Μια γυναίκα δεν «σπάει» ποτέ

«Μετά τα 40 πέρασε η μπογιά μου», δήλωσε τις προάλλες η Μπρουκ Σιλντς, παγώνοντας στρώματα του ανδρικού πληθυσμού, που είδαν μια πανέμορφη δίμετρη καλλονή να παραπονείται – με κάθε ειλικρίνεια – για το φθίνον μελαχρινό της κάλλος. Γιατί μένει κανείς ενεός, «καλοπροαίρετα» ενεός, με την πλούσια μακρά κόμη της. Με το μοναδικά γαλάζιο βλέμμα της. Με τον τρόπο που σταυρώνει σαν σπαθιά τα πόδια της. Με τα μακρά κοντυλένια δάκτυλά της. Το μοντέλο ευμορφίας δεν αποκαθηλώθηκε λοιπόν. Παραμένει μπροστά μας, αλλά είναι ζωντανό και δεν ψεύδεται. Αυτουπονομεύεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο, με τον τρόπο των βιωμάτων που φέρει μαζί της η πολλαπλά υπέροχη Μπρουκ.

View this post on Instagram

A post shared by Brooke Shields Fanpage (@brookeshields_fp)

Το παιδί – θαύμα, με τα πρώτα γυρίσματα πριν από την ταινία – σύμβολο μιας γενιάς, αυτής των pop και soft ‘80s. Δεν είναι καλά – καλά 15 χρονών, έφηβη σα να λέμε, αλλά χειρίζεται με μαεστρική ωριμότητα τη διασημότητα, που την πλημμυρίζει σαν τα νερά της Γαλάζιας Λίμνης. Σε αυτήν την περίτεχνη αντιμετώπιση της εντυπωσιακής δημοσιότητας παίζει το ρόλο του, καλύτερα: τον κεφαλαιώδες ρόλο του, ο παράγων «μητέρα», η οποία είχε κατρακυλήσει να πνίγει το θυμό και το μαράζι της στο αλκοόλ, μα που γνώριζε να είναι υπέρ το δέον προστατευτική.

View this post on Instagram

A post shared by Brooke Shields (@brookespacelove)

Ακολουθεί το φημισμένο Princeton University, που, τότε, ήκμαζε ακόμη περισσότερο από ό,τι σήμερα, για να σπουδάσει – τι άλλο; – κλασικά γράμματα, comme il faut σπουδές, που θα την άγουν (ξέρει η μαμά) σε αυτό που τετριμμένα πλέον λέμε μια «λαμπρή σταδιοδρομία στο θέατρο και στον κινηματογράφο». Η ίδια, όμως, πλήττει μελετώντας λατινική γραμματεία μα παίρνει το δύσκολο πτυχίο. Θα την κερδίσουν αργότερα οι έμφυλες ανισότητες, δημιουργώντας το Beginning is now. Μετά τη Γαλάζια Λίμνη, οι προσεκτικές επιλογές στο μόντελινγκ, στη μικρή οθόνη, στο πανί.

View this post on Instagram

A post shared by R (@brookeshieldsphotos)

Συνήθως σε δευτεραγωνιστικούς ρόλους και με μια ηφαιστειώδη ομορφιά, την οποία γνωρίζει όμως να τιθασεύει σε συγκρατημένη ευμορφία, ακόμη κι όταν διαφημίζει τολμηρά γυναικεία εσώρουχα και μπικίνι, αποδεικνύοντας, όχι υποχρεωτικά σε κάποιο τελειομανή συγγενή, αλλά στον εαυτό της και, άρα, και στους άλλους ότι μια γυναίκα δεν «σπάει» ποτέ, ούτε μετά τα σαράντα, ούτε μετά τα πενήντα, ούτε μετά από κάποιο ανδροκρατούμενα προσδιορισμένη ηλικιακή κατηγορία. Άλλωστε, δε ρωτάμε ποτέ μια γυναίκα πόσων ετών. Μα ποτέ.