Τάσος Ισαάκ: Είκοσι τρία χρόνια από την άνανδρη δολοφονία του

Τάσος Ισαάκ: Η 11η Αυγούστου αποτελεί μαύρη επέτειο για την Ελληνισμό. Σήμερα 11 Αυγούστου 2019 συμπληρώνονται 23 χρόνια από τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ στην νεκρή ζώνη, στη Δερύνεια της επαρχίας Αμμοχώστου. Πιο συγκεκριμένα, μια διεθνής διαμαρτυρία μοτοσυκλετιστών για τη συνεχιζόμενη κατοχή της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία βάφτηκε στο αίμα, όταν έποικοι και αστυνομικοί του ψευδοκράτους ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου τον 24χρονο Τάσο Ισαάκ τις πρώτες απογευματινές ώρες της 11ης Αυγούστου 1996.

Το χρονικό

Στις 2 Αυγούστου 1996, περίπου 200 μοτοσυκλετιστές από 12 ευρωπαϊκές χώρες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλετιστών και οργάνωσαν μοτοπορεία από το Βερολίνο (τελευταία διηρημένη πόλη της Ευρώπης, εξαιρουμένης της Λευκωσίας) ως την κατεχόμενη Κερύνεια, με αφορμή την 22η επέτειο από την τουρκική εισβολή στη μεγαλόνησο. Στις 10 Αυγούστου έφτασαν στην Κύπρο κι ενώθηκαν με τους ντόπιους συναδέλφους τους. Κατόπιν, όμως, διεθνών και εσωτερικών πιέσεων, η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσυκλετιστών ακύρωσε το σκέλος της διαμαρτυρίας εντός της Κύπρου και διοργάνωσε την κεντρική της εκδήλωση στο Μακάριο Στάδιο το πρωί της Κυριακής 11 Αυγούστου.

Μία ομάδα μοτοσυκλετιστών διαφώνησε με την απόφαση και αποφάσισε να συνεχίσει τη μοτοπορεία προς τα κατεχόμενα. Ένας από αυτούς ήταν και ο 24χρονος Τάσος Ισαάκ. Από ένα αφύλακτο στρατιωτικό φυλάκιο εισήλθαν στη νεκρή ζώνη του ΟΗΕ, τη λεγόμενη «Πράσινη Γραμμή», καθώς η Κυπριακή Αστυνομία απέτυχε να τους αναχαιτίσει. Την ίδια ώρα, στη λεγόμενη «γραμμή Αττίλα», είχαν συγκεντρωθεί τουλάχιστον 1.000 Τουρκοκύπριοι, ανάμεσά τους και πολλοί οπαδοί των «Γρίζων Λύκων», που είχαν καταφθάσει από την Τουρκία.

Από τη στιγμή που οι ελληνοκύπριοι διαδηλωτές βρέθηκαν μέσα στη νεκρή ζώνη, η κατάσταση άρχισε να εκτραχύνεται.

Στις 4 το απόγευμα, μία ομάδα Τουρκοκυπρίων εισήλθε με τη σειρά της στη νεκρή ζώνη και κραδαίνοντας ρόπαλα και σιδερολοστούς επιτέθηκαν στους ελληνοκύπριους διαδηλωτές. Ο Τάσος Ισαάκ, στην προσπάθειά του να βοηθήσει ένα καταδιωκόμενο φίλο του, εγκλωβίστηκε και ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από πολίτες και αστυνομικούς τους ψευδοκράτους. Δύο ιρλανδοί αστυνομικοί, μέλη της διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ (UNFICYP), δεν κατάφεραν να τον αποσπάσουν από τα χέρια των μαινόμενων Τουρκοκυπρίων.

Ο Τάσος Ισαάκ άφησε την τελευταία του πνοή 95 μέτρα από την την ελληνοκυπριακή πλευρά και 32 από την τουρκοκυπριακή, σύμφωνα με την έκθεση του OHE. Από τη γενικευμένη συμπλοκή στη νεκρή ζώνη τραυματίστηκαν συνολικά 54 Ελληνοκύπριοι, 17 Τουρκοκύπριοι και 12 μέλη της ειρηνευτικής δύναμης.

Η κηδεία του Τάσου Ισαάκ έγινε με πάνδημο τρόπο στις 14 Αυγούστου. Τραγική φιγούρα η σύζυγός του, που ήταν έγκυος στο πρώτο τους παιδί. Μετά την κηδεία, ο οργισμένος εξάδελφός του Σολωμός Σολωμού, 26 ετών, προσπάθησε να αφαιρέσει τουρκική σημαία από φυλάκιο της «Πράσινης Γραμμής», για να πέσει νεκρός από πυρά που προήλθαν από τα Κατεχόμενα.

Στις 22 Νοεμβρίου 1996, η Κυπριακή Αστυνομία εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ εναντίων των:

• Χασίμ Γιλμάζ, εποίκου και πρώην στελέχους της ΜΙΤ (τουρκική ΚΥΠ)
• Νεϊφέλ Μουσταφά Εργκούν, εποίκου από την Τουρκία και αστυνομικού του ψευδοκράτους
• Πολάτ Φικρέτ Κορελί, Τουρκοκύπριου από την Αμμόχωστο
• Μεχμέτ Μουσταφά Αρσλάν, Τούρκου εποίκου και επικεφαλής των «Γκρίζων Λύκων» στα Κατεχόμενα
• Ερχάν Αρικλί, Τούρκου εποίκου από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Ο Αρικλί συνελήφθη τον Σεπτέμβριο του 2012 στο Κιργιστάν, αλλά αφέθηκε ελεύθερος κατόπιν πιέσεων του Τουρκίας.

Στις 28 Απριλίου 1997, ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, Θεόδωρος Πάγκαλος, βάπτισε στο Παραλίμνι, μέσα σε συγκινητική ατμόσφαιρα, την κόρη του Τάσου Ισαάκ, στην οποία δόθηκε το όνομα Αναστασία. Η Χάρις Αλεξίου της αφιέρωσε το «Τραγούδι του Χελιδονιού», που έγραψε ειδικά γι’ αυτήν.

Στις 24 Ιουνίου 2008, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) έκρινε ένοχη την Τουρκία για τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ, βάσει του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών. Επίσης, επιδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένεια του Τάσου Ισαάκ.

Συγκλονίζει η κόρη του Τάσου Ισαάκ: Ο δολοφόνος του πατέρα μου καμαρώνει κι εμείς αδιαφορούμε

Πιστοί στο καθιερωμένο ετήσιο ραντεβού οι μοτοσικλετιστές αλλά και άλλα μέλη της «Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ Σολωμού», πραγματοποίησαν και φέτος, 23 χρόνια μετά τον Αύγουστο του 1996, εκδηλώσεις μνήμης στο οδόφραγμα της Δερύνειας. Οι μοτοσικλετιστές κατά δεκάδες, από όλες τις πόλεις της Κύπρου έκαναν πορεία κατά φάλαγγες προκειμένου να φθάσουν στο οδόφραγμα της Δερύνειας. Εκεί, τους περίμενε ο πατέρας του Σολωμού Σολωμού, Σπύρος αλλά και η μητέρα του Τάσου Ισαάκ

Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε η κόρη του Τάσου Ισαάκ, Αναστασία, η οποία τα τελευταία χρόνια είναι μέλος της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ- Σολωμού και ακολουθεί την πορεία των μοτοσικλετιστών. Η Αναστασία Ισαάκ μοιράστηκε με τους παρευρισκόμενους σκέψεις και συναισθήματα για τη θυσία του πατέρα της αλλά και του Σολωμού Σολωμού τον Αύγουστο του 1996.

Η Αναστασία είπε μεγάλες αλήθειες. Αλήθειες που πονάνε και θα ενοχλήσουν όσους σπεύδουν να συζητήσουν για «λύση» του Κυπριακού.

«Κλειστήκαμε στο εγώ μας, χωνεύουμε τα εγκλήματα, απλοποιούμε τα γεγονότα, ώστε να συμφιλιωθούμε μαζί τους. Χαρακτηριζόμαστε από αδράνεια. Αποδεχόμαστε και αδιαφορούμε για το διαρκές έγκλημα εις βάρος της πατρίδας μας», ανέφερε μεταξύ άλλων η Αναστασία Ισαάκ.

«Οι δολοφόνοι βαφτίζονται “βουλευτές” και “υπουργοί”. Ο δολοφόνος του πατέρα μου καμαρώνει για την έδρα του στην ψευδοβουλή. Ο δολοφόνος του Σολωμού Σολωμού ζει ανενόχλητος στα κατεχόμενα. Κι εμείς ανοίγουμε τα οδοφράγματα της ντροπής και παρακαλούμε τους διεθνείς οργανισμούς να μας προστατέψουν», τόνισε, υπενθυμίζοντας ότι το ένταλμα της Ιντερπόλ βρίσκεται στα ράφια εδώ και 23 χρόνια.

«Διερωτώμαι για πόσο καιρό ακόμα θα περιμένουμε τη δικαιοσύνη. Είκοσι τρία ετήσια μνημόσυνα κι όμως κάθε χρόνο μνημονεύουμε επιπλέον και τη δικαιοσύνη. Και πραγματικά διερωτώμαι: Αν ο πατέρας μου και ο Σολάκης πέθαναν σήμερα θα θεωρούνταν ήρωες ή θα κατηγορούνταν για σωβινισμό; Θα φώναζε κανείς για τη θυσία τους ή θα κατηγορούνταν ότι χαλούν το καλό κλίμα;» είπε.

Ανέφερε επίσης, «τους ενόχλησαν τρία μέτρα γης και έβγαλαν ένταλμα επειδή τοποθετήσαμε έναν σταυρό για την μνήμη τους αλλά τα τόσα τουρκοκρατούμενα χωριά, το 37% της κατεχόμενης γης μας δεν τους ενόχλησε».