Το Κρεμλίνο δύσκολα θα βρει κοινή γλώσσα με τον Μακρόν

Η σχεδόν βέβαιη εκλογή του Εμμανουέλ Μακρόν στην γαλλική προεδρία, σύμφωνα τουλάχιστον με τις δημοσκοπήσεις, μπορεί να μην προκαλεί ιδιαίτερο ενθουσιασμό στο Κρεμλίνο, που έβλεπε με μεγαλύτερη συμπάθεια τον Φρανσουά Φιγιόν και τη Μαρί Λεπέν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σέβεται την επιλογή του γαλλικού λαού. 

Το δήλωσε και εχθές ο εκπρόσωπος του Ρώσου προέδρου Ντμίτρι Πεσκόφ, όταν ρωτήθηκε, αν υποστηρίζει την Μαρίν Λεπέν στην εκλογική αναμέτρηση για τον προεδρικό θώκο. 

“Σεβόμαστε την επιλογή των Γάλλων. Υποστηρίζουμε τις καλές και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με την Γαλλία ” δήλωσε ευθέως ο Πεσκόφ προσθέτοντας ότι «είναι ψευδές να λέγεται ότι η Ρωσία υποστηρίζει περισσότερο ή λιγότερο τον ένα ή τον άλλο υποψήφιο». Η στάση αυτή του Κρεμλίνου, συνιστά μια πάγια αρχή της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, ανεξάρτητα από τις συμπάθειες που μπορεί να έχει το Κρεμλίνο προς το πρόσωπο του ενός ή του άλλου πολιτικού.

Και είναι σαφές όταν ένας πολιτικός που δηλώνει κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ότι είναι κατά των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στην Ρωσία και υπόσχεται, όπως η Λεπέν και ο Φιγιόν, ότι αν εκλεγούν θα τις άρουν, είναι φυσιολογικό να προκαλούν την συμπάθεια του Κρεμλίνου. Αντίθετα ο Εμμανουέλ Μακρόν δεν θα μπορούσε να προκαλεί τα ίδια συναισθήματα στο Κρεμλίνο όταν, κατά την διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, το επιτελείο του είχε κατηγορήσει ευθέως τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης ότι άρχισαν να στρέφονται εναντίον του, μόλις η δημοτικότητα του Μακρόν άρχισε να ανεβαίνει θεαματικά στις δημοσκοπήσεις. Ο επικεφαλής της προεκλογικής του εκστρατείας Μουνίρ Μαζουμπί σε συνέντευξη του στο Sky News είχε δηλώσει τότε με σαφήνεια: “Κατηγορούμε το RT (Russia Today-σ.σ) και Sputnik News, ότι είναι οι κύριες πηγές των ψευδών πληροφοριών που διαδίδουν για τον υποψήφιο μας”, όπως και ότι “την ίδια στιγμή οι σέρβερ μας δέχονται επιθέσεις από χάκερς. Δεχθήκαμε πολλές επιθέσεις τις οποίες δεν μπορούσαμε όλες να τις ανακόψουμε”. Μάλιστα ο Μαζουμπί είχε εκφράσει την άποψη ότι ο Μακρόν δέχεται επιθέσεις εξαιτίας των φιλελεύθερων και φιλοευρωπαϊκών του απόψεων.

Αλλά και ο γενικός γραμματέας του κινήματος “En Marche!” Ρισάρ Φεράν, είχε κατηγορήσει ευθέως την Ρωσία ως υπεύθυνη για “εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες’ επιθέσεις από χάκερς, όπως και για μετάδοση ψευδών ειδήσεων που είχαν ως στόχο όπως είχε υποστηρίξει να προδιαθέσουν την κοινή γνώμη κατά του Μακρόν.

Είναι επίσης γεγονός ότι τα ρωσικα μέσα παρουσίαζαν τον Μακρόν σαν υποψήφιο της ολιγαρχίας, ή ως εγκάθετο της παγκόσμιας ελίτ και εκπρόσωπο του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος επικαλούμενα τη θητεία του στην τράπεζα των Ρότσιλντ.

Στις αρχές Φεβρουαρίου η ρωσική εφημερίδα “Ισβέστια” έγραφε επικαλούμενη τον ιδρυτή των Wikileaks Τζούλιαν Άσσανζ ότι ο Μακρόν “είχε ύποπτη πολιτική αλληλογραφία με την πρώην υποψήφια για την αμερικανική προεδρία του Δημοκρατικού Κόμματος Χίλαρι Κλίντον” αλλά ποτέ δεν είδαν το φώς της δημοσιότητα οι σχετικές αποκαλύψεις.

Τον ίδιο μήνα στα ρωσικά μέσα ενημέρώσης εμφανίσθηκε η είδηση που υπονοούσε ευθέως ότι ο Μακρόν είχε κάποια ιδιάζουσα σχέση με τον γενικό διευθυντή του Radio France Ματιέ Γκαγιέ. Ενώ το Sputnik επικαλείτο απόσπασμα από τις δηλώσεις του γάλλου βουλευτή Νικολά Ντιουίκ, στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση που έλεγε αναφερόμενος στον Μακρόν: “Εκτός των άλλων, ένα από τα αγόρια που τον υποστηρίζουν είναι ο γνωστός επιχειρηματίας Πιέρ Μπερζέ, συνεταίρος και παλιός εραστής του Ιβ Σεν Λοράν, ο οποίος δεν κρύβει την ομοφυλοφιλία του ενώ υποστηρίζει τους γάμους μεταξύ ομοφυλοφίλων”.

Αλλά και εχθές ο Μουνίρ Μαζουμπί αναφερόμενος στις επιθέσεις των χάκερς που δέχεται η ιστοσελίδα του κινήματος “En Marche!”, δήλωνε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι οι επιθέσεις αυτές των χάκερς είναι μόνιμες και εντοπίσθηκαν να γίνονται στο διάστημα από τον Δεκέμβριο έως και και τον Ιανουάριο. Ο ίδιος είπε μάλιστα ότι δεν μπορούμε να τις αποδώσουμε σε κάποιον αλλά εικάζουμε σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσε μια ιαπωνική εταιρεία ασφαλείας στον κυβερνοχώρο, η Trendmicro, ότι οι επιθέσεις πραγματοποιούνται από συγκεκριμένη ομάδα χάκερς που έχουν ως έδρα την Ρωσία, η οποία πραγματοποιούσε χιλιάδες χιλιάδες επιθέσεις κατά των σέρβερς του κινήματος του Εμμανουέλ Μακρόν. Αλλά και ο ιδιος ο Μακρόν είχε καταγγείλει τον Φεβρουάριο, ότι η ιστοσελίδα του είχε δεχθεί επανειλημμένα επιθέσεις από χάκερς.

Ο εκπρόσωπος του ρώσου προέδρου Ντμίτρι Πεσκόφ πάντως αρνήθηκε χθες με δηλώσεις του ότι η Ρωσία εμπλέκεται σε παρόμοιες επιθέσεις, εκφράζοντας την παγία θέση του Κρεμλίνου στο ζήτημα αυτό, την οποία είχε διατυπώσει και κατά την διάρκεια της αμερικανικής προεκλογικής εκστρατείας, όταν είχε κατηγορηθεί ως υπέυθυνο για τις επιθέσεις χάκερς που είχε δεχθεί η ιστοσελίδα του Δημοκρατικού Κόμματος στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ωστόσο δεν είναι μόνο τα συγκεκριμένα συμβάντα που επικαλείται το επιτελείο του Μακρόν αυτά που καθορίζουν την στάση του ίδιου του Μακρόν έναντι του Κρεμλίνου και του Πούτιν, αλλά προφανώς και οι ίδιες του οι απόψεις για την πολιτική του Κρεμλίνου, τις οποίες δεν δίστασε να διατυπώσει κατά την διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Σε μια μάλιστα από τις δημόσιες αντιπαραθέσεις του, απευθυνόμενος προς την Μαρίν Λεπέν είχε πει χαρακτηριστικά: “Σε αντίθεση με σας, εγώ δεν θέλω να προσεγγίσω τον Πούτιν. Σε αντίθεση με εσάς τάσσομαι υπέρ μια υπέυθυνης γαλλικής πολιτικής. Σε αντίθεση με εσάς θέλω να δώ μια ισχυρή Γαλλία μέσα στην Ευρώπη”. Ωστόσο παρά τις ενστάσεις που διατυπώνει ως προς την ρωσική εξωτερική πολιτική, ο Μακρόν είναι αρκετά προσεκτικός στις διατυπώσεις του και δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί μάλιστα ως ένας ακραίος αντιρώσος πολιτικός. Και η στάση του αυτή φάνηκε στην συνέντυεξη που είχε δώσει στις 10 Απριλίου στο γαλλικό τηλοπτικό δίκτυο BFMTV όταν δήλωνε τα εξής : “Πρέπει να συνεχίσουμε τον διάλογο με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συμφωνούμε με αυτά που υποστηρίζει και υπερασπίζεται…στην Ρωσία πρέπει ευθέως να της υπενθυμίζουμε τις υποχρεώσεις της”.

Στο ζήτημα της Συρίας για παράδειγμα, σε αντίθεση με τον Φρανσουά Φιγιόν,που εξέφραζε την άποψη ότι θα πρέπει να υπάρξει ένας συμβιβασμός με τον Πούτιν, υποστηρίζοντας ότι χωρίς την συμμετοχή της Ρωσίας το συριακό δεν μπορεί να επιλυθεί, ο Μακρόν κατηγορεί ευθέως τον Μπασάρ Αλ Άσαντ, υποστηρίζοντας ότι διέπραξε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και θεωρώντας ότι η Ρωσία φέρει το δικό της μερίδιο ευθύνης επειδή στηρίζει το συριακό καθεστώς.

Ένα ακόμη στοιχείο, που αναμφίβολα δεν είναι ευχάριστο για το Κρεμλίνο είναι η υποστήριξη που είχε ο Μακρόν από τον αμερικανό πρώην πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα. Όταν μάλιστα ο Ομπάμα του τηλεφώνησε στις 20 Απριλίου για να του ευχηθεί καλή επιτυχία στον πρώτο γύρο, ο Μακρόν ενθουσιάστηκε τόσο πολύ, που ανάρτησε την συνομιλία του με τον Ομπάμα στο twitter.

O Ομπάμα του συνέστησε να μην χαλαρώσει ουτε στιγμή μέχρι να τελειώσει η εκστρατεία, προειδοποιώντας τον ότι όλα μπορούν να αλλάξουν την τελευταία στιγμή. “Θα κάνω ότι μπορώ, πιστέψτε με. Θα αγωνισθώ μέχρι το τελυταίο λεπτό,” ήταν η υπόσχεση που έδωσε στο Ομπάμα ο Μακρόν, ο οποίο συνέχισε λέγοντας “Θα βρισκόμαστε σε επαφή και τα επιτελεία μας θα βρίσκονται σε επικοινωνία, για να αποφασίσουμε πως θα δουλέψουμε μαζί, εάν εκλεγώ στον δεύτερο γύρο”.

Ο επρόσωπος τύπου του “Εμπρός” Λόρεντς Χάιμ ,έσπευσε να διαβεβαιώσει του γάλλους για το ότι το τηλεφώνημα αυτό δεν ήταν μια ένδειξη υποστήριξης απο μέρους του Μπάρακ Ομπάμα προς τον Μακρόν. Όπως προφανώς δεν ήταν ένδειξη υποστήρξης προς την Μαρίν Λεπέν και η συνάντηση της με τον πρόεδρο Πούτιν στο Κρεμλίνο.

Η αλήθεια είναι ότι ο Μακρόν συζητούσε με τον Ομπάμα στο Skype στο γραφείο του με φόντο την σημαία της Γαλλίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και η συνομιλία του αυτή με τον 44ο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών οι σχέσεις του οποίου είχαν ψυχρανθεί υπέρμετρα με την Μόσχα στο τέλος της θητείας του, αρκούσε για να υποθέσει κανείς, ότι για το Κρεμλίνο ο Μακρόν δεν θα ήταν και ο πιό αρεστός υποψήφιος για την γαλλική προεδρία.

Με γνώμονα συνεπώς όλα αυτά τα δεδομένα, αλλά και τις επιφυλάξεις που έχει ο ίδιος ο Μακρόν ως γνήσιος εκπρόσωπος της φιλελεύθερης ευρωπαϊκής ελίτ για την πολιτική που ακολουθεί σήμερα ο Ρρώσος πρόεδρος Βαλντιμίρ Πούτιν, είναι βέβαιο πως θα είναι δύσκολο για το Κρεμλίνο να βρεί κοινή γλώσσα μαζί του, έστω και αν, τηρώντας την παγία αρχή της ρωσικής διπλωματίας, διακηρύσσει διαρκώς την πρόθεση του να συνεργαστεί με οποίον πολιτικό αποφασίζει να επιλέξει για το ύπατο αξίωμα ο λαός κάθε χώρας.