“Δικαιοσύνη παντού” – Δικαιοσύνη για όλους;

Θεμέλιος λίθος στην σύγχρονη δημοκρατική πολιτεία είναι αναμφίβολα η δικαιοσύνη

• Θεμέλιος λίθος στην σύγχρονη δημοκρατική πολιτεία είναι αναμφίβολα η δικαιοσύνη, η οποία δεν μεταφράζεται μόνο σε ένα σύστημα απονομής του δικαιου αλλά, πρωταρχικά, στην συναντίληψη, ότι συνυπάρχουμε αρμονικά σε ένα  ορισμένο θεσμικό πλαίσιο και ότι,, συνεπώς, η εξουσία διαμοιραζεται  σε διαφορετικά πρόσωπα και σε διαφορετικούς πολιτικούς οργανισμούς. Κανένα πρόσωπο και κανένας φορέας δεν μονοπωλεί την φιλελεύθερη εξουσία.
• Βέβαια, πίσω από τα συλλογικά πολιτικά υποκείμενα, υπάρχουν διαφορετικά και, συχνά αντιθετικα, πολιτικα προγράμματα, αποκλονουσες προτάσεις διακυβέρνησης. Ωστόσο, παρά τις ανταγωνιστικές προτάσεις εξουσίας, είναι διάχυτη η συναντιληψη, ότι κανένα πολιτικό πρόσωπο και καμιά κομματική δύναμη δεν ενδιαφέρεται, στο όνομα της “πλήρους δικαιοσύνης”, να μεροληπτει υπέρ της μιας ή της άλλης κοινωνικής ομάδας, υπέρ του ενός ή του άλλου κλίματος πολιτικων απόψεων, γιατί το πλουραλιστικο υπόβαθρο της φιλελεύθερης δημοκρατικής μας πολιτείας θα ετιθετο υπό επικίνδυνη αμφισβήτηση. Η, όχι και τόσο μακρινή μας, Ιστορία μάς διδάσκει άλλωστε ότι ο δρόμος για οργανικές αντιλήψεις κράτους και δημοκρατίας είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
• Έτσι, λοιπόν, το ενδιαφέρον για “Δικαιοσύνη παντού”, που εκφράζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατά το τελευταίο προεκλογικό διάστημα, είναι ένα εύλογο ενδιαφέρον, υπό τον όρο βέβαια ότι συνοδεύεται από την αναγκαία μέριμνα για “Δικαιοσύνη για όλους”. Η Δικαιοσύνη, είτε ισχύει ως οργανωτική κοινωνθκοπολιτικη αρχή για όλους και για όλες τις πολιτικές δυνάμεις , είτε εκπιπτει σε μεροληψια πολιτική.

• Οταν για παράδειγμα ο Σύριζα δεν επιδεικνύει έμπρακτο ενδιαφέρον για την υπεράσπιση της δικαιοσύνης στις περιπτώσεις όπου θίγονται η αξιοπρέπεια και οι απόψεις των πολιτικών του αντιπάλων, τότε υπονομεύει ο ίδιος την αξιοπιστία του για “δικαιοσύνη παντού”. Το θεώρημα των “αρμών της εξουσίας” και της ολοκληρωτικής καταληψης τους την “επόμενη φορά Αριστερά”, καραδοκεί, ελλοχευει, για να μετουσιωθει σε αντιδημοκρατικη αντιφιλελευθερη πολιτειακή πρακτική, στο όνομα – φευ – της Δικαιοσύνης.
• Το οξύμωρο αυτής της κεντρικής πολιτικής θέσης του Σύριζα το εντόπισε και το ανέδειξε καίρια ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης στην πρόσφατη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας. Συγκεκριμένα, ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων τόνισε σχετικά: ” Ξέρετε, κύριε Φίλη, που κόπτεστε και εσείς εσχάτως για τον κ. Βενιζέλο, ότι χάρη στις κατάθεσεις του κ. Φιλίστορα Δεστεμπασίδη, που του παρείχατε προστασία με την κυρία Τουλουπάκη, ο κ. Βενιζέλος και άλλοι εννέα μεταξύ των οποίων και εγώ βρέθηκαν στα μανταλάκια; «Σώπα», λέει η κ. Φωτίου. Τόσο δεν τους ενδιαφέρει η δικαιοσύνη. Μας στήσατε στα μανταλάκια με τρεις μάρτυρες. Ο ένας, ο κ. Μανιαδάκης, του κάνατε δίωξη για κακούργημα επί θητείας σας. Ο δεύτερος, ο κ. Δεστεμπασίδης, συνελήφθη χθες έχοντας φάει τα λεφτά των ανθρώπων. Και οι δέκα αθωωθήκαμε, αλλά μία συγνώμη ακούσαμε από έναν από εσάς;”.
• Ειναι προδηλο, λοιπόν, ότι, χωρίς τις αναγκαίες θεσμικές και πολιτικές μέριμνες για την διαφύλαξη του πλουραλιστικου χαρακτήρα της φιλελεύθερης δημοκρατικής μας πολιτείας, ακόμα και ένα “κοινωνικά δίκαιο” αίτημα μπορεί να υποσκαψει τα θεμέλια της, να την υπονομεύσει και να την διαβρωσει ολοκληρωτικά. Η πανταχού παρούσα δικαιοσύνη που υπόσχεται ο Σύριζα είναι δυνατόν να καταστεί στην πολιτειακή και πολιτική πράξη “γράμμα κενό” και απειλή για την Δημοκρατία μας.