Στρατός: 5 φράσεις που δεν λες σε έναν φαντάρο

Ο Στρατός και το φανταριλίκι είναι η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή ενός ενήλικου άνδρα. Αυτό το κείμενο απευθύνεται με πολύ χιούμορ σε μια ζόρικη αλλά με ωραίες αναμνήσεις περίοδο. Όπως αναφέρει το provocateur, ο στρατός είναι η πιο ζόρικη φάση στη ζωή ενός άντρα, ειδικά αν «καλείται» να πάρει τις σκούπες και τις σφουγγαρίστρες (κυρίως) και τα όπλα (σε δεύτερη μοίρα) μετά τα 23-24. Όσο πιο νέος παρουσιαστείς τόσο καλύτερα θα περάσεις. Άλλοι το βλέπουν πιο χαλαρά, άλλοι δεν την παλεύουν δευτερόλεπτο.

«Κανονίσαμε διακοπάρες με τα παιδιά»

Τι ακριβώς περιμένεις να σου απαντήσει εδώ ο δόλιος ο φαντάρος ρε φίλε; Ναι, οκ όλοι ξέρουμε ότι κι αυτός διακοπές κάνει, αλλά συντονίσου λίγο, εκείνος θα το καταλάβει όταν απολυθεί. Μην του το αναφέρεις, δεν είναι ανάγκη. Και καλά να είναι σε καμιά Ρόδο και να βγαίνει να ξεχαρμανιάζει (με όλες τις σημασίες που μπορεί να έχει αυτή η έκφραση). Αν είναι στον Έβρο δεν τον λυπάσαι ρε φίλε; Και ξαναλέω, δεν είναι ότι περνάει δύσκολα. Αλλά σεβάσου το γεγονός ότι το παιδί βαράει σκοπιές και βλέπει τα αίσχη σου στο facebook. Να είσαι γύρω στα 30 και να ακούς τους φίλους σου να κανονίζουν διακοπάρες την ίδια στιγμή που μαζεύεις γόπες επειδή ένας αισχρός 21χρονος λοχίας σε διέταξε να το κάνεις. ΑΞΙΑ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ. Σε ποιον δεν θα άρεσε κάτι τέτοιο; Μην αναφέρεις τη λέξη “διακοπές” σε φαντάρο.

«Είδα την κοπέλα σου έξω»

Όχι. Απλά όχι. Όσο κουλ και να είναι ο κολλητός σου οφείλεις να γνωρίζεις ότι σκέφτεται πολύ περισσότερο από όσο πρέπει και το παραμικρό που θα του πεις. Αυτό που εσύ θεωρείς πλάκα, για εκείνον πιθανόν να μην είναι. Όχι δεν είδες την γκόμενα του εξω με κάποιον που δεν ήξερες. Την είδες με μια φίλη της. Οκ;

 «Κλείσαμε εισιτήρια για τη συναυλιάρα, θα έχεις άδεια;»

Ρε φίλε σόρρυ που ένα ολόκληρο στρατόπεδο δεν μπορεί να συντονιστεί για να δώσει άδεια στον κολλητό σου την ημέρα που παίζουν στην Ελλάδα οι θεοί του αντεργκράουντ προγκρέσιβ θρας μέταλ. Ειλικρινά δεν ξέρεις πόσο πολύ λυπάται ο διοικητής του τάγματος. ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΟΥ. Ίσως το χειρότερο πράγμα που έχει να αντιμετωπίσει κάποιος στο φανταρικό του είναι αυτά τα Once in a lifetime που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της θητείας του.

«Που θα δεις τον αγώνα ρε;»

Άστον ήσυχο! Το πιθανότερο είναι να μην τον δει καθόλου και αυτό δεν έχει καθόλου πλάκα. Ο Στρατός είναι απαιτητικός. Το πιο αισιόδοξο σενάριο για εκείνον είναι να κάνει σκοπιά με κάποιον Αγρινιώτη που δυσκολεύεται να μιλήσει ελληνικά και τα ενδιαφέροντά του κυμαίνονται από εξατμίσεις μέχρι πρόβατα. Κι άντε να είσαι με το ραδιοφωνάκι στα αυτιά και να έχεις και τον βοσκό να σου λέει “ΠΩΣ ΚΑΝΣ ΕΤΣ ΓΙΑ ΜΝΙΑ ΜΠΑΛΑ ΧΑ; ΣΑΜΑΤΙΣ ΕΙΣΥ ΘΑ ΠΑΡΣ ΤΑ ΛΙΦΤΑ;”. Και την ίδια στιγμή να βλέπει βίντεο με κόντρες στο YouTube. Ε όχι!

«Καλά ρε φίλε δεν έχεις κανένα βύσμα;»

Δεν έχει. Λες να βάραγε σκοπιές 8 ώρες την ημέρα επειδή έτσι γούσταρε; Να του έλεγε το βύσμα του, “έλα ρε ξεκόλλα θα σε φέρω Αθήνα” και αυτός να απαντούσε “ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΘΕΙΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΖΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΟ ΦΥΛΑΚΙΟ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΒΟΗΘΩ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ”; Όχι. Παίζει και το ενδεχόμενο να μην θέλει απλά να χρησιμοποιήσει κάποιο βύσμα. ΔΕΞΟΥ ΤΟ και προχώρα τη ζωή σου!