“Γιατί κάναμε την παρέμβαση” – Τι απαντούν οι κοπέλες από την παρέλαση στη Νέα Φιλαδέλφεια

Οι κοπέλες που έκαναν παρέμβαση στην παρέλαση της Νέας Φιλαδέλφειας δημοσιοποίησαν ένα κείμενο που εξηγούν γιατί προχώρησαν σε αυτή την πράξη.

Τις τελευταίες μέρες έγινε μεγάλη κουβέντα για την παρέμβαση που έκανε μια ομάδα κοριτσιών στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στον δήμο Νέας Φιλαδέλειας – Νέας Χαλκηδόνας. Οι κοπέλες άρχισαν αυτό το ιδιαίτερο βάδισμα που σε πολλούς θύμισε το θρυλικό σκετς The Ministry of Silly Walks με τον Τζον Κλιτζ.

Αυτή τους η πράξη προκάλεσε πολλά αρνητικά σχόλια και φυσικά την οργισμένη αντίδραση του Γιάννη Βούρου. Ο δήμαρχος της περιοχής έκανε σκληρή δήλωση τονίζοντας ότι «η ταυτοποίηση αυτών των αξιολύπητων νεαρών κοριτσιών έχει ξεκινήσει».

Η θέση των κοριτσιών για την παρέμβαση τους

Αφού ακούστηκαν πολλά, ήρθε η ώρα να μιλήσουν οι πρωταγωνίστριες αυτής της κίνησης. Οι δέκα κοπέλες που πήραν μέρος σε αυτή την παρέμβαση έστειλαν μια επιστολή στην “Εφημερίδα των συντακτών”. Σε αυτή αναφέρουν μεταξύ άλλων «Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. Ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά».

Παράλληλα, αποκάλυψαν ότι η επιλογή της περιοχής δεν ήταν τυχαία. Σύμφωνα με τις κοπέλες επέλεξαν την Νέα Φιλαδέλφεια καθώς είναι μια περιοχή που έχει χτιστεί από πρόσφυγες που τότε και τώρα παραμένουν στο περιθώριο. Σε αυτούς που ενοχλήθηκαν από την κίνηση τους απαντούν λέγοντας ότι «Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων».

Αναλυτικά η δήλωση των κοριτσιών:

Στρατιωτάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα; Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα;

Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους; Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις.

Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας. Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι.

Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά.

Τι κοινό μπορεί να’χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να’χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.

Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια.

Γι’ αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι… Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας, John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python. Με το δικό μας silly walk και ρυθμό.

Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για “προβληματικά παιδιά”. Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.

Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.

Υ.Γ. Επιλέξαμε να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας σε μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα.

10 “στρατιωτάκια” της υπο-κριτικής τέχνης

Δείτε ξανά το βίντεο της παρέμβασης