Μελέτης Ηλίας: «Τελείωσα μια παράσταση και μετά δεν είχα τίποτα»

Μελέτης Ηλίας: Ο ηθοποιός σε λίγο διάστημα από τώρα θα υποδυθεί τον τραυματιοφορέα στη νέα σειρά του Alpha «Κρατάς Μυστικό». Σε συνέντευξή του λοιπόν μίλησε για τη ζωή του, και για μια στιγμή της ζωής όπου ο φόβος του ως πατέρας τον κυρίευσε. Κάνετε πάλι φέτος και θέατρο και τηλεόραση. Πόσο κουραστικό είναι; «Επειδή έχω περάσει από ανεργία, το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχω και θέατρο και τηλεόραση μπορεί να είναι από τη μία κουραστικό, από την άλλη όμως, όπως λέω συνέχεια στον εαυτό μου, “ευτυχώς που έχω δουλειά”! Επίσης υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν πολύ πιο δύσκολες δουλειές από εμάς τους ηθοποιούς, με ατέλειωτα και άκρως απαιτητικά ωράρια, οπότε το να παραπονιέμαι εγώ επειδή έχω και γυρίσματα και θέατρο το θεωρώ κάπως σαν ύβρη».

Στο παρελθόν ήσασταν σχεδόν αμιγώς θεατρικός ηθοποιός. Η τηλεόραση πιστεύετε σας έκανε πιο γνωστό;

«Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, εκείνο που έχει αλλάξει τα τελευταία 5 χρόνια είναι κυρίως τα οικονομικά. Όταν ένας ηθοποιός δουλεύει μόνο στο θέατρο, τα λεφτά που παίρνει είναι ίσα – ίσα για να τελειώσει ο μήνας, κυρίως αν είναι οικογενειάρχης. Κάνοντας όμως και τηλεόραση, έχεις και έναν μισθό, που μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλος όσο παλιά, σε βοηθά όμως να ζεις χωρίς να έχεις διαρκώς στο μυαλό σου μια βασανιστική “διαίρεση”. Χωρίς δηλαδή να πρέπει να υπολογίζεις πόσα ξοδεύεις κάθε μέρα ώστε να σε βγάζει ο μήνας».

Μιλήσατε πριν για ανεργία… Όταν σας συνέβη, είχατε οικογένεια;

«Δεν είχα ακόμα τον γιο μου τον Δημήτρη, είχα όμως αποκτήσει την Κοραλλένια, που ήταν τότε σχεδόν 2 ετών. Θυμάμαι λοιπόν σαν να είναι τώρα πως Μάρτιο τελείωσα μια παράσταση και μετά δεν είχα τίποτα. Σαν νέος πατέρας τότε, τρόμαξα. Παρέμεινα χωρίς δουλειά για ένα τρίμηνο και είχα αρχίσει να λέω πως θα κάνω κάτι άλλο για τα προς τα ζην, ώσπου να δω τι θα κάνω με το θέατρο».

Η σκέψη μιας εντελώς διαφορετικής δουλειάς είναι αγχωτική για έναν καλλιτέχνη;

«Είμαι ηθοποιός από το 2000 και αυτό που ανέφερα συνέβη ύστερα από 10 χρόνια ασταμάτητης δουλειάς… Τότε λοιπόν, καθώς συνειδητοποίησα πως δεν είχα χτίσει τίποτα, στενοχωρήθηκα. Όταν εξαρτώνται από σένα κι άλλοι άνθρωποι και κυρίως ένα μικρό παιδί, πρέπει να σηκώσεις τα μανίκια, να κλείσεις τα μάτια και να κάνεις κάτι που ίσως δεν σου αρέσει, αλλά πρέπει να το κάνεις για να στηρίξεις την οικογένειά σου. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε τελικά να κάνω κάτι άλλο».