Ο κλήρος θα πέσει στον Κυριάκο

Παιδιά έτσι δεν θα πάει πολύ μακριά η βαλίτσα! Δεν αντέχεται άλλο η διαχείριση της φτώχειας και της δυστυχίας. Δεν αντέχει ο τόπος, δεν αντέχει ο κόσμος. Φτάσαμε εδώ, που φτάσαμε, γιατί ο τρόπος με τον οποίο η πολιτική ηγεσία της χώρας αντιμετωπίζει την οικονομική κρίση, εξαφανίζει τους πρωθυπουργούς και μια σειρά πολιτικών στελεχών και το κυριότερο από την άλλη, οδηγεί καθημερινά όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού στα τάρταρα, στο περιθώριο της κοινωνίας και της ζωής. 

Δείτε το τέλος που είχε ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς. Όπως φαίνεται σε λίγο καιρό το ίδιο και χειρότερο τέλος θα έχει και ο Αλέξης Τσίπρας. Αν τα πράγματα δεν αλλάξουν ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης, τον ίδιο δρόμο θα ακολουθήσει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Θα φύγει γρήγορα, όπως θα έρθει, θα τελειώσει, αν δεν δει έγκαιρα την πραγματικότητα, αν δεν καταλάβει αμέσως ότι την διαχείριση της κρίσης πρέπει να την αντιμετωπίσει οριστικά. 

Για να σπάσει τον φαύλο κύκλο ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να λειτουργήσει τελείως διαφορετικά από τον τρόπο που λειτούργησαν οι προκάτοχοί του. Από ό,τι φαίνεται ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να λειτουργήσει έξω από το πλαίσιο, που περπατάει εδώ και καιρό και το οποίο κατήγγειλε, όταν ήταν στη αντιπολίτευση. Κυρίως δεν μπορεί να κοιτάξει κατάματα την πραγματικότητα, γιατί αυτή δεν την αντέχει, αφού έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ιδεολογία, που πρεσβεύει. 

Για το λόγο αυτό ο κλήρος αργά ή γρήγορα θα πέσει στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Από ό,τι φαίνεται ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να καθυστερήσει την πτώση του, αλλά δεν μπορεί να την αποφύγει. Για να μπορέσει ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας να αποφύγει την απαξίωση και το πολιτικό θάνατο, που είχαν οι προηγούμενοι και κυρίως για να μπορέσει να ορθοποδήσει η χώρα, πρέπει να προετοιμαστεί από τώρα, βλέποντας την διακυβέρνηση της χώρας ως μια αποστολή αυτοκτονίας. 

Ως μια θητεία, που δεν θα φοβηθεί να συγκρουστεί με όλους και όλα και κυρίως μια θητεία, που θα βάλει τη μηχανή να δουλέψει σε άλλες ταχύτητες, από αυτές που δούλευε μέχρι σήμερα με μοναδικό στόχο την παραγωγή νέου πλούτου. Με το «κόψε- κόψε» δουλειά δεν γίνεται, η κρίση δεν ξεπερνιέται. Θα την καταφέρει να την αφήσει πίσω του, μόνο αν βάλει μια «κόκκινη γραμμή» ανάμεσα στον παρελθόν και το μέλλον της χώρας. Μια «κόκκινη γραμμή» που ήθελαν και άλλοι να την βάλουν, αλλά δεν την έβαλαν είτε γιατί φοβήθηκαν είτε γιατί συμβιβάστηκαν, θέλοντας να κερδίσουν λίγο χρόνο παραμονής στην εξουσία.