Μιούζικαλ για παιδιά: Μούζικα! ή Η μάχη των ήχων

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ

Pagenews Team 13.03.2019 | 17:12 ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 8 '

Μιούζικαλ για παιδιά: Το πρωτότυπο μιούζικαλ σε θεατρικό κείμενο και στίχους της Μαριβίτας Γραμματικάκη έρχεται να συναρπάσει μικρούς και μεγάλους στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Μιούζικαλ για παιδιά: Μούζικα! ή Η μάχη των ήχων

Οι μουσικές περιπέτειες της ατίθασης Βιόλας που επαναστατεί και το σκάει από την ορχήστρα για τον άγνωστο και ελεύθερο κόσμο της τζαζ ζωντανεύουν στο έργο Μούζικα! ή Η μάχη των ήχων του διακεκριμένου συνθέτη Θοδωρή Οικονόμου.

Το πρωτότυπο μιούζικαλ σε θεατρικό κείμενο και στίχους της Μαριβίτας Γραμματικάκη έρχεται να συναρπάσει μικρούς και μεγάλους στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για τέσσερις μόνο παραστάσεις στις 28 και 29 Μαρτίου.

Τη μουσική διεύθυνση έχει αναλάβει η Κάτια Μολφέση, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει η Ιώ Βουλγαράκη, μια από τις πιο χαρισματικές σκηνοθέτριες της νέας γενιάς.

«Κάθε μουσικό όργανο έχει στο εσωτερικό του ένα μικρό εξάρτημα που λέγεται Ψυχή»

Σε μια μουσική πόλη, ένας μαέστρος και μια ορχήστρα ετοιμάζονται για μια μεγάλη συναυλία.

Η μουσική πόλη όμως είναι χωρισμένη στα δύο. Από τη μια η κλασική, με τους αυστηρούς κανόνες, και από την άλλη η τζαζ, με την ελευθερία των αυτοσχεδιασμών.

Θα μπορέσουν ποτέ αυτά τα δύο άκρα να βρουν κοινούς τόπους και μελωδίες; Θα μπορέσουν ποτέ να ενωθούν; Ο μαέστρος τι ρόλο θα παίξει; Τα όργανα της ορχήστρας μετατρέπονται σε ανθρώπινους χαρακτήρες και φτιάχνουν μια σύγχρονη κοινωνία.

Η Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ανεβάζει σε πρώτη παρουσίαση το έργο Μούζικα! ή Η μάχη των ήχων, ένα πρωτότυπο μιούζικαλ για μικρούς και μεγάλους που μιλάει για τη δύναμη της φιλίας και για τον φόβο και την πίστη που πρέπει να έχουμε στον εαυτό μας.

Τη μουσική του έργου υπογράφει ο Θοδωρής Οικονόμου, συνθέτης και πιανίστας με σημαντικό έργο και διακρίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, ο οποίος σημειώνει: «Η μουσική είναι γραμμένη και ενορχηστρωμένη για συμφωνικό σύνολο που συνυπάρχει με ένα τζαζ κουαρτέτο. Τα τραγούδια εξυπηρετούν τη δράση και δίνουν στον ακροατή-θεατή την αίσθηση της διαφοράς των δύο “μουσικών κόσμων” ξεκάθαρα, όπως επίσης τονίζουν με έναν αλλιώτικο τρόπο το αίσθημα των χαρακτήρων του έργου».

Το θεατρικό κείμενο και οι στίχοι του έργου φέρουν την υπογραφή της Μαριβίτας Γραμματικάκη, η οποία επισημαίνει: «Μέσα στο έργο αναδεικνύεται ανάγλυφα η δύναμη του πάθους, του έρωτα, της ζήλιας, ο φόβος της αλλαγής, η νοσταλγία του χθες, η διάβρωση της καθημερινότητας και της συνήθειας, το άγχος του χρόνου, η δύναμη της φιλίας, μα πάνω απ’ όλα καταλαβαίνουμε πως η ομορφιά και η αρμονία στη ζωή δεν βρίσκεται ποτέ στα άκρα.

Ένα τείχος χωρίζει τους ανθρώπους μόνο αν το βάλουν ανάμεσά τους. Στόχος του έργου είναι να αναδείξει την κοινωνία που ζούμε με όλες τις κόντρες, τις ανησυχίες, τα προβλήματα, τα όνειρα, τα πάθη, τον έρωτα, τις απαγορεύσεις, τα πρέπει, τους κανόνες, τους συμβιβασμούς που υπάρχουν μέσα από τα όργανα μιας ορχήστρας».

Η Ιώ Βουλγαράκη σκηνοθετεί το μιούζικαλ Μούζικα! ή Η μάχη των ήχων με έμπνευση, ευρηματικότητα και γερές δόσεις χιούμορ.

Η ίδια γράφει για το έργο: «Κάποτε, πολύ παλιά, ένα τείχος χώριζε τη Μουσική.

Από τη μια πλευρά ζούσε η κλασική, από την άλλη η τζαζ, και απαγορευόταν να περάσεις το τείχος.

Κάποτε, πολύ παλιά, ο φόβος δεν άφηνε κανέναν να ανακαλύψει κάτι καινούριο.

Κάποτε, πολύ παλιά, οι έρωτες διαλύονταν από ένα δόγμα. Ή και ένα πείσμα. Κάποτε, πολύ παλιά, όλα αυτά.

Μια αχλή χρόνου τους δίνει σήμερα το μέγεθος και την καθαρότητα του παραμυθιού.

Η παράσταση αφηγείται την ιστορία της ατίθασης Βιόλας που το σκάει από την ορχήστρα για τον άγνωστο και ελεύθερο κόσμο της τζαζ.

Ερωτεύεται, επαναστατεί και δοκιμάζεται για να ανακαλύψει πως η Μουσική είναι μία και τα τείχη που μας χωρίζουν τα φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι.

Σ’ έναν σκηνικό χώρο παιγνιώδη, τα μουσικά όργανα-ήρωες της ιστορίας μας είναι άνθρωποι, σαν εμάς, που ψάχνουν την ευτυχία.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι συμπτωματική. Ίσως οι μεγαλύτεροι αναγνωρίσουμε σε αυτά κάτι από τη ζωή μας.

Η παράξενη περιπέτεια της Βιόλας, το έργο της Μαριβίτας Γραμματικάκη σε μουσική του Θοδωρή Οικονόμου, ακροβατεί ανάμεσα σε διαφορετικά μουσικά τοπία και ύφη για να ταξιδέψει μικρούς και μεγάλους προς την ομορφιά που κρύβεται μέσα μας, όταν νικάμε τα στερεότυπα και τους φόβους μας».

Το γεωμετρικό, πολυεπίπεδο σκηνικό και τα κοστούμια εποχής είναι της Μαγδαληνής Αυγερινού, οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου και η κινησιολογία του Φώτη Διαμαντόπουλου.

Στην παράσταση συμμετέχουν οι «Νέοι της Όπερας» της ΕΛΣ, η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων και το χορωδιακό σύνολο Chorus Art.

Η ιστορία του έργου έχει ως εξής…

Σε μια μουσική πόλη, ο Μαέστρος μιας ορχήστρας εγχόρδων έχει αυστηρούς νόμους και ζητά απόλυτη πειθαρχία. Ακόμα πιο αυστηρός είναι ο Φοντσέλο (Βιολοντσέλο).

Μια Βιόλα όμως (Βιόλα) θέλει να ακούσει μια άλλη μουσική.

Ο Βιολίνο προσπαθεί να την αποτρέψει, αλλά η Κοντραβάσω (Κοντραμπάσο) την ξεσηκώνει και της λέει να πάει στην Γκάμπα (Βιόλα ντα Γκάμπα), που είναι ο φύλακας των φυλακισμένων Εξόριστων Ήχων.

Η Βιόλα μαθαίνει από την Γκάμπα την ύπαρξη της άλλης πόλης, τα πνευστά και το τείχος που τους χωρίζει.

Φεύγει κρυφά και συναντά τον Σαξ (Σαξόφωνο).

Ο Σαξ τη φλερτάρει και φεύγουν μαζί για την πόλη της Τζαζ.

Η Βιόλα πηγαινοέρχεται κρυφά στις δύο πόλεις. Κάποια στιγμή όμως καταρρέει από τα ξενύχτια και ομολογεί την πράξη της.

Δικάζεται και κλείνεται στη φυλακή της παραφωνίας. Ο Σαξ πηγαίνει να την ελευθερώσει μα ο Φοντσέλο τον κλείνει και αυτόν στη φυλακή.

Για πρώτη φορά ο Μαέστρος κλονίζεται από τις πολλές δίκες και ο Φοντσέλο, εκμεταλλευόμενος την αδυναμία του Μαέστρου, κάνει πραξικόπημα και του παίρνει την εξουσία.

Ξαφνικά όλα αλλάζουν. Λίγο όμως πριν γίνει η τελική καταστροφή, έρχονται τα πνευστά για να ελευθερώσουν τον Σαξ.

Σε εκείνη τη μάχη καταλαβαίνουν όλοι, εκτός από τον Φοντσέλο, ότι η μουσική προχωράει και δεν μπορεί να έχει στενά όρια.

Η πόλη της Μουσικής έγινε πάλι μια πόλη Αρμονίας, χωρίς τείχος, για να χωράει κάθε μουσική.

Θοδωρής Οικονόμου