Δημήτρης Λιγνάδης: Τρίτη μήνυση σε βάρος του

Τη διεστραμμένη μεθοδολογία που φέρεται να ακολουθούσε ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Δημήτρης Λιγνάδης προκειμένου να εγκλωβίζει και να κακοποιεί τα θύματά του περιγράφει ο τρίτος κατά σειρά μήνυτής του για βιασμό. Αλκοόλ, ναρκωτικές ουσίες, σεξουαλική κακοποίηση, απειλές. Με αυτή τη σειρά ο ήδη προφυλακισμένος στις φυλακές Τρίπολης για «βιασμό κατά συρροή» Δημήτρης Λιγνάδης φέρεται να βίασε το έτος 2018 μέσα στο σπίτι του τον τρίτο μηνυτή του, έναν νεαρό Έλληνα που δεν ανήκει στον καλλιτεχνικό χώρο.

Δημήτρης Λιγνάδης: H τρίτη καταγγελία

Σύμφωνα με το μηνυτή αρχικά γνωρίστηκαν με τον κατηγορούμενο στην Πλατεία του Αγίου Παύλου και έπιασαν κουβέντα. «Μετά από λίγο μου πρότεινε να συνεχίσουμε την κουβέντα μας στο σπίτι του, που βρισκόταν πολύ κοντά. Φτάνοντας στην πολυκατοικία ανεβήκαμε με το ασανσέρ στον τελευταίο όροφο (όγδοο αν θυμάμαι σωστά). Ήταν ένα εντυπωσιακότατο oροφοδιαμέρισμα με τζαμαρίες ολόγυρα και θέα προς το λόφο της Ακρόπολης και προς το Λυκαβηττό. Εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα από ένα πόστερ ή πίνακα μεγάλων διαστάσεων, που απεικονίζει ένα ημίγυμνο νεαρό αγόρι. Πίνοντας καφέ του εξιστόρησα την περιπέτεια της εξάρτησης μου, την προσπάθεια μου να απεξαρτηθώ και του ανέφερα ότι είχα καταδικαστεί με αναστολή για ναρκωτικά. Ο Δημήτρης Λιγνάδης μου πρότεινε να καπνίσουμε μαζί ένα τσιγάρο μαριχουάνας και συμφώνησα. Κάλεσε από το κινητό του τηλέφωνο έναν αριθμό και σε διάστημα περίπου 10 λεπτών της ώρας χτύπησε το κουδούνι και ένα νεαρό άτομο αλλοδαπής καταγωγής του παρέδωσε μία μικρή νάιλον συσκευασία, από το περιεχόμενο της οποίας κάναμε χρήση από κοινού.

Όλη την ώρα μου διηγούταν περιστατικά από τη ζωή του. Μου είπε ότι θεωρούσε τον εαυτό του ως τον μεγαλύτερο ηθοποιό και σκηνοθέτη της εποχής, αναφέροντας μου διάφορες θεατρικές παραστάσεις στις οποίες είχε συμμετάσχει και οι οποίες είχαν δημιουργήσει ιδιαίτερη αίσθηση. Επίσης, ότι έχει πολύ μεγάλες και ισχυρές γνωριμίες στο χώρο της πολιτικής και στο χώρο της τέχνης, διαβεβαιώνοντας με ότι, διαθέτει πρόσβαση στα μεγαλύτερα και σημαντικότερα άρθρα θέατρα της Αθήνας με τα οποία μπορεί να συνεργαστεί ανά πάσα στιγμή. «Είμαι ο βασιλιάς της σκηνής, έχω δικά μου 10 θέατρα και τα υπόλοιπα στα πόδια μου» μου είπε χαρακτηριστικά, καμαρώνοντας… Μιλούσε ακατάπαυστα για τον εαυτό του, για το ταλέντο του και για την ισχυρή κοινωνική του θέση… Κάποια στιγμή μου είπε ότι πρέπει να φύγει, γιατί ήταν επίσημος προσκεκλημένος σε μια εκδήλωση για τον Νέλσον Μαντέλα και μου έδωσε ραντεβού για την επόμενη εβδομάδα, ημέρα Τετάρτη και ώρα τρεις το μεσημέρι στο σπίτι του, για να συνεχίσουμε την κουβέντα μας και να γνωριστούμε καλύτερα.

Όντως την επόμενη Τετάρτη τον επισκέφτηκα ξανά στην οικία του. Μου άνοιξε την πόρτα ημίγυμνος, φορώντας μία πετσέτα μπάνιου γύρω από τους γοφούς του με την δικαιολογία, ότι μόλις είχε βγει από το μπάνιο. Παρατήρησα, ότι στην πλάτη του είχε εμφανείς ουλές και στην σχετική ερώτηση μου, απάντησε, ότι πριν από πολλά χρόνια είχε πέσει θύμα ένοπλης ληστείας και τον είχανε μαχαιρώσει. Μου πρόσφερε ουίσκι και καπνίσαμε μαριχουάνα. Ήταν βαρύς καπνιστής, άναβε το ένα τσιγάρο πάνω στο άλλο. Καθόμασταν στον καναπέ του σαλονιού, που συνδεόταν με την κουζίνα με πάσο. Πάνω σε ένα χαμηλό τραπέζι κρυστάλλινο βρισκόταν ένας φορητός ηλεκτρονικός υπολογιστής με μεγάλη οθόνη χρώματος μπλε με μαύρο πληκτρολόγιο. Με προσκάλεσε να καθίσουμε μπροστά στον υπολογιστή, άνοιξε ένα ηλεκτρονικό φάκελο και άρχισε να μου δείχνει πορνογραφικές φωτογραφίες με νεαρά αγόρια σε διάφορες ερωτικές περιπτύξεις με μεσήλικα πρωταγωνιστή, του οποίου δεν φαινόταν το πρόσωπο, και οι οποίες περιλάμβαναν στοματική και πρωκτική διείσδυση…

Στο πάτωμα, δίπλα στο τραπέζι, ήταν μία μεγάλη τσάντα. Την έβαλε πάνω στο τραπέζι, την άνοιξε και άρχισε να βγάζει από μέσα και να μου επιδεικνύει διάφορα ερωτικά βοηθήματα κάθε είδους και μεγέθους. Μετά άνοιξε και μια άλλη, μικρότερη τσάντα, που επίσης ανασήκωσε από το πάτωμα και ανοίγοντας την μου επέδειξε μία συσκευή με καλώδια, εξηγώντας μου, ότι είναι βοήθημα και ιδιαίτερα σκληρά σαδομαζοχιστικά «παιχνίδια». Μου ανέφερε, ότι υπάρχει ένας ιδιωτικός χώρος που βρίσκεται στην περιοχή των Πατησίων, που ενοικιάζεται με την ώρα και στο οποίο συναντώνται περιστασιακά άτομα μυημένα σε τέτοιου είδους σαδομαζοχιστικές πρακτικές.

Όντας ο ίδιος αυστηρώς ετεροφυλόφιλος ως προς το σεξουαλικό μου προσανατολισμό, αισθάνθηκα μεγάλη αποστροφή από όλα αυτά, κυρίως όμως έκπληξη και αμηχανία από το γεγονός ότι ένας τόσο γνωστός και καταξιωμένος καλλιτέχνης εξέθετε ενώπιον μου, έναν άγνωστο του, την ερωτική του ζωή και τις ιδιαίτερες σεξουαλικές προτιμήσεις του. Κάποια στιγμή ο μηνυόμενος πήγε στην κουζίνα και επέστρεψε, φέρνοντας μου ένα επιπλέον ποτήρι ουίσκι, το οποίο λόγω της εντονότατης ψυχικής υπερδιέγερσης και αμηχανίας που ένιωθα, ήπια μονορούφι. Ξαφνικά ένιωσα το σώμα μου να πυρακτώνεται, το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου, θόλωσε η όραση μου και άρχισα να χάνω την αίσθηση του περιβάλλοντος. Σωριάστηκα λιπόθυμος στον καναπέ. Όταν ξύπνησα, δεν ξέρω πόση ώρα είχε περάσει, βρέθηκα ξαπλωμένος στον καναπέ και γυμνός από τη μέση και κάτω… Ζαλισμένος όπως ήμουν και χωρίς να έχω επανακτήσει πλήρως τον έλεγχο των αισθήσεων μου, τον ρώτησα «τι έγινε», τι μου έκανες;» κι αυτός με σαρκαστικό ύφος μου απάντησε «έλα τώρα που δε σ’ άρεσε»…

Ουρλιάζοντας του είπα «ρε π…., τι μου έκανες ρε κ….» και ταυτόχρονα με όση δύναμη είχα του έριξα ένα πολύ δυνατό χαστούκι. Ήμουν τόσο οργισμένος που παρά τη σωματική αδυναμία και την ζάλη που ένιωθα, όρμησα επάνω του για να τον χτυπήσω. Αυτός όμως οπισθοχώρησε και αφού προφυλάχτηκε πίσω από μια καρέκλα, με απείλησε ότι αν δε φύγω αμέσως θα καλέσει την αστυνομία, θα πει ότι αποπειράθηκα να το ληστέψω και θα με στείλει φυλακή. Τρομοκρατήθηκα, γιατί ήμουν ήδη καταδικασμένος με αναστολή. Αναλογίστηκα την τεράστια κοινωνική δύναμη του μηνυομένου σε σχέση με τη δική μου αδυναμία. Φοβήθηκα ότι κανείς δεν θα πιστέψει έναν καταδικασμένο πρώην χρήστη ναρκωτικών ότι ο μηνυόμενος με τις υψηλές γνωριμίες και διασυνδέσεις βρίσκεται σαφώς σε σχέση ισχύος απέναντι μου, ότι εύκολα μπορούσε να με παγιδεύσει και να καταλήξω άδικα στη φυλακή. Νιώθοντας απέναντι του αδυναμία και απελπισία ξέσπασα σε κλάματα, ντύθηκα άρον- άρον και εγκατέλειψε το διαμέρισμα. Έκτοτε δεν τον ξανάσυνάντησα. Σήμερα συνειδητοποιώ, ότι ήταν μεγάλο το λάθος μου να μην έχω καλέσει επιτόπου την αστυνομία ή να έχω απευθυνθεί αμέσως στην δικαιοσύνη. Όμως την εποχή εκείνη, λόγω της προσωπικής μου αδυναμίας, δεν τόλμησα να ζητήσω την προστασία της πολιτείας».