Νίκος Ξυλούρης: Η λεβέντικη φωνή που δεν σίγησε ποτέ… (vids)

Ο Νίκος Ξυλούρης αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά σύμβολα της σύγχρονης Ελλάδος. Φυσιογνωμία αντάξια του τόπου καταγωγής του, τα Ανώγεια. Φωνή “Αρχαγγέλου”, με το χαρακτηριστικό μέταλλο που ξεσήκωνε τα πλήθη (“Πότε θα κάνει ξαστεριά”) και άλλοτε τα “έπνιγε” στη σκέψη (“Έβαλε ο Θεός σημάδι”). Στάση ζωής, εφάμιλλη των ηρώων του Καζαντζάκη. Περήφανος και ελεύθερος.

Τα πρώτα χρόνια και η γνωριμία με τη λύρα

https://www.youtube.com/watch?v=p-3Xz4Ri-GA

Τα παιδικά του χρόνια στα Ανώγεια (γεννήθηκε το 1936), συνέπεσαν με τον πόλεμο και την περίοδο της Κατοχής. Οι Γερμανοί καίνε το χωριό του το 1941 και οδηγούν την οικογένειά του στον ξεριζωμό. Παρέα του, οι αδελφοί του και μετέπειτα γνωστοί καλλιτέχνες, Ψαραντώνης (κατά κόσμον Αντώνης Ξυλούρης) και Ψαρογιάννης (Γιάννης Ξυλούρης).

Από νωρίς, ο Νίκος Ξυλούρης, εμφάνισε την αγάπη του για τη μουσική. Σε συνεργασία με τον δάσκαλό του, πείθει τον πατέρα του να του αγοράσει μια λύρα. Έχοντας τη στο πλευρό του, κάνει τα πρώτα του βήματα, παίζοντας σε γάμους και πανηγύρια. Ώσπου, αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη του στο Ηράκλειο.

Η πρώτη απόπειρά του, δεν ήταν η ιδανική. Η γνωριμία του με την πόλη σε ηλικία 17 ετών, στάθηκε ικανή να τον απογοητεύσει, αλλά όχι να τον λυγίσει. Η παρουσία του σε νυχτερινά κέντρα, φαινόταν παράταιρη, διότι αρκετοί συμπολίτες του, προτιμώντας να περάσουν τις βραδιές τους με ευρωπαϊκά ακούσματα.

Οι πρώτες δισκογραφικές δουλειές και η εκτόξευση

Ο ίδιος αποφάσισε να παραμείνει παραδοσιακός. Πιστός στις αρχές της κρητικής μουσικής, με τη λύρα στο πλευρό του. Αν και στην αρχή, τα έσοδα μετά βίας έφταναν να συντηρήσουν εκείνον και την οικογένειά του, η συνέχεια έδειξε μια νότα αισιοδοξίας.

Το Νοέμβριο του 1958 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο “Μια μαυροφόρα που περνά”. Ο δίσκος αγαπήθηκε από το κοινό κι έτσι ο Νίκος ηχογράφησε κι άλλα τραγούδια σε δίσκους των 45 στροφών.

Έπειτα, έρχεται η γνωριμία με τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Τότε ήταν που ξεκίνησε η συνεργασία η οποία θα τον καθιέρωνε στις συνειδήσεις των Ελλήνων. Η φωνή του θα αποτελούσε “αεράκι” ελευθερίας, στα δύσκολα χρόνια της Χούντας.

Το τέλος

Ο Νίκος Ξυλούρης έδωσε πολλά στην ελληνική μουσική. Θα μπορούσε φυσικά να προσφέρει ακόμη περισσότερα, εάν δεν τον προλάβαινε η αρρώστια. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ο καλλιτέχνης έμαθε ότι έχει μεταστατικό όγκο στους πνεύμονες.

Ο αγώνας του ήταν μεγάλος, παλικαρίσιος, αλλά και άνισος. Στις 8 Φεβρουαρίου του 1980, ο Ξυλούρης αφήνει την τελευταία του πνοή στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά. Ο “Αρχάγγελος” της Κρήτης δεν βρισκόταν πλέον στη ζωή. Η φωνή του όμως, έχει περίοπτη θέση στο “πεντάγραμμο” της ψυχής του κάθε ελεύθερου και περήφανου Έλληνα.