Λουκάς Κούσουλας: Απεβίωσε ο συγγραφέας και ποιητής

Απεβίωσε σε ηλικία 90 ετών ο Λουκάς Κούσουλας, ο οποίος ήταν συγγραφέας, ποιητής και φιλόλογος, ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Το Υπουργείο Πολιτισμού εκφράζει με ανακοίνωσή του τα συλλυπητήριά του. «Φιλόλογος, που υπηρέτησε στη Μέση Εκπαίδευση, ο Λουκάς Κούσουλας εμφανίστηκε στον χώρο της ποίησης το 1955 στο περιοδικό «Νέα Πορεία» της Θεσσαλονίκης. Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, έχει εκδώσει δοκίμια, ποιήματα και διηγήματα, ενώ συνεργάστηκε με τις εφημερίδες «Το Βήμα» και «Η Καθημερινή», καθώς και με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά («Νέα Εστία», «Η Λέξη», «Το Δένδρο», «Πλανόδιον», κ.ά.)» σημειώνεται στην ανακοίνωση του Υπουργείου.

Ο Λουκάς Κούσουλας γεννήθηκε στη Σουβάλα (Πολύδροσο) Παρνασσίδας το 1929. Υπηρέτησε στη δημόσια Μέση Εκπαίδευση, ως καθηγητής, γυμνασιάρχης και σχολικός σύμβουλος. Παρουσιάστηκε στα γράμματα το 1955 με ποιήματα που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό της Θεσσαλονίκης «Νέα Πορεία».

Έχει δημοσιεύσει: οχτώ ποιητικές συλλογές (δύο συγκεντρωτικές εκδόσεις, «Σχηματοποίηση», Καστανιώτης 1984 και «Τα ποιήματα», Δόμος 2003)· τα πεζογραφήματα «Το βουνό», Εστία 2003 και «Τα μαύρα μάτια», Νεφέλη 1994· τα δοκίμια λογοτεχνικής κριτικής «Μετά τα φιλολογικά», Καστανιώτης 1983, «Η άλλη όψη», Λωτός 1990, «Ανθρώπους και κτήνη…», Νεφέλη 1993, «Ιστορίες ποιημάτων κι ένα γράμμα», Γνώση 1996, «Φιλοσοφώτερον και σπουδαιότερον», Δόμος 1992, «Ο Μακρυγιάννης και το σκάνταλο», Νεφέλη 2005· μεταφράσεις αρχαίων συγγραφέων, Πλάτωνος, «Ίων», Καστανιώτης 1993, Πλουτάρχου «Βίοι παράλληλοι», τ. Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄, Νεφέλη 1994-1996, Πλουτάρχου «Βίοι παράλληλοι», Πατάκης 1999, Πλάτωνος «Αλκιβιάδης» Α΄ και Β΄, Πόλις 2001. Συνεργάστηκε με τις εφημερίδες «Το Βήμα» και «Η Καθημερινή» καθώς και με τα περιοδικά «Νέα Εστία», «Η Λέξη», «Το Δέντρο», «Πλανόδιον» κ.ά..

Για τον θάνατο του Λουκά Κούσουλα η Εταιρεία Συγγραφέων σε ανακοίνωσή της σημειώνει: «Βαθιά καλλιεργημένος και ευφυής, ο Λουκάς Κούσουλας εμφανίστηκε στον χώρο της ποίησης τη δεκαετία του 1950 και από τότε ποτέ δεν έπαψε να παρεμβαίνει με τον παιγνιώδη και αντισυμβατικό του λόγο και με δοκίμια, ποιήματα και διηγήματα, στη σύγχρονη λογοτεχνική ζωή του τόπου.

Μακριά πάντα από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά βαθιά βυθισμένος στις λογοτεχνικές αναζητήσεις, δίδαξε κυριολεκτικά και μεταφορικά, τη γλώσσα αλλά και την ανατροπή της σε μαθητές και φιλολόγους (μεταξύ άλλων και ως καθηγητής στην επιμόρφωση φιλολόγων). “Εγώ ό,τι έμαθα και ό,τι γράφω το έμαθα διαβάζοντας συναδέλφους λογοτέχνες”, όπως δήλωνε ο ίδιος, μην παραλείποντας να τονίζει πόσο σημαντική είναι η αίσθηση του χιούμορ στη φιλολογία, αλλά και στην αντίληψη της ζωής, εν γένει. Στους οικείους του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια και τη συμπαράστασή μας».