Γιορτή της Μητέρας 2019: Η “Ελπίδα” τίμησε πέντε μητέρες – ηρωίδες

Με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας, η  Πρόεδρος της «ΕΛΠΙΔΑΣ» κυρία Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη και η Πρόεδρος της «ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗΣ» κυρία Μαρία Γιαννίρη τίμησαν πέντε μοναδικές ηρωικές μητέρες που με το παράδειγμα τούς αποδεικνύουν ότι η αγάπη της μάνας βρίσκεται παντού προσφέροντας δύναμη, έμπνευση και κουράγιο: την Ηγουμένη του Λυρείου Ιδρύματος, γερόντισσα Μαρία, η οποία με μητρική στοργή έχει αναθρέψει εκατοντάδες παιδιά, την κάτοικο της Μάνδρας κυρία Χρυσούλα Κοροβέση που κατάφερε να σώσει την κόρη και τον εγγόνο της από την καταστροφική πλημμύρα στην Μάνδρα, την κυρία Μιρέλλα Κυμπουροπούλου, μητέρα του Στέλιου Κυμπουρόπουλου, την κυρία Σοφία Πετρούνια, μητέρα του Χρυσού Ολυμπιονίκη Λευτέρη Πετρούνια, καθώς και την μητέρα οκτώ παιδιών Πρεσβυτέρα Ευαγγελία Πρέντου.

«Οι σημερινές στιγμές είναι για όλους μας ξεχωριστές, χάρη σε αυτές τις μοναδικές Ελληνίδες που κατάφεραν να δαμάσουν το σκοτάδι και να το μετατρέψουν σε φως, να υπερνικήσουν τις δυσκολίες και να δημιουργήσουν ευκαιρίες, να αναζητήσουν και να βρουν την ελπίδα εκεί όπου όλα φαίνονται μάταια, να αποδεχτούν τις δοκιμασίες, χωρίς να συμβιβαστούν με αυτές, δίνοντας τη δική τους απάντηση. Να παραμείνουν ΜΗΤΕΡΕΣ με κάθε τίμημα! Και η αγάπη τους σήμερα είναι τόσο δυνατή που αγκαλιάζει τον κόσμο ολόκληρο», είπε η κυρία Βαρδινογιάννη υποδεχόμενη τις ξεχωριστές αυτές μητέρες και τους καλεσμένους της εκδήλωσης.

Στη συνέχεια, η κυρία Βαρδινογιάννη έκανε ιδιαίτερη αναφορά σε κάθε μία από τις βραβευόμενες, ενώ μίλησε και για την μητέρα της 8χρόνης Αλεξίας που χτυπήθηκε μέσα στις ημέρες του Πάσχα από μια σφαίρα και τώρα δίνει αγώνα για τη ζωή της: «Θα ήθελα να κάνω μια αναφορά σε μια ακόμα μητέρα που μπορεί σήμερα να μην είναι εδώ, είναι όμως στη σκέψη και στην καρδιά μου. Στην μητέρα της οκτάχρονης Αλεξίας που επισκέφθηκα προχθές στο Νοσοκομείο ΠΑΙΔΩΝ. Του κοριτσιού που χτυπήθηκε από σφαίρα ενώ έπαιζε αμέριμνο στην αυλή τού σπιτιού της. Η ιστορία της μας έχει συγκλονίσει όλους και θα ήθελα όλοι μαζί να προσευχηθούμε για να γυρίσει το κοριτσάκι αυτό γερό και δυνατό στο σπίτι του».

Η Πρόεδρος της «ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗΣ» κυρία Μαρία Γιαννίρη από την πλευρά της μίλησε για τη σημασία της μητρότητας αλλά και για την δική της μητέρα που της δίδαξε ότι η αγάπη της μητέρας προς το παιδί δεν έχει όρια. Αμέσως μετά οι πέντε βραβευθείσες μίλησαν μέσα από την καρδιά τους για τον τρόπο με τον οποίο εκείνες βίωσαν τη μητρότητα, προκαλώντας συγκίνηση και εμπνέοντας το ακροατήριο.

Η Ηγουμένη του Λυρείου Ιδρύματος, γερόντισσα Μαρία, αφού ευχαρίστησε για την μεγάλη τιμή, έκανε μια συγκλονιστική περιγραφή της καταστροφής του Λυρείου Ιδρύματος από τις φονικές πυρκαγιές στο Μάτι το περασμένο καλοκαίρι και πώς τελικά κατάφεραν να σώσουν όλα τα παιδιά που φιλοξενούνταν εκεί. «Η μητρότητα είναι ένα χαρακτηριστικό γεμάτο ακαταμάχητη δύναμη, απεριόριστη αγάπη που εκφράζεται με παντοτινή αφοσίωση και συνεχή αυτοθυσία», είπε κλείνοντας την ομιλία της η γερόντισσα Μαρία.

Στη συνέχεια στο βήμα ανέβηκε η κάτοικος της Μάνδρας κυρία Χρυσούλα Κοροβέση, η οποία με δάκρυα στα μάτια παρέλαβε το βραβείο από τα χέρια της κυρίας Βαρδινογιάννη: «Είχα ετοιμάσει μια ομιλία και τα είχα όλα τακτοποιημένα. Όταν συνάντησα όμως, πριν από την έναρξη της εκδήλωσης, την κυρία Βαρδινογιάννη μου είπε μια κουβέντα και τα άλλαξε όλα. Μου είπε “το περάσαμε μαζί”. Και είναι ακριβώς έτσι. Αυτό που έγινε στη Μάνδρα το περάσαμε μαζί, γιατί εκείνη ήταν ο μόνος άνθρωπος που βρέθηκε από την πρώτη στιγμή εκεί προσφέροντας με την καρδιά της. Σας ευχαριστώ για την μεγάλη τιμή, αλλά νομίζω ότι έκανα αυτό που θα έκανε κάθε μητέρα στη θέση μου. Και ακόμα και σήμερα υπάρχουν στιγμές που απορώ κι εγώ που βρήκα τη δύναμη να βγάλω μέσα από ένα πλημμυρισμένο σπίτι την κόρη και το εγγονάκι μου. Αλλά τελικά μια μητέρα πάντοτε βρίσκει τη δύναμη».

Η Μιρέλλα Κυμπουροπούλου μίλησε για τη δύναμη ψυχής της ίδιας αλλά και του Στέλιου: «Ο Στέλιος μου λέει πολλές φορές ότι είμαι μαμά κουκουβάγια. Και είμαι, γιατί είμαι πραγματικά περήφανη για τη δύναμη του παιδιού μου. Το παιδί μου δεν μπορεί να κινήσει ούτε τα χέρια, ούτε τα πόδια του. Κουνάει μόνο το στόμα και τα μάτια του. Και πραγματικά δεν μπορώ να ξεχάσω τι αγώνα έκανε για να τελειώσει την Ιατρική Σχολή. Εγώ και ο πατέρας του καθόμασταν δίπλα του ώρες ατελείωτες για να του γυρίζουμε τις σελίδες και να μπορέσει να μελετήσει για τις εξετάσεις του. Και τώρα είναι ένας σπουδαίος ψυχίατρος που οι ασθενείς του τον λατρεύουν».