Το στοίχημα πλέον είναι η δημοκρατία

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία με την ευγενική χορηγία των ΑΝΕΛ, όλοι γνωρίζαμε ότι πρόκειται για ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που λέμε πραγματικό κόσμο, ελεύθερη οικονομία και δυτικό τρόπο σκέψης. Πώς άλλωστε; αφού είχαμε να κάνουμε με ανθρώπους που πάντοτε μισούσαν τις αξίες της δύσης και είχαν ως πρότυπα άλλοτε τον Στάλιν, άλλοτε τον Μάο ή τον Τσε και τους πιο πρόσφατούς αυτών τον Τσάβες και τον Μαδούρο.

Ήταν βέβαιο λοιπόν ότι μεγαλώνοντας με αυτά τα πρότυπα και όντας οι περισσότεροι από αυτούς απλά εργαζόμενοι στα γρανάζια του κόμματος χωρίς ποτέ να έχουν πετύχει κάτι στη ζωή τους εκτός της κομματικής μηχανής θα τα έκαναν όλα θάλασσα, κατά το κοινός λεγόμενο, στο κομμάτι της οικονομίας. Με αυτούς στην κυβέρνηση ήταν βέβαιο ότι κανένας επενδυτής δεν θα έδειχνε εμπιστοσύνη και το πρότυπο θα ήταν να στηρίζονται αποκλειστικά στην υπερφορολόγηση λόγω της πλήρους αδυναμίας τους και ανικανότητα τους να βοηθήσουν στην παραγωγή πλούτου. Άλλωστε μέχρι σήμερα το μόνο που ήξεραν ήταν να κλείνουν σχολεία ως μαθητές, πανεπιστήμια ως αιώνιοι φοιτητές. Συνεχίζοντας σε αυτόν το δρόμο ήταν πιο σίγουρο και από σίγουρο ότι θα έκλειναν επιχειρήσεις. Δεν μπορείς έναν άεργο κατά φαντασία επαναστάτη να γίνει νοικοκύρης που θα βγάλει κανά ευρώ με τον ιδρώτα του.

Το ότι με αυτούς η οικονομία θα γύριζε στην ύφεση και θα κινδυνεύαμε να βγούμε από την ΕΕ ήταν κάτι που το φοβόμασταν. Το πρώτο το βιώνουμε, το δεύτερο ευτυχώς δεν το βιώσαμε, καθώς ο πρωθυπουργός μετά της απάτες και αυταπάτες υποχρεώθηκε να κάνει 180 μοίρες στροφή (και όχι 360 όταν λανθασμένα καίτοι των θετικών επιστημών είχε πει) και να αποδεχθεί την πιο επώδυνη των συμφωνιών.

Αυτό που ποτέ δεν είχαμε φανταστεί είναι ότι η κυβέρνηση αυτή για πρώτη φορά μετά την δικτατορία θα έθετε σε κίνδυνο τις ίδιες τις αξίες της αστικής δημοκρατίας. Βάζοντας προμετωπίδα ο γελαστός Τσίπρας τα πολιτικά του λυκόσκυλα Φίλη, Παππά και Πολάκη δείχνει τον κόκκινο ολοκληρωτισμό που κρύβει πίσω από το χαζό χαμόγελο του και τις τύπου μοντέλου φωτογραφήσεις.

Το κράτος πρέπει να γίνει του κόμματος άρα το στηρίζουμε με στοχευμένους κομματικούς διορισμούς τύπου Καρανίκα σε όλη την κρατική διοίκηση. Στους ΟΤΑ πρέπει να έχουμε τοποτηρητές. Ό, τι και να ψηφίζει ο δημότης ΣΥΡΙΖΑ θα κυβερνά. Στο τηλεοπτικό τοπίο πρέπει να φτιάξουμε την κομματική μας διαπλοκή. Η Όλγα Γεροβασίλη το δήλωσε: τις ειδήσεις τις δίνει η κυβέρνηση. Όποιο κανάλι δεν συμμορφώνεται το απειλούμε με κλείσιμο και προσπαθούμε να φτιάξουμε τον καναλάρχη μας, έστω και εάν αναστενάξουν τα αμνοερίφια στα βοσκοτόπια της Ιθάκης. Χειραγωγούμε την δικαιοσύνη και προκαταλαμβάνουμε τις αποφάσεις του ΣτΕ, συκοφαντούμε την Εκκλησία και προωθούμε την αθεϊα στην εκπαίδευση από έναν υπουργό που απέτυχε να ολοκληρώσει την δική του εκπαίδευση.

Η επικινδυνότητα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να κάνει απλά με την αδυναμία τους να κυβερνήσουν, αλλά με την επιθυμία τους κατά τα πρότυπα τους να κυβερνήσουν καταπατώντας κάθε αντίθετη άποψη φτιάχνοντας ένα νέο καθεστώς. Οραματίζονται να φτιάξουν μια λαϊκή δημοκρατία στη δύση. Το πρόβλημα πλέον με αυτούς δεν είναι πρόβλημα ιδεολογικό αλλά δημοκρατίας.