Ένας νέος «Bαρουφάκης» στην κυβέρνηση;

Του Αλέξη Ρωμανού

«Η Κυβέρνηση απέκτησε τον “Βαρουφάκη νούμερο 2”», σχολιάζουν στην αντιπολίτευση την υπουργοποίηση του κ. Δημήτρη Παπαδημητρίου. Ο νέος υπουργός Οικονομίας έχει στηρίξει και την έξοδο της χώρας από το ευρώ, αλλά κυρίως το παράλληλο νόμισμα».  Ο ίδιος βεβαίως έσπευσε να κρατήσει σαφείς αποστάσεις από παλαιότερες δηλώσεις του περί ανάγκης ύπαρξης παράλληλου νομίσματος.

Συγκεκριμένα σε ερώτηση δημοσιογράφων για το αν θα επιμείνει στην θέση που είχε εκφράσει σε παλαιότερη συνέντευξή του για την χρήση παράλληλου νομίσματος στην ελληνική οικονομία ο κ. Παπαδημητρίου απάντησε: «όχι βέβαια. Η κυβέρνηση έχει πει ότι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα».

Σε συνέντευξή του στην Αυγή είχε δηλώσει: «Η δική μου άποψη είναι ότι η εναλλακτική ενός καλοσχεδιασμένου προγράμματος παράλληλου νομίσματος, αν υιοθετηθεί με ριζικές προδιαγραφές, π.χ. την αξία του έναντι του ευρώ και τη διευθέτηση πληρωμής φόρων με αυτό, μπορεί να γίνει η κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη της χώρας».

Γερμανική πρόταση το παράλληλο νόμισμα!

Η δημιουργία ενός παράλληλου νομίσματος, ως σχέδιο είχε τεθεί στα πρώτα χρόνια της ελληνικής κρίσης και το είχαν θέσει ανοικτά γερμανικές ενώσεις επιχειρηματιών. Το γερμανικό σχέδιο προέβλεπε την προσωρινή(;) επαναφορά της δραχμής παράλληλα με το ευρώ, προκειμένου να μειώσουμε δραστικά τα ελλείμματα και την ίδια στιγμή να βελτιώσουμε τους δείκτες ανάπτυξης, αυξάνοντας παράλληλα και τα φορολογικά έσοδα.

Το σχέδιο προέβλεπε ότι όλα τα συμβόλαια στο εσωτερικό της χώρας (πληρωμή μισθών, συντάξεων, ενοικίων) θα συνάπτονται σε «νέες δραχμές», αλλά οι συναλλαγές με το εξωτερικό θα γίνονται σε ευρώ. Οι καταθέσεις Ελλήνων πολιτών στις ελληνικές τράπεζες θα εξακολουθούσαν να είναι σε ευρώ, υπό τον όρο ότι θα δηλώνονται στο υπουργείο Οικονομικών.

Η ισοτιμία μεταξύ των δύο νομισμάτων θα ήταν αρχικά σταθερή για μία μεταβατική περίοδο δύο μηνών και στη συνέχεια θα άρχιζε μία συνεχής υποτίμηση της δραχμής, η οποία όμως δεν θα ξεπερνούσε το 2% κάθε μήνα.

Το «ελληνικό ευρώ»

Επίσης από την Άνοιξη του 2011, είχε δει το φως της δημοσιότητας σχέδιο του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών για τη δημιουργία «ελληνικού ευρώ», το οποίο θα είναι συνδεδεμένο με το ευρωπαϊκό νόμισμα, αλλά υποτιμημένο κατά 20%.

Το διπλό νομισματικό σύστημα για την Ελλάδα φαίνεται να είχαν εξετάσει και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα. Κάθε άλλο παρά τυχαίες ήταν τότε οι δηλώσεις του διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Πολωνίας, Μάρεκ Μπέλκα ο οποίος συνιστά στην Ελλάδα να καθιερώσει ένα διπλό νομισματικό σύστημα, για να ξεπεράσει την κρίση.

Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά με ένα διπλό νομισματικό σύστημα, όπως τόνιζε. Σε αυτό οι τραπεζικές καταθέσεις των Ελλήνων πριν από την καθιέρωση του συστήματος, θα παραμείνουν σε ευρώ και δεν θα μειωθεί η αξία τους. Αλλά οι μισθοί θα πληρώνονται στη συνέχεια με το νέο, υποτιμημένο σε σχέση με το ευρώ, νόμισμα. Ο Πολωνός κεντρικός τραπεζίτης υποστήριζε ότι με αυτή τη «έμμεση υποτίμηση» θα μπορέσουν να γίνουν φθηνότερα και ανταγωνιστικότερα τα αγαθά και οι υπηρεσίες στην Ελλάδα.

Το σχέδιο για διπλό νόμισμα προέβλεπε ότι όλα τα συμβόλαια στο εσωτερικό της χώρας (πληρωμή μισθών, συντάξεων, ενοικίων) θα συνάπτονταν σε «νέες δραχμές», αλλά οι συναλλαγές με το εξωτερικό θα γίνονταν σε ευρώ.

Η Ελλάδα, στις εσωτερικές συναλλαγές, άρα και οι μισθοί και οι συντάξεις και οι τιμές των προϊόντων θα γύριζαν στη δραχμή, με προσυμφωνημένη ισοτιμία που σε πρώτη φάση σχεδιάζεται στο : 1,3 δραχμές προς 1 ευρώ. Όμως στη συνέχεια θα υπήρχε υποτίμηση της νέας δραχμής, τουλάχιστον κατά 20%, γεγονός που θα σήμαινε νέο «κούρεμα» των μισθών και συντάξεων, ενώ παράλληλα θα σήκωνε κεφάλι και ο πληθωρισμός, κάτι που θα έκανε πιο φτωχούς του Έλληνες.

Ο φόβος του bank run

Κατά καιρούς, σύμφωνα με πληροφορίες του διεθνούς τύπου, το σχέδιο για διπλό νόμισμα ετίθετο στο τραπέζι και από την ίδια την τρόικα και κυρίως από το ΔΝΤ, καθώς παραδέχονταν εμμέσως πλην σαφώς την αποτυχία της εσωτερικής υποτίμησης.

Το διπλό νομισματικό σύστημα, όπου τα δάνεια και οι εξωτερικές δοσοληψίες της χώρας θα παραμείνουν σε σκληρό ευρώ, ενώ οι μισθοί και οι εσωτερικές συναλλαγές θα πληρώνονται με ένα ειδικό νόμισμα ευκαιρίας, ήταν το μόνο που απέμενε στους επιτελείς της Τρόικας για να πετύχουν την ταχύτερη εσωτερική υποτίμηση της χώρας.

Όμως τα σχέδια αυτά παρέμειναν στα χαρτιά, καθώς φοβήθηκαν γενικευμένο bank run.

Οι καταθέσεις Ελλήνων πολιτών στις ελληνικές τράπεζες θα εξακολουθούσαν να είναι σε ευρώ, θα θεωρούνταν ως καταθέσεις συναλλάγματος (ευρώ) σε μία προσπάθεια να μην δημιουργηθούν και νέα προβλήματα ρευστότητας στο ήδη χρεοκοπημένο τραπεζικό σύστημα. Όμως και μόνο το γεγονός ύπαρξης νέου νομίσματος παράλληλα με το ευρώ ποιος μπορεί να αποκλείσει ένα γενικευμένο φαινόμενο… Bank run. Να τρέξουν δηλαδή μαζικά σε μία νύχτα οι Έλληνες να αποσύρουν τις αποταμιεύσεις τους από τις ελληνικές τράπεζες.