Παύλο κλάψαμε, αλλά δεν φοβηθήκαμε ποτέ

Σε μια Ευρώπη με τάση προς την άκρα δεξιά, η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής κατάφερε να ξεγελάσει πολλούς και μπήκε στη Βουλή. Μια εγκληματική οργάνωση με βίαιη δράση νόμιζε ότι έχει το ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει όταν φόρεσε τα κουστούμια στους βουλευτές της. Αποκορύφωμα των εγκληματικών πράξεων που έκανε όλα αυτά τα χρόνια ήταν η στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Ο Παύλος ήταν ένας άνθρωπος που δεν έκρυψε ποτέ τα πιστεύω του. Μέσα από τα τραγούδια του μιλούσε για την αγάπη, την αλληλεγγύη και τον αντιφασισμό. Ο Παύλος δεν ήθελε να μπει σε καλούπια. Γιαυτό δεν μπήκε ποτέ σε κανένα πολιτικό κόμμα. Γιατί ο Παύλος ήταν ένας ελεύθερος άνθρωπος. Γεννημένος στον Πειραιά, παιδί της εργατικής τάξης. Κατακεραύνωνε τον φασισμό μέσα από τα τραγούδια του. Αυτό δεν άρεσε στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής. Στις 18/9/2013, έξι χρόνια πριν, ένα πιόνι αυτής της εγκληματικής οργάνωσης, χωρίς κανέναν δισταγμό αποφάσισε να αφαιρέσει τη ζωή ενός νέου ανθρώπου.

Η πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα ανάγκασε τη δικαιοσύνη να κινηθεί γρήγορα. Τα στελέχη της Χρυσής Αυγής οδηγήθηκαν στον Κορυδαλλό. Η εικόνα του αρχηγού της οργάνωσης, Νίκου Μιχαλολιάκου να δείχνει περήφανος τις χειροπέδες στα κανάλια έχει μείνει χαραγμένη στις μνήμες όσων παρακολουθούσαν την υπόθεση. Έξι χρόνια μετά οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας είναι ακόμα ελεύθεροι. Ακόμα και στις απολογίες τους, οι κατηγορούμενοι δεν σταμάτησαν να προκαλούν την οικογένεια του Φύσσα. Μάλιστα, ένας εξ αυτών ρώτησε την Μάγδα Φύσσα “που είναι ο Παύλος σου ;”. Μπορεί ο Ρουπακιάς να αφαίρεσε τη ζωή από τον Παύλο, αλλά μάλλον δεν γνώριζε ότι ο δειλός πεθαίνει κάθε μέρα. Και εκείνος ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Κάθε μέρα θα είναι νεκρός, αυτός και όσοι έδωσαν το μαχαίρι στα χέρια του. Ένα μαχαίρι που δεν είχε μόνο τα δικά του αποτυπώματα.

Μάγδα Φύσσα: Η γυναίκα που έγινε σύμβολο

Λένε ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για έναν γονιό από το να βλέπει το παιδί του να φεύγει πρώτο. Φανταστείτε τι δράμα ζει αυτή η γυναίκα καθημερινά. Σε πρόσφατη συνέντευξη της στην Εφημερίδα των συντακτών ανέφερε ότι κάθε βράδυ περιμένει να ακούσει το κλειδί της πόρτας. Πιστεύει ακόμα ότι ο Παύλος θα γυρίσει στο σπίτι το βράδυ. Το επόμενο πρωί θα πιουν μαζί τον καφέ και θα πουν τα νέα τους. Την ώρα που άλλοι θα είχαν λυγίσει από το πένθος η Μάγδα Φύσσα κατάφερε να γίνει ένα σύμβολο για τον αντιρατσιστικό αγώνα.

Πάντα στην πρώτη γραμμή. Δεν το ζήτησε ποτέ, αλλά πιστεύει ότι είναι υποχρέωση της. Το χρωστάει στον Παύλο, το χρωστάει στον Λούκμαν, το χρωστάει σε όλα τα παιδιά που έφυγαν από τη ζωή από χέρι φασίστα. Σαν μια σύγχρονη Παναγία είδε το παιδί της να φεύγει, αλλά παλεύει για έναν καλύτερο κόσμο. Η Μάγδα Φύσσα έχασε το ένα της παιδί, αλλά απέκτησε πολλά ακόμα “Έχασα τον Παύλο και απέκτησα τόσα παιδιά και όταν περπατάω στο δρόμο με φωνάζουν “μάνα”, αυτό για μένα είναι συγκλονιστικό”, τόνισε σε πρόσφατη συνέντευξη της.

Το φετινό μήνυμα της οικογένειας του Παύλου Φύσσα:

«Μετράμε τον 6ο Σεπτέμβρη χωρίς τον Παύλο και όλα αυτά τα χρόνια δίνουμε ο καθένας μας τις προσωπικές του μάχες αλλά και όλοι μαζί, προκειμένου να αποδοθεί δικαιοσύνη, όχι μόνο μέσα στην δικαστική αίθουσα, όπου η δίκη κατά των δολοφόνων της ΧΑ βαίνει προς τον πέμπτο χρόνο της, αλλά και στην κοινωνία. Όλα αυτά τα χρόνια, λοιπόν, η προσπάθεια των αντιφασιστών οδήγησε στην – σε μεγάλο βαθμό – κοινωνική απομόνωση του ναζιστικού μορφώματος, αρχικά με το σταδιακό κλείσιμο των γραφείων του ανά την Ελλάδα και στη συνέχεια με τον εκλογικό του αποκλεισμό από το κοινοβούλιο, αλλά και την έγερση του ενδιαφέροντος του κόσμου για τις εξελίξεις στην δίκη.

Η τεράστια προσπάθεια για ενημέρωση που καταβλήθηκε, και παρά τον αρχικό αποκλεισμό από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, οδήγησε τελικά αρκετά χρόνια μετά την έναρξη της δίκης σε προβολή της από μεγάλο μέρος αυτών, προσπάθεια που θα συνεχιστεί μέχρι και την έκδοση της απόφασης, καθώς ήδη βρισκόμαστε στο στάδιο των απολογιών και ουσιαστικά στην τελική ευθεία για το αποτέλεσμα, το οποίο για εμάς είναι μονόδρομος: συνολική καταδίκη των κατηγορουμένων, συνολική καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης.

Η επιθυμία αυτή, δική μας αλλά και της κοινωνίας, που ερείδεται όχι απλά στο κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά στο πραγματικό γεγονός της επί 30 έτη ανεξέλεγκτης δράσης της νεοναζιστικής οργάνωσης, που δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη, γίνεται να καταστεί σαφής τόσο με την παρουσία όλων μας στη δίκη, που συνεχίζεται και πάλι από τις 9/9, όσο και με την στήριξη αντιφασιστικών δράσεων. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, της συλλογικής και πολυεπίπεδης προσπάθειας για την όσο το δυνατόν συνολικότερη εξάλειψη του φασιστικού φαινομένου, εντάσσονται και οι φετινές μας δράσεις και εκδηλώσεις για τον Αντιφασιστικό Σεπτέμβρη, έναν Σεπτέμβρη που δεν στοχεύει απλά να τιμήσει την μνήμη του Παύλου, αλλά και να δώσει το σαφές μήνυμα ότι δεν θα επιτρέψουμε να χαθεί ξανά κανένας ελεύθερος άνθρωπος από χέρι ναζί.

Μέσα από δράσεις πολιτικής αλλά και πολιτισμού, στόχος μας είναι να ενημερωθεί και να συμμετάσχει τόσο η νεολαία (Street art και εκδήλωση με μαθητικά – νεανικά συγκροτήματα) όσο και η υπόλοιπη κοινωνία στην προσπάθεια μας να υψώσουμε τείχη αντίστασης στο δηλητήριο του φασισμού της ΧΑ αλλά και όσων άλλων θιασωτών της ναζιστικής ρητορικής έχουν παρεισφρήσει στο πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο. Έτσι εκδηλώσεις και συζητήσεις λαμβάνουν χώρα κατά το τριήμερο της 13 εως 15 Σεπτεμβρίου στο Εργοστάσιο Καχραμάνογλου στο Κερατσίνι, στις 17 Σεπτεμβρίου έλαβε χώρα η ετήσια συναυλία στον Πολυχώρο Λιπασμάτων και στις 18 Σεπτεμβρίου στηρίζουμε την πορεία με συμμετοχή οργανώσεων, κοινωνικών χώρων και συλλογικοτήτων από το μνημείο του Παύλου στο Κερατσίνι μέχρι το κέντρο του Πειραιά. Αναλυτικό πρόγραμμα έχει αναρτηθεί στην σελίδα Αντιφασιστικός Σεπτέμβρης, ενώ παράλληλα στηρίζουμε και κάθε δράση σε τοπικό επίπεδο από χώρους και συλλογικότητες».