«Το κεφάλαιον περιβάλλει με στοργήν τον εργαζόμενον»…

«Χαράς ευαγγέλια» στον μικρόκοσμο της κυβέρνησης και του επικοινωνιακού επιτελείου της. Σύμφωνα με τις βουλές τους, τον Αύγουστο του 2018 βγαίνουμε από το μνημόνιο και την επιτροπεία των δανειστών. Οι λεωφόροι του μέλλοντος απλώνονται μπροστά στην ελληνική κοινωνία για να τις περπατήσει ανέμελη κι ευτυχισμένη. Η ρητορική του 2014 της τότε μνημονιακής κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου επανέρχεται. Τότε μας μιλούσαν για success story τώρα μας μιλούν για επιστροφή στην ανάπτυξη και την ευημερία.

«Επιστρέφουμε στις αγορές» κραυγάζουν οι κυβερνητικοί και μας καλούν να το πανηγυρίσουμε. Να πανηγυρίσουμε δηλαδή επειδή είναι πιθανό να δανειζόμαστε με επιτόκιο πάνω από 4% ενώ τώρα δανειζόμαστε από τους εταίρους-δανειστές με πάνω από 1%! Επειδή όμως αυτοί θα πάψουν να μας δανείζουν από τον Αύγουστο του 2018 θα δανειζόμαστε με τετραπλάσιο επιτόκιο για να τους επιστρέψουμε τα δανεικά. Πρόκειται για παράνοια.

Μας μιλούν για ανάπτυξη που θα έρθει για δουλειές που θα ανοίξουν. Μα ανοίγουν και τώρα στη θέση αυτών που κλείνουν. Κλείνουν δουλειές με μισθούς χίλια και χίλια διακόσια ευρώ και ανοίγουν με τριακόσια πενήντα και τετρακόσια ευρώ. Ποιόν επιχειρούν να κοροϊδέψουν οι κυβερνητικοί φωστήρες; Οι μεγάλες επιχειρήσεις που κάποτε πλήρωναν αυτούς τους μισθούς τώρα πληρώνουν τα μισά με τις απανωτές μειώσεις στις οποίες έχουν προχωρήσει.

Κι επειδή κάπου έγινε κουβέντα για το ενδεχόμενο οριακών αυξήσεων ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών δεν χρονοτρίβησε. Με ανακοίνωσή του κατακεραύνωσε όσους κάνουν τέτοιες κακές σκέψεις λέγοντας ότι η ενδεχόμενη αύξηση μισθών θα μειώσει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και θα μειώσει αντί να αυξήσει τις θέσεις εργασίας. Κοινώς, έτσι και θεσμοθετηθούν αυξήσεις, οι βιομήχανοι θα απαντήσουν με απολύσεις.

Καθαρές κουβέντες από τους λίγους εις βάρος των πολλών. Θες δουλειά; Θα βρεις με διακόσια και τρακόσια ευρώ. Αυτή είναι η ανάπτυξη που μας ετοιμάζουν. Και για να μην γίνει καμιά «στραβή» θα τακτοποιηθούν ορισμένα θέματα τώρα στην τρίτη αξιολόγηση. Θα καταργηθούν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ο εργοδότης θα διαπραγματεύεται απευθείας με τον υποψήφιο εργαζόμενο.

-Πόσα θες παιδί μου για να δουλέψεις αποθηκάριος και να φορτώνεις τα κιβώτια στα φορτηγά

-Θέλω οχτακόσια ευρώ το μήνα κύριε, και την ασφάλισή μου

-Παιδί μου, δίνω τετρακόσια με μερική ασφάλιση, κυλιόμενο ωράριο και δουλειά τα Σαββατοκύριακα αν χρειαστεί. Δέχεσαι ή να το συζητήσω με άλλους δέκα που είναι απέξω και περιμένουν;

Κάπως έτσι θα «μειώνεται» η ανεργία θα ευημερούν τα νούμερα και θα πανηγυρίζουν αναίσχυντα οι κυβερνώντες. Η επίθεση των πλούσιων στους φτωχούς θα είναι συνεχής και ολομέτωπη. Το κράτος θα έχει αποσυρθεί από τον ρυθμιστικό και προστατευτικό του ρόλο. Ο εργαζόμενος έρμαιο στα χέρια του εργοδότη. Οσα ζήσαμε ως κοινωνικό κράτος στο δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα γκρεμίζονται κάθε μέρα που περνάει.

Τα μνημόνια είναι ένας ασφαλής τρόπος για να μην μείνει τίποτα όρθια. Ωστόσο σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση κυριαρχούν οι πολιτικές της λιτότητας και της λεγόμενης δημοσιονομικής πειθαρχίας. Η συνθήκη του Μάαστριχτ, μια θηλιά που μπήκε στο λαιμό των ευρωπαϊκών λαών το 1993 σφίγγει ολοένα και περισσότερο.

Όλα αυτά δεν είναι άγνωστα στον κυβερνητικό μικρόκοσμο. Τα γνωρίζουν. Περιλαμβάνονταν, τα περισσότερα, στις κομματικές αναλύσεις τους πριν καθίσουν στις κυβερνητικές καρέκλες. Τώρα προτιμούν να εμπαίζουν την ελληνική κοινωνία λέγοντας ότι θα μοιράσουν μέρισμα από το αιματοβαμμένο πλεόνασμα στους πιο φτωχούς και αδύναμους της κοινωνίας. Αυτούς που τους κατάντησαν έτσι οι πολιτικές που εφαρμόζουν. Δεν έχει πάτο το βαρέλι του εξευτελισμού και του εμπαιγμού.