Υμνητής του Χίτλερ ο Χάιντεγκερ

Στη δημοσιότητα δόθηκε η αποκαλυπτική αλληλογραφία του γερμανού φιλόσοφου Μάρτιν Χάιντεγκερ με τον αδερφό του. Επί της ουσίας, ο φιλόσοφος στα γράμματα του, ομολογεί την πίστη του στα ιδεώδη του Χίτλερ.

Για δεκαετίες πολλοί μελετητές του Μάρτιν Χάιντεγκερ μιλούσαν για έναν απολιτίκ φιλόσοφο, αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο που είχε διαπράξει ένα “στιγμιαίο” λάθος. 

Τόσο όμως η δημοσίευση των “Μαύρων Τετραδίων” (ενός είδους φιλοσοφικού ημερολογίου το οποίο ο Χάιντεγκερ ζήτησε να μην δημοσιευτεί μέχρι να τελειώσει το πλήρες του έργο), όσο και η δημοσίευση, εντός των επομένων ημερών, της αλληλογραφίας με τον αδελφό του αποδεικνύουν ξεκάθαρα μέσω δικών του δηλώσεων, τον αντισημιτισμό του και τον θαυμασμό του προς τον Χίτλερ. 

Η αλληλογραφία όμως συνιστά ένα “κλειδί” για την πλήρη κατανόηση του τί ακριβώς πίστευε ο φιλόσοφος, καθώς μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν καθόλου αναφορές του ιδίου για την συμμετοχή του στο εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του Χίτλερ.

Οι επιστολές, αποσπάσματα των οποίων δημοσιεύει η γερμανική Τσάϊτ, αποκαλύπτουν οτι ο γερμανός φιλόσοφος ήταν γοητευμένος από την ωμή βία του Φύρερ, “εμμονικός” με την “γερμανικότητα” (αν και δεν της δίνει βιολογικό ορισμό), εχθρός των Εβραίων, περιφρονητικός απέναντι στις γυναίκες, ανίκανος να ακούσει οποιοδήποτε δεν συμμερίζεται τον ενθουσιασμό του. Ο Χάιντεγκερ ενθαρρύνει τον αδελφό του να ενταχθεί στο κόμμα των Ναζί και πιστεύει ότι όποιος δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος του Χίτλερ “του αξίζει να συνθλιβεί στο χάος.”

Από τα γράμματα αυτά, μέρος των οποίων προδημοσιεύει η γερμανική εφημερίδα προκύπτει επίσης οτι, σε αντίθεση με την εικόνα που είχε δημιουργηθεί, ο Χάιντεγκερ παρατηρούσε επισταμένα και προσεκτικά τα πολιτικά γεγονότα.

Σε αποσπάσματα των επιστολών που παραθέτει η γερμανική εφημερίδα διαβάζουμε:

Στις 27 Ιουλίου του 1932 αναφερόμενος στο κεντρώο κόμμα Τσέντρουμ του οποίου ηγείτο ο καγκελάριος Μπρύνινγκ (γνωστός και ως ο τελευταίος καγκελάριος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης), ο οποίος προσπάθησε να απαγορεύσει τα τάγματα εφόδου και τα τάγματα ασφαλείας που είχε δημιουργήσει το 1925 ο Χίτλερ, προτρέπει τον αδελφό του να μην παρασυρθεί από τις ενέργειες του καγκελάριου Μπρύνινγκ.

Σε επιστολή του στις 28 Οκτωβρίου 1932, γράφει στον αδελφό του οτι παρά τις “δυσάρεστες υπερβολές των Ναζί, πρέπει να υποστηρίξω αυτούς και τον Χίτλερ. Σου στέλνω την τελευταία ομιλία του Φύρερ”.

Στις 13 Απριλίου του επόμενου χρόνου και ενώ ο Χίτλερ είναι πλέον στην εξουσία, ο Χάιντεγκερ “παραληρεί” από ενθουσιασμό στα γράμματά του:

“Ο λαός μας και το Ράιχ μετασχηματίζονται και όποιος έχει μάτια να δει, αυτιά να ακούσει και μια καρδιά να χτυπάει, νοιώθει αυτή τη δύναμη και τη βαθειά έξαρση. Είμαστε και πάλι αντιμέτωποι με μια μεγαλειώδη πραγματικότητα, την οποία οφείλουμε να κάνουμε πράξη με τρόπο ώστε να πάρει τη θέση της στον πνευματικό κόσμο του Ράιχ και στην μυστική αποστολή της γερμανικότητας”.

Στις 4η Μαΐου του 1933 και ενώ μόλις έχει γίνει μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, εξηγεί στον αδελφό του:

“Μην βλέπεις τί υπάρχει κάτω από τό κίνημα, αλλά τις απόψεις του Φύρερ και τα μεγαλειώδη σχέδιά του. Χθες έγινα μέλος του NSDAP (Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα) όχι μόνο από εσωτερική πεποίθηση, αλλά από καθαρή συνειδητοποίηση οτι είναι ο μοναδικός τρόπος για να επιτευχθεί η καθαρότητα και η διευκρίνηση του όλου κινήματος. Και εάν εσύ δεν είσαι έτοιμος να προσχωρήσεις τώρα στο κόμμα, θα σε συμβούλευα ωστόσο να προετοιμάσεις τον εαυτό σου και να το κάνεις, χωρίς καμία ανησυχία για το εάν θα ασχοληθείς με κατώτερα και λιγότερο ευχάριστα θέματα που ενδέχεται να πέσουν στη αντίληψή σου…”

Ο όρος “γερμανικότητα” επαναλαμβάνεται συνέχεια στα γράμματα του Χαϊντεγκερ, αφού στις 29 Ιανουαρίου 1943 και ενώ η μάχη του Στάλινγκραντ έχει μόλις τερματισθεί, ο γερμανός φιλόσοφος εκφράζει την ανησυχία του επειδή ο «μπολσεβικισμός και ο “αμερικανισμός” που σύμφωνα με αυτόν βασίζονται σε μία ενιαία ουσία, καταστρέφουν την “γερμανικότητα»