή την περίπτωση νομίζω ότι θα δούμε ένα πολύ πιο πολιτικό, λιγότερο τεχνικό κοινοβούλιο. Αν και δεν είμαι απόλυτα βέβαιος ότι αυτό είναι κακό», πρόσθεσε, εξηγώντας ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα «αποτελούσε πρόκληση για το θεσμικό όργανο».

Ενώ οι λαϊκιστές μπορούν να συσπειρωθούν γύρω από τον Βίκτορ Όρμπαν και τον Ματέο Σαλβίνι και να σχηματίσουν μια σημαντική ομάδα στο νέο Κοινοβούλιο (ας μην αποκλείσουμε και τη συμμετοχή της Αυστρίας ή της Βαυαρίας), η Ευρωπαϊκή Αριστερά και οι «Προοδευτικοί» δεσμεύτηκαν να εκπληρώσουν τις φιλοδοξίες τους.

Η Γερμανία σε αβεβαιότητα

Η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ χάνει την κυριαρχία της, τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στην Ευρώπη, καθώς ο κυβερνών συνασπισμός βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης, απειλείται από εσωτερικές διαιρέσεις και από την άνοδο του ακροδεξιού AfD.

«Με τη Μέρκελ να στερείται τόσο της εξουσίας που είχε, νομίζω ότι ο Μακρόν παραμένει βασικός παράγοντας όταν μιλάμε για μεταρρύθμιση της ΕΕ», υπογράμμισε ο κ. Merritt.

Ωστόσο, το μεγάλο ερώτημα αφορά στο εάν οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στο Κοινοβούλιο θα μπορέσουν να σχηματίσουν μια υγιή πλειοψηφία, να επιλέξουν κορυφαίους αξιωματούχους και να προωθήσουν μια μεταρρυθμιστική νομοθετική ατζέντα ή αν θα εμποδιστούν από τους λαϊκιστές.

Οι ψηφοφόροι ανησυχούν για την μετανάστευση, τους πρόσφυγες, τη ψηφιοποίηση, τον αντίκτυπο της παγκοσμιοποίησης στην εργασία και αναμένουν από τα πολιτικά κόμματα να βρουν λύσεις για αυτά τα ζητήματα. Το γεγονός αυτό έχει αλλάξει τις ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές όπως έχουμε δει στη Γαλλία, τις ΗΠΑ, την Ουγγαρία και άλλες χώρες.

Το νέο πολιτικό παράδειγμα θα μπορούσε να περιγραφεί με όρους «ανοικτού και ευρωπαϊκού» έναντι «εθνικού, λαϊκιστικού, προστατευτικού». Και προέκυψε σε μια εποχή που η άνετη θέση της Ευρώπης ως παγκόσμιας οικονομικής δύναμης αμφισβητείται από την Κίνα, την Ινδία και τις ΗΠΑ.

Στη Γερμανία δεν υπάρχει σαφής πολιτική γραμμή στις εγχώριες ή ευρωπαϊκές υποθέσεις, προκειμένου να αντισταθμιστεί η γραμμή του υπουργού Εσωτερικών, Horst Seehofer και του προέδρου της Βαυαρίας, Markus Sder [και του CSU], – οι οποίοι υποστηρίζουν ανοιχτά μια ισχυρή αντιευρωπαϊκή θέση. Για τον S?der, η εποχή της πολυμέρειας έχει παρέλθει.

Αβεβαιότητα για ΕΛΚ και Spitzenkandidat

Η πλειοψηφία στο CDU και μια μειοψηφία στο CSU θέλουν «ευρωπαϊκές απαντήσεις», συμπεριλαμβανομένου ενός καλύτερου, αλλά δίκαιου ελέγχου των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ. Αντίθετα, η πλειοψηφία στο CSU και μια μειοψηφία στο CDU θεωρούν τους εαυτούς τους πραγματικούς Συντηρητικούς, τάσσονται υπέρ των εθνικών λύσεων και βλέπουν την Ευρώπη ως φρούριο.

Η αβεβαιότητα δεν τελειώνει εδώ. Αμφισβητείται, επίσης, η ίδια η διαδικασία επιλογής των κορυφαίων πολιτών της ΕΕ μέσω της διαδικασίας Spitzenkandidat. Το En Marche του Μακρόν αναφέρει ρητά ότι δεν υποστηρίζει τη διαδικασία.

«Αν το ΕΛΚ χάσει ουσιαστικά στις ευρωπαϊκές εκλογές, τότε δεν θα είχε το δικαίωμα να παρουσιάσει τον Spitzenkandidat και το ίδιο ισχύει και για τους Σοσιαλιστές», υποστηρίζει ο κ. Merritt.

Στο μεταξύ, η υποψηφιότητα Βέμπερ δεν είναι πολύ εξασφαλισμένη. Όλα εξαρτώνται από τα αποτελέσματα των εκλογών στη Βαυαρία στις 14 Οκτωβρίου.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το CSU χάνει την πλειοψηφία που προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατήσει, γεγονός που σημαίνει ότι θα υπάρξει συνασπισμός. Εάν ο εταίρος του συνασπισμού είναι το FDP, τότε θα υπάρξουν ελάχιστες επιπτώσεις. Ωστόσο, αν πρέπει να είναι είτε με τους Πράσινους είτε με το AfD, σίγουρα το κλίμα στη διάρκεια των συνομιλιών θα είναι εξαιρετικά τεταμένο.

Το γεγονός αυτό θα προμήνυε έναν εξασθενημένο Seehofer και μια αναζωογονημένη Μέρκελ και θα επηρεάσει τη διαδικασία Spitzenkandidat στο Ελσίνκι (7-8 Νοεμβρίου). Ένας υποψήφιος από ένα αποδυναμωμένο και αμφιλεγόμενο CSU ίσως να μην μπορεί να νικήσει άλλους πρωτοπόρους, όπως για παράδειγμα τον διαπραγματευτή για το Brexit, Michel Barnier.

«Αν παρατηρήσουμε το γερμανικό κόμμα των Πρασίνων, τότε θα δούμε ότι ενδέχεται να έχουμε εκπλήξεις στις ευρωπαϊκές εκλογές», δήλωσε αξιωματούχος του κόμματος στη EURACTIV.

«Στη Βαυαρία, τρεις εβδομάδες πριν από τις εκλογές, οι Πράσινοι αυξάνονται αργά, αλλά σταθερά. Στην πραγματικότητα, το κόμμα είναι ισχυρότερο από το SPD. Το μήνυμα που διαδίδει ήταν πάντα σαφές και οι ψηφοφόροι το γνωρίζουν αυτό. Και σε καιρό υψηλής πολιτικής ασάφειας, αυτό αποτελεί σίγουρα ένα πλεονέκτημα».