ΗΠΑ: Η ”πτώση” του Τραμπ φέρνει την επόμενη μέρα για τους Ρεπουμπλικανούς

Ως γεγονός πρέπει να θεωρείται η απόσυρση της στήριξης προς τον Ντόναλτ Τραμπ στην ”κούρσα” για την προεδρία των ΗΠΑ από ισχυρά στελέχη των Ρεπουμπλικανών, καθώς ήδη έχουν αρχίσει να ακούγονται ονόματα για τον επόμενο επικεφαλής του κόμματος.

Η Χίλαρι Κλίντον φαίνεται να είναι με… ενάμιση πόδι στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου και τα αμερικανικά media καταγράφουν τους προβληματισμούς για το κατά πόσο ”τοξικό” θα κάνει ο Τραμπ το πολιτικό σκηνικό εν όψει της ημερομηνίας των εκλογών, προσπαθώντας να κερδίσει ψήφους πολώνοντας το κλίμα. 

Έτσι, οι στρατηγιστές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, εκτιμούν ότι όσοι τρέφουν ελπίδες μελλοντικής εκλογής στο προεδρικό αξίωμα των ΗΠΑ, όπως ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Πολ Ράιαν, ο Γερουσιαστής Μάρκο Ρούμπιο, αλλά και ο κυβερνήτης της Ιντιάνα Μάικ Πενς και υποψήφιος αντιπρόεδρος του Τραμπ, θα έχουν ν’ αντιμετωπίσουν μια ιδιαιτέρως δύσκολη ή αποθαρρυντική πολιτική πραγματικότητα.

Καθώς σήμερα συμπληρώνεται μία εβδομάδα από τη δημοσιοποίηση του επίμαχου βίντεο του 2005, στο οποίο ο Τραμπ εμφανίστηκε να μιλά με απαξιωτικό τρόπο για τις γυναίκες, αλλά και για τις μεθόδους του, προκειμένου να συνάψει ερωτικές σχέσεις μαζί τους, ο εκκεντρικός δισεκατομμυριούχος βρίσκεται αντιμέτωπος με μια καταιγίδα αποκαλύψεων αναφορικά με τις καταγγελίες γυναικών που έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση από τον ίδιο.

“Το πλήγμα στην αξιοπιστία της προεκλογικής εκστρατείας έχει υποστεί ανεπανόρθωτο πλήγμα. Δεν υπάρχει κάτι που θα μπορούσαμε να κάνουμε άμεσα,” δηλώνει χαρακτηριστικά ο Νταγκ Χέι πρώην αξιωματούχος της Εθνικής Επιτροπής του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Για τις εκλογές του Κογκρέσου, που θα διεξαχθούν το 2018, αλλά και για την προεδρική εκλογή του 2020, το ίδιο στέλεχος δηλώνει: “Στα επόμενα δύο ή τέσσερα χρόνια, η κηλίδα από την ψυχή του κόμματος μας θα έχει καθαριστεί.”

Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι το Ρεπουμπλικανικό κόμμα θα μπορούσε να ανακάμψει σχετικά γρήγορα από μια ενδεχόμενη ήττα του Τραμπ, ενώ φέρουν ως ιστορικό παράδειγμα τη μαζική ήττα του Μπάρι Γκολντγουότερ το 1964, αλλά και την επιστροφή του Ρίτσαρντ Νίξον και των Ρεπουμπλικάνων, το 1968.