Δανδής στην Αθήνα

Μετά την πρόσφατη εμφάνισή του στο Ηρώδειο, ο Μάλκοβιτς υποστήριξε την επιστροφή των Ελγινείων στα πατρογονικά εδάφη τους και εξέφρασε το θαυμασμό του για το νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Αυτό αρκούσε για να υψωθεί και πάλι το τείχος της αμφισβήτησης: «Τι ακριβώς θαύμασε από τα γύψινα του νέου Μουσείου;» ο ένας, «Τα ίδια μας έλεγε για να μας πουλήσει φιλελληνισμό και ο άλλος, ο Ίαν Άντερσον των Jethro Tull», ο άλλος.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη John Malkovich (@johnmalkovichh)

Δεν εικονογραφεί η περίπτωση του 68χρονου Τζον Μάλκοβιτς τον περιφερόμενο κόλακα εθνικών αντανακλαστικών για κάποια πρόσθετα λεπτά διαδικτυακής δημοσιότητας. Ολικός αρνητής της πολιτικής και, ιδίως, των πολιτικάντικων κόλπων, δεν «κουμπώνει» με τη διακηρυγμένη αντιπολιτική στάση ζωής του η προσχεδιασμένη κολακεία του εκάστοτε κοινού, των ακροατηρίων.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη John Malkovich (@johnmalkovichh)

Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι παύει να είναι κοινωνικός. Την κοινωνικότητά του δεν την διαπραγματεύεται ούτε και σε αντίξοους, πανδημικούς καιρούς, που απαιτούν κοινωνικούς εγκλεισμούς και μέτρα κοινωνικής απόστασης. Ο φίνος στους τρόπους και λάτρης της ενδυματολογικής λεπτομέρειας χρησιμοποιεί όσο του είναι απαραίτητο το laptop, αποφύγει τα «(αντι)κοινωνικά μέσα δικτύωσης» όπως τα αποκαλεί, την εν γένει κουλτούρα της απομόνωσης και του ηλεκτρονικού μοναχικού πολιτισμού και επιδίδεται σε αυτό που πραγματικά τον έλκει και διατηρεί ακέραιη την εγρήγορσή του: στην υποκριτική τέχνη.

Κι ακόμη θυμάμαι την αρχική έκπληξη που αισθάνθηκα όταν τον πρωτοείδα να εισβάλει σαν παρανοϊκός, τυφλός ένοικος στο μπάνιο της Φιλντ στο «Μια θέση στην Καρδιά» του Μπέτον. Η έκπληξη δεν άργησε να εξελιχθεί σε θαυμασμό όταν αυτή τη μαγική φωνή την άκουσα να προφέρει τα σύμφωνα σαν να απαγγέλλει αποσπάσματα από τη «Θεία Κωμωδία» του Δάντη και μετά, να περιφέρεται νωχελικά, σαν ουαλδικός δανδής στο «Τσάι στη Σαχάρα».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη John Malkovich (@johnmalkovichh)

Ακολούθησαν θεατρικές ερμηνείες όπως στο «Άνθρωποι και Ποντίκια» και εξπρεσιονιστικά περάσματα από εναλλακτικές ταινίες, μέχρι που ήρθε το μεταμοντέρνο. Στη συνέχεια, «Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς» σε εποχές που ο επαναπροσδιορισμός της ταυτότητας υπήρχε μόνο στις αναλύσεις του Ντεριντά. Ήταν ο μόνος, άλλωστε, που κατάφερε να ειρωνευτεί τον εαυτό του, τους μεγάλους ήρωες, ακόμα και τον Μέγα Μουρνάου με τη «Σκια του Βρικόλακα», να γίνει αποτυχημένος Κλιμτ, βρόμικος χιουμορίστας στους Κοέν και, πρόσφατα, ο καλύτερος αριστοκρατικός, αμαρτωλός, αποσυνάγωγος Πάπας όλων των εποχών στη σειρά του Σορεντίνο.

Τον άκουγα να προφέρει ελληνικές λέξεις με μια αδιαφορία υπαρξιακή, σαν γνήσιος απόγονος του Μάρκου Αυρήλιου και κατάλαβα ότι δεν ήταν τυχαία ένας από τους πρώτους ηθοποιούς που θαύμασα. Και απορώ ακόμα, μετά από όλα αυτά, γιατί όλοι τον ρωτούσαν για τα μάρμαρα. Ειλικρινά, όμως.