Βλάσσης Μπονάτσος: Δεκαέξι χρόνια από το θάνατό του

Ο Βλάσσης Μπονάτσος, ήταν γιος δικαστικού και καθηγήτριας πιάνου, με καταγωγή από το Ξυλόκαστρο Κορινθίας. Είχε έναν μεγαλύτερο αδελφό, τον Τάκη Μπονάτσο, ο οποίος γεννήθηκε το 1944. Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1960, όντας έφηβος, δημιούργησε το συγκρότημα loubok. Στη συνέχεια υπήρξε μέλος του μουσικού συγκροτήματος Πελόμα Μποκιού από το 1969 έως το 1972.

Το όνομα του συγκροτήματος προέρχεται από τα αρχικά των ονομάτων των μελών του: Νίκος ΔαΠΕρης, Νίκος Λογοθέτης, Τάκης ΜΑρινάκης, Βλάσσης Μπονάτσος, Γιάννης Κιουρκτσόγλου. Το συγκρότημα γνώρισε μεγάλη επιτυχία με το τραγούδι «Γαρύφαλλε, Γαρύφαλλε», το οποίο έγραψε ο Γιάννης Κιουρκτσόγλου και το οποίο ηχογραφήθηκε στην πρώτη του εκτέλεση από τους Πελόμα Μποκιού με τη φωνή του Νίκου Δαπέρη. Το ίδιο τραγούδι ηχογράφησε, 25 χρόνια αργότερα, ο Βλάσσης Μπονάτσος όταν συνεργάστηκε με τους Goin’ Through.

Ο ρόλος του Τσε στην Εβίτα που τον απογείωσε

Στις αρχές της δεκαετίας του 80, ο Βλάσσης Μπονάτσος έχοντας καταξιωθεί στο ελληνικό μουσικό στερέωμα, κάνει στροφή στην καριέρα του και ξεκινάει τις εμφανίσεις του ως ηθοποιός. Περνάει από καστ στην Εβίτα, με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη και παίρνει το ρόλο του Τσε Γκεβάρα ερμηνεύοντας τον με τεράστια επιτυχία.Την περίοδο 1983 -1984 θα ανεβάσουν μαζί στο θέατρο την παράσταση «Βίκτωρ – Βικτώρια» Ανάμεσα στον Βλάσση Μπονάτσο και την Αλίκη Βουγιουκλάκη θα γεννηθεί ένας παθιασμένος έρωτας που αποτυπώθηκε ακόμα και σε εξώφυλλο του περιοδικού «Ταχυδρόμος». Έμειναν μαζί για έξι χρόνια.

Παρουσίασε πολλά τηλεπαιχνίδια και τηλεοπτικές εκπομπές όπως Με το κλειδί στο χέρι, Κόντρες, Βλας Μπακ, Άλλα Κόλπα, Με φόρα και Πάμε για άλλα, όπου ήταν γνωστός για τις φάρσες που έκανε και τις ατάκες του όπως το «φύγε ‘συ έλα ‘σύ», «φοβερό», «τρομερό», «πάρα πολύ ωραίο», «καλά με συγχωρείς» και τη βραχνή χροιά της φωνής του. Ήταν πρωταγωνιστής της επιτυχημένης σειράς Οι Απαράδεκτοι (1991 – 1993) μαζί με τους Γιάννη Μπέζο, Δήμητρα Παπαδοπούλου (η οποία έγραψε το σενάριο) και Σπύρο Παπαδόπουλο. Συμπρωταγωνιστούσαν ο Βασίλης Χαλακατεβάκης και η Ρένια Λουιζίδου.

Ως σόλο τραγουδιστής έχει κυκλοφορήσει τραγούδια όπως «Μεταμορφώσεις», «Εμένα», «Μια Γυναίκα», «Γυναίκες» (soundtrack της σειράς “Στον Αστερισμό Της Γραβάτας”), «Η Ζωή Είναι Μια Τρύπα», «Βιάσου», «Λολίτα το Νυμφίδιο», «Ένας Άντρας Κλαίει Για σένα», «Πες I Love You», «Αγαπάω» και άλλα. Έχει κάνει ντουέτα με την Αλέξια στο «Είσαι Παιδί Μου Πειρασμός», τον Κώστα Τουρνά στο «Έλα Ήλιε Μου» και τον Γιώργο Μαρίνο στο «Ροκ».

Επίσης έχει κάνει διασκευές τραγουδιών όπως «Το Χειροκρότημα» (πρώτη εκτέλεση Άλκηστις Πρωτοψάλτη), «Ο Γουίλι, ο μαύρος θερμαστής» (πρώτη εκτέλεση Βασίλης Παπακωνσταντίνου), «Αν Σ’αρνηθώ Αγάπη Μου» (πρώτη εκτέλεση Κώστας Χατζής), «Λαός και Κολωνάκι» (πρώτη εκτέλεση Μανώλης Χιώτης, Μαίρη Λίντα) και «There Is No One Like Me» (soundtrack της σειράς Οι Στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη, τίτλος πρωτότυπου «Non Esiste L’Amore» του Αντριάνο Τσελεντάνο). Το 1996 παντρεύτηκε με τη Μάρθα Κουτουμάνου – κόρη της Ελληνίδας ηθοποιού Ζωής Λάσκαρη. Και απέκτησαν μία κόρη την Ζένια .

Όταν τα «έβαλε» με αστυνομικό στα 70’s

Στις αρχές της δεκαετίας του 70 και εν μέσω δικτατορίας ο «ασυμβίβαστος» Βλάσσης Μπονάτσος δεν δίστασε να τα βάλει ακόμα και με έναν αστυνομικό. Ο αστυνομικός πήγε σε μια συναυλία των Πελομα Μποκιού, με σκοπό να τη διακόψει. Ο Βλάσσης τότε του ζήτησε να τους επιτρέψει να πουν άλλα δύο τραγούδια για να μπορέσουν να πληρωθούν και να γλιτώσουν το ξύλο από τους πατεράδες τους. «Θα παίξουμε ακόμα και τον Εθνικό Ύμνο αν θέλετε», είπε στον αστυνομικό. Τελικά, η συναυλία κράτησε ακόμα 25 λεπτά.

Ο θάνατος του Βλάσση Μπονάτσου

Η Ζένια Μπονάτσου είχε πει για τον θάνατο του πατέρα της: “Θυμάμαι τη μέρα που έφυγε από τη ζωή. Έγιναν όλα μπροστά μου. Τρεις το βράδυ, για κάποιο λόγο είχα ξυπνήσει, η μάνα μου ήταν κρυωμένη και ο μπαμπάς μου έφτιαχνε χαμομήλι και σφύριζε. Για κάποιο λόγο, εκεί που με πείραζε και μου τραγουδούσε, κάτι με πιάνει και φεύγω και πάω στο δωμάτιο της μαμάς μου και της λέω «μαμά, ο μπαμπάς δεν είναι καλά, θα πεθάνει». Δεν είχε συμβεί κάτι.

Αφού φέρνει το χαμομήλι και είμαστε στο κρεβάτι, αρχίζει να μην μπορεί να αναπνεύσει και φωνάζει «Μάρθα, Μάρθα». Δεν ανέπνεε, κουτούλαγε από τοίχο σε τοίχο, λιποθύμησε έξω από το δωμάτιό μου… Εγώ προσπαθούσα να του δώσω το φιλί της ζωής, ό,τι μπορούσα. Ήμουν επτά χρονών, η μάνα μου πήρε να έρθει ασθενοφόρο. Ο πατέρας μου είχε κληρονομικό αγγειοοίδημα, το οποίο έχω κληρονομήσει”.“Συνειδητοποίησα ότι ο πατέρας μου δεν ζει όταν τον είδα στο ψυγείο νεκρό και τελευταία φορά όταν τον είδα στην κηδεία”.