Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Γνωρίζω μόνο τις πράξεις μου, δεν μπορώ να κατηγορήσω ή να υπερασπιστώ κανέναν

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας «Πολιορκία στην Οδό Λιπέρτη», η οποία αναμένεται να γίνει η πρώτη ελληνική ταινία που θα διανεμηθεί διαδικτυακά. Στο πλαίσιο της προώθησης του φιλμ ο γνωστός ηθοποιός παραχώρησε συνέντευξη στην ιστοσελίδα Flix.gr. Πέρα από όσα αφορούν τη νέα του δουλειά, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης δέχτηκε ερωτήσεις και για όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στον χώρο του θεάματος.

Την ώρα που οι καταγγελίες για γνωστούς σκηνοθέτες και ηθοποιούς διαδέχονται η μία την άλλη, ο Μαρκουλάκης επέλεξε να κρατήσει αποστάσεις. Συγκεκριμένα δήλωσε ότι γνωρίζει μόνο για τις δικές του πράξεις και δεν μπορεί να πάρει το μέρος κάποιου για πράγματα τα οποία δεν μπορεί να ξέρει. «Πρώτα από όλα: επικροτώ τη στάση των θυμάτων. Η στάση των θυμάτων χρειάστηκε μεγάλη γενναιότητα. Από εμάς τους υπόλοιπους όμως χρειάζεται ψυχραιμία. Όλο αυτό που συμβαίνει είναι σπουδαίο. Οδηγεί σε μια νέα εποχή, χωρίς φόβο, όπου οι κακοποιητικές συμπεριφορές δε θα γίνονται ανεκτές – μέσα από θεσμούς και κανόνες. Αυτή είναι η στιγμή για αλλαγές. Για αυτό και δεν αποδέχομαι το “γιατί τώρα;”.

Η ερώτηση προς τα θύματα «γιατί τώρα» δεν έχει νόημα, όπως δεν έχει νόημα και η ερώτηση «γιατί δε μιλούσατε» προς τους υπόλοιπους. Κάθε αλλαγή θέλει τη στιγμή της. Κι αφού δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να μιλήσουν τα θύματα, πώς θα μιλούσαν οι τρίτοι; Όμως, πιστεύω ότι η μόνη οδός είναι η θεσμική οδός (το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών που οργανώνεται εξαιρετικά, ο εισαγγελέας) κι όχι οι καταγγελίες στα κοινωνικά δίκτυα και τα κανάλια. Με όνομα και επώνυμο. Αυτή άλλωστε είναι και η ιδέα του “δε φοβάμαι πια”. Η ηθική δικαίωση των θυμάτων, όταν συχνά ο θύτης δεν μπορεί να υποστεί καμία ποινή ή τιμωρία, είναι πώς θα συντελέσουν για αυτό που θα γίνει από δω και πέρα: να θεσπίσουμε νόμους, κανόνες, να φτιάξουμε το πλαίσιο που θα επιτρέψει στους νεότερους να μη ζήσουν ποτέ τέτοιες εμπειρίες», δήλωσε αρχικά ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης.

“Δεν είναι έτσι ο χώρος του Θεάτρου”

Στη συνέχεια τόνισε ότι το θέατρο δεν είναι έτσι και εξέφρασε την ελπίδα ο χώρος να αποτελέσει μόνο την αρχή και «να προχωρήσει το μαχαίρι σ’ όλους τους χώρους εργασίας» ώστε να μην «υπάρχει άνθρωπος σε κανέναν χώρο εργασίας στην Ελλάδα που να φοβάται να μιλήσει». «Είναι λάθος να δώσουμε την αίσθηση ότι όλο το θέατρο είναι έτσι. Το θέατρο ΔΕΝ είναι έτσι. Η λίστα μ’ αυτούς που έχουν κακοποιήσει είναι πολύ, πολύ μικρότερη από τη λίστα αυτών που ΔΕΝ έχουν κακοποιήσει. Το θέατρο είναι γεμάτο κυρίως από υπέροχους ανθρώπους, άντρες και γυναίκες με ταλέντο, πνεύμα και ψυχή.

Γι’ αυτό δεν πρέπει να χαθεί αυτή η ευκαιρία. Είναι κρίμα, μέσα στην ονοματολαγνεία να χαθεί η ευκαιρία να προχωρήσει το μαχαίρι σ’ όλους τους χώρους εργασίας, – το θέατρο, που προσφέρει θέαμα, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Το κίνημα αυτό θα έχει πετύχει τους σκοπούς του, όταν δεν θα υπάρχει άνθρωπος σε κανέναν χώρο εργασίας στην Ελλάδα που να φοβάται να μιλήσει, επώνυμα και θεσμικά, για την όποια εις βάρος του κακοποιητική συμπεριφορά».