Χρήστος Δάντης: «Κρίμα που δεν είμαι γκέι, γιατί εκείνοι έχουν πραγματικές αξίες»
Πηγή: Αρχείου
Ο ερμηνευτής Χρήστος Δάντης ανήκει στους καλλιτέχνες που συχνά – πυκνά προκαλούν με τα λόγια και τα έργα τους. Ο ίδιος δεν έχει καμία διάθεση να προκαλέσει, αλλά μάλλον του…προκύπτει κάθε φορά. Τις προάλλες ήταν εκείνο το τραγούδι του με τον διαβόητο στίχο «Καργιόλα, σε μισώ», που έκανε χρήστες των social media να τον χαρακτηρίσουν «σεξιστή» και να του σούρουν τα εξ αμάξης. Είναι οι ίδιοι χρήστες, που μπορεί να προέρχονται ακόμη κι απ’ το χώρο της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και που τώρα, με αφορμή την ανάρτηση του για την απονομή δικαιοσύνης στην υπόθεση του Ζακ Κωστόπουλου, εξακολουθούν να τον «στολίζουν» ως σεξιστή και να τον ρίχνουν στο καναβάτσο της διαδικτυακής αρένας. Αιτία για τη νέα επίθεση στον Δάντη ήταν η λέξη «κοπέλες» που χρησιμοποίησε στο κλείσιμο της ανάρτησης του. Η αλήθεια είναι πως ο Δάντης δεν μασάει τα λόγια του και αυτό είναι προς τιμήν του σε μία εποχή που οι συνάδελφοί του κάνουν μόκο για να μη χάσουν τα πελατάκια τους – να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Φωνάζει, διαμαρτύρεται, τα χώνει στην κυβέρνηση για τη διαχείριση του πολιτισμού και της πανδημίας, πιστεύοντας τελικά σε μια νέα μορφή ιντερνετικής διαδήλωσης που δίνει άλλο νόημα στην έκφραση «επανάσταση του καναπέ». Επιπλέον, αυτός, ένας «στρέιτ», παρόλο που δεν πιστεύει σε τέτοιους χαρακτηρισμούς, βγαίνει και δηλώνει ανοιχτά τη στήριξη του στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Για όλα αυτά συναντήσαμε τον Χρήστο Δάντη και κάναμε μία ελεύθερη, μεγάλη και, σίγουρα, αρκετά τολμηρή συζήτηση.
Κύριε Δάντη, σας άκουσα οργισμένο μ’ όλη αυτή την κριτική που σας ασκείται στα social media.
Ναι, σωστό θα ήταν όμως να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας με τα shares πολλών ανθρώπων που εκτίμησαν την ανάρτηση μου. Αξιολόγησαν όπως έπρεπε. Εγώ μεγάλωσα σ’ ένα περιβάλλον μεταξύ ομοφυλόφιλων ανθρώπων, πολλοί απ’ τους οποίους ήταν διανοούμενοι, μουσικοί, ποιητές και ηθοποιοί. Οι άνθρωποι αυτοί μου έμαθαν το σεβασμό στη διαφορετικότητα – οι άλλοι τη βλέπουν ως διαφορετικότητα, εγώ όμως όχι.
Κατηγορηθήκατε σκληρά για την κατακλείδα της ανάρτησης σας, τη λέξη «κοπέλες».
Μα δεν υπάρχουν αυτοί οι τύποι μες τη «ματσίλα» που κράζουν τους ομοφυλόφιλους και τους λένε «κοπέλες»; Εμείς κράζαμε όλο αυτό και αντιστρέφαμε το χαρακτηρισμό. Δεν ήταν καθόλου σεξιστικό το σχόλιο μου και αυτό ακριβώς εξηγούσα στην τελευταία παράγραφο. Δεν δέχομαι τον όρο «σεξιστικό σχόλιο».
Η αλήθεια είναι πως πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα πει κάτι και θα κάνει την έκπληξη, ενίοτε δυσάρεστη. Δεν αναφέρομαι σε σας.
Ακριβώς. Το σχόλιο μου ξαναλέω ότι δεν ήταν σεξιστικό, αλλά ειρωνικό απέναντι σ’ αυτούς που με πρόφαση το «αντριλίκι» και την «αρχιδίλα», βγάζουν όλη αυτή την επιθετική συμπεριφορά απέναντι σε ανθρώπους, οι οποίοι ζητούν να τους αποδεχτεί ο υπόλοιπος κόσμος. Είμαι υπέρ οποιουδήποτε αιτήματος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και γι’ αυτό, όπως είχα δηλώσει στο παρελθόν, συμμετείχα στο Athens Pride και θα το ξανακάνω εφόσον μου ζητηθεί. Δέχτηκα ακόμη με μεγάλη χαρά την πρόταση του Φώτη Σεργουλόπουλου να παίξω ένα βράδυ στο «Samone» για τα παιδιά που συχνάζουν εκεί και το θεωρώ μάλιστα μεγάλη τιμή μου. Είμαι ένας απ’ τους ανθρώπους, που δεν δέχονται σαν χαρακτηρισμό και σαν όρο τη λέξη «στρέιτ», διότι δεν υπάρχει ευθύ και στραβό, υπάρχει μόνο η επιλογή και η ανοχή στην επιλογή του άλλου. Ανήκω σ’ αυτούς που θες ανθρωπιστικά, θες κοινωνικά, θα μάχονται μια ζωή για το δίκαιο. Ακριβώς αυτή είναι η ισότητα!
Ήσασταν ανέκαθεν τόσο μαχητικός επί του θέματος;
Ανέκαθεν και ήμουν και «exposed», δεν έκανα δηλαδή παρέα με ομοφυλόφιλους για να’μαι μόνο μ’ αυτούς και να μην είμαι φίλος με τους άλλους.
Θεωρείτε την ομοφοβία ένα βαθιά ριζωμένο στην ελληνική κοινωνία πρόβλημα;
Το βλέπεις και στους ίδιους τους ομοφυλόφιλους. Όταν έχει φάει τόσο bullying ο άλλος και πρέπει να φοράει το κοστούμι, επειδή είναι δικηγόρος ή γιατρός, κρύβοντας από ντροπή την επιλογή του, όπως και το να δείξει κάπου τον σύντροφο του, σαφέστατα θα υπάρχουν ταμπού ακόμη και μεταξύ της κοινότητας.
Η σημερινή χαλάρωση των ηθών, λοιπόν, θα έκανε το δημοσίευμα εκείνο να μοιάζει με γελοιότητα.
Σίγουρα, αλλά δεν παύει να σου προξενεί ζημιά. Αν πει κάτι κάποιος για σένα στα social, το βλέπουν τα παιδιά σου και οι γονείς των φίλων τους.
Συγγνώμη, αλλά δεν είναι δα και τίποτα μεμπτό να κάνει κανείς πεοθηλασμό μέσα σε θάλαμο.
Εγώ είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος στη ζωή μου και ότι είμαι, το λέω! Εάν ήμουν ομοφυλόφιλος, πρώτος θα τό’λεγα και θα καμάρωνα. Κρίμα που δεν είμαι ομοφυλόφιλος, διότι εγώ ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους βρήκα τις πραγματικές αξίες! Παρακαλώ να το υπογραμμίσετε αυτό!
Που οφείλετε, πιστεύετε, αυτή η εμμονική σχέση κάποιων χρηστών των social media μαζί σας;
Δεν ξέρω ειλικρινά, δεν έχω ιδέα. Υπάρχουν τύποι που με τρολλάρουν, όργανα της δεξιάς. Κάτι δικηγόροι από Θεσσαλονίκη έγραφαν το καλοκαίρι ότι γελοιότητα είναι να θεωρείς δικό σου κάποιο τραγούδι, που δεν είναι κατόπιν δικαστικής απόφασης κιόλας. Κι όλο αυτό επειδή είχα κράξει την κυβέρνηση για τη γελοία αντιμετώπιση της στο θέμα της πανδημίας. Έλα, όμως, που δεν υπήρχε καμία δικαστική απόφαση για το τραγούδι «Number One», πέραν ενός εξωδικαστικού συμβιβασμού. Είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο ώστε να το χρησιμοποιεί κι ένας άνθρωπος του νόμου υποτίθεται. Δεν κινήθηκα νομικά, είπα «Γάμα τον το μαλάκα, όργανο της δεξιάς είναι», αφού αυτό φαινόταν κι απ’ τις άλλες αναρτήσεις του. Με πήραν δηλαδή μπαλάκι και μένα, εντάξει, τι να κάνουμε…
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Το σχόλιο σας