Γιάνης: Ο χρήσιμος ηλίθιος του Αλέξη

Παλιότερα υπήρχαν οι τσαμπατζήδες, οι λαθραναγνώστες, ιδίως στην Ομόνοια: Στήνονταν έξω από τα περίπτερα και διάβαζαν με τις ώρες τα πρωτοσέλιδα των κρεμασμένων εφημερίδων. 

Τώρα υπάρχουν οι τσαμπατζήδες λαθραναγνώστες των βιβλίων. Στήνονται με τις ώρες στα sites και ρουφάνε άπληστα κάθε αποκάλυψη που κάνει ο Βαρουφάκης στο βιβλίο του που έχει κυκλοφορήσει κανά τρίμηνο, αλλά δημοσιεύεται τμηματικά από εφημερίδες -που κοστίζουν πια – και αναδημοσιεύονται από sites, που είναι δωρεάν. Ακόμη τουλάχιστον.

Ο Γιάνης εκεί μέσα λέει τον πόνο του, πόσο πουλητάρι και δειλός ήταν ο Αλέξης, πόσο προδότης ήταν ο Χουλιαράκης, πόσο συμβιβασμένος ο Σταθάκης, πόσο μουχρίτσα ο Ευκλείδης (Ειρήσθω εν παρόδω, διαπιστώνω ο διάδοχος Βαρουφάκη, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει υποτιμηθεί από πολλούς. Και παιδεία διαθέτει, και εξαιρετικό χιούμορ και ετοιμόλογος είναι. Και κυρίως, είναι αποτελεσματικός).

Ο Yianis αποκαλύπτει πόσο τον εκτιμούσε ο Σόιμπλε – αυτό ήταν περιττολογία, είναι γνωστό τοις πάσι. Αυτο-αποθεώνεται και εξηγεί γιατί οι λοιποί ζηλιάρηδες, κομπλεξικοί και αδαείς δανειστές σε Ευρώπη και ΔΝΤ δεν εκτίμησαν το ταλέντο του. Βγάζει την πίκρα του ο άνθρωπος και ταυτόχρονα παίζει το παιχνίδι των εντυπώσεων, της επικοινωνίας και της σημειολογίας.

Εκθέτει πρόσωπα, πράγματα, πρακτικές, νοοτροπίες, αντιλήψεις. Ξεγυμνώνει από τα ελάχιστα ψιμύθια που είχαν μείνει στη φαντασία των ρομαντικών, περί ηθικής στην πολιτική. Και στην Αριστερά ιδίως. Η έστω στους εκπροσώπους της ή και τους σφετεριστές-καπηλευτές της ιδεολογίας της. 

Κατινιές, ξεφτίλες, μαχαιριές, προδοσίες. Ή όπως είπε και η Ελένη Αυλωνίτου του ΣΥΡΙΖΑ με την τσιριχτή φωνή, "ο Βαρουφάκης κάνει σαν απατημένος σύζυγος".

Και ο Αλέξης; Ο Αλέξης γέρνει λίγο πίσω την πολυθρόνα, κάθεται πιο αναπαυτικά και καγχάζει. Όπου και να περπατήσει άλλωστε εκείνος, βλέπει χαμογελαστά πρόσωπα. Γιατί ο Αλέξης ξέρει. Είναι ο μόνος που ξέρει. Ισως να το ξέρει πια και ο Αλέκος, ο Αλαβάνος. Ο Βαρουφάκης ήταν ο "χρήσιμος ηλίθιος" του Αλέξη. Ο σκύλος που γάβγιζε. Στην ουσία ο Αλέξης τον χρησιμοποίησε – χωρίς να αθωώνω καθόλου τον Γιάνη, "ουδείς είναι αθώος του αίματος τούτου". 

Ο Τσίπρας έπαιξε το χαρτί του άγριου σκύλου, μήπως κερδίσει κάτι παραπάνω. Δεν του βγήκε και ο σκύλος κατέληξε στην πυρά. Το asset ήταν βαρίδι. Γιατί ο Αλέξης δεν ήθελε ποτέ να κάνει ρήξη.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορίες για απλώς ηλίθιους. Ούτε καν χρήσιμους. Ο Αλέξης για να πει την εκδοχή του, ο Γιάνης για να βάλει υποψηφιότητα και να πάρει κανένα ψηφαλάκι.

Παρεμπιπτόντως, δεν καταλαβαίνω τις γκρίνιες για την αναντιστοιχίες λόγων και έργων της κυβέρνησης. Για φανταστείτε να έβγαινε ο Αλέξης και να έκανε Ο,ΤΙ είχε πει προεκλογικά. Ξαναλέω: Ό,τι ακριβώς είχε υποσχεθεί. Για σκεφτείτε το λιγάκι.