Κριτική παράστασης: Ο Ιατροδικαστής ή στη μνήμη της Έλλης Λαδά

Κριτική παράστασης: Ο Ιατροδικαστής ή στη μνήμη της Έλλης Λαδά
Κριτική για την παράσταση "Ο Ιατροδικαστής". Όπως αναφέρει και ο τίτλος, ο ιατροδικαστής είναι ο τελευταίος εν ζωή άνθρωπος που έρχεται σε επαφή με το θανόντα πριν την ταφή του.

Πριν λίγες εβδομάδες βρέθηκα για λογαριασμό του pagenews.gr στην επίσημη πρεμιέρα του Ιατροδικαστή, στο θέατρο Αλκμήνη. Προσπαθώ να αφήνω πάντα κάποιες ημέρες πριν γράψω την κριτική μου, ώστε να καταλαγιάσουν τα αισθήματα και να μπορέσω να γράψω αμερόληπτα.

Βλέπετε, πολλές φορές όταν κάποιοι ηθοποιοί είναι φίλοι σου ή έχεις πει δυο λόγια παραπάνω μέσω μιας συνέντευξης ή φιλικής κουβέντας πρέπει να απομονώνεις το συναίσθημα και να μιλά η λογική του θεατρόφιλου.

Είναι γεγονός πως το εν λόγω θέατρο φιλοξενεί στους κόλπους του εξαιρετικές παραστάσεις που έχουν ως σκοπό να περάσουν στην πλειονότητά τους μηνύματα στο θεατή. Για αυτό και συχνά πυκνά βρίσκομαι εκεί και το θεωρώ πλέον δεύτερο θεατρικό μου σπίτι.

Ο Ιατροδικαστής – Υπόθεση:

Ένας Ιατροδικαστής, αναλαμβάνοντας μία ιδιαιτέρως σοβαρή υπόθεση βρίσκεται αντιμέτωπος με υψηλόβαθμους φορείς της διαφθοράς. Καθένας απ’ αυτούς, λόγω δικών του ανομολόγητων συμφερόντων, ασκεί πίεση προσπαθώντας να αλλοιώσει τη γνωμάτευση. Η παράσταση πραγματεύεται τους πυλώνες δομής της δυτικής κοινωνίας και τη θυσία κάθε αξιακού συστήματος στο βωμό συμφερόντων.

Ο ιατροδικαστής – Κριτική:

Ο ιατροδικαστής όπως αναφέρει και ο τίτλος είναι ο τελευταίος εν ζωή άνθρωπος που έρχεται σε επαφή με το θανόντα πριν τη ταφή του. Είναι αυτός που καλείται να δικαιώσει την οικογένεια του εκλιπόντος αλλά και τη μνήμη του νεκρού.

Ο ιατροδικαστής πάλλεται συγχρόνως με το δίκιο, το άδικο αλλά και τα συμφέροντα που παίζονται σε πολλές περιπτώσεις παρασκηνιακά. Η ιατροδικαστική έκθεση και τα πορίσματά της δεν είναι αποτέλεσμα μόνο μιας τελευταίας ιατρικής διεύρυνσης και γνωμάτευσης καθότι πολλές φορές ο ιατροδικαστής πάλλεται με τη συνείδησή του και τα «πρέπει» που επιβάλει το πολιτικό σύστημα, η οικογένεια ή και το κοινωνικό συμφέρον.

Στην εν λόγω παράσταση ο Χάρης Σώζος μέσα από αρκετά περιστατικά που αντιμετωπίζει πρέπει να πολεμήσει με τους εκβιαστές, με τη συνείδησή του, τη φήμη, το παρελθόν, τη βιωσιμότητά του αλλά και τη δόξα του.

Η σκηνική παρουσία, τα λιγοστά έπιπλα, το σχεδόν αφαιρετικό σκηνικό συμβάλουν στο να βγει στην επιφάνεια η ένταση των συναισθημάτων, η εσωτερική πάλη μεταξύ του «πρέπει» και της ηθικής υπόστασης ενός ιατροδικαστή που δε χρηματίζεται και κυρίως δεν εκβιάζεται.

Όπως ανέφερε μετά το τέλος της παράστασης ο Χάρης Σώζος σε μένα κάθε φορά, επί σκηνής, καλείται να δώσει εξετάσεις σαν να είναι μια πρεμιέρα. Τόσο γιατί στην ουσία είναι ένας μεγάλος μονόλογος με κάποια διαλείμματα διαλόγων μεταξύ του ιδίου αλλά και του συμπρωταγωνιστή του (Χρήστος Ευθυμίου) που υποδύεται διαφορετικές προσωπικότητες αλλά και γιατί οφείλει να βγάλει στην επιφάνεια χωρίς φαμφάρες και περιττούς θεατρινισμούς τις σκέψεις και αποφάσεις του ιατροδικαστή που είναι ακέραιος και σταθερός σα βράχος.

Τίθενται δύσκολα νοήματα επί σκηνής, διλήμματα, δεύτερες σκέψεις και βέβαια μια κόντρα στο κατεστημένο και στη διαφθορά που ζει και βασιλεύει ανά τους αιώνες που κρατούν το θεατή σε εγρήγορση από την αρχή έως το τέλος.

Ποιος από τους δύο ηθοποιούς είναι ο καλύτερος; Μα φυσικά και οι δύο. Ο Χρήστος Ευθυμίου μεταλλάσσεται σε χρόνο μηδέν σε διαφορετική προσωπικότητα ενώ ο Χάρης Σώζος χωρίς περιττές κινήσεις και βαρύγδουπα λόγια δίνει στο θεατή ακριβώς στο μέτρο που χρειάζεται την εσωτερική του μάχη.

Το έργο είναι δυνατό, οι ερμηνείες εξαιρετικές και η θεματική του πιο σύγχρονη από ποτέ. Τέλος, η Πόπη Τσαπανίδου στο ρόλο της δημοσιογράφου δε θα μπορούσε παρά να είναι ευφυής δεδομένου πως υποδύεται ακριβώς τον εαυτό της.

Αυτό που επίσης βρίσκω θαυμάσιο είναι πως οι διάλογοι είναι καθημερινοί και βαθιά ανθρώπινοι ώστε να είναι κατανοητοί και εύληπτοι.

Εν κατακλείδι, θα πρότεινα να σπεύσετε να δείτε την παράσταση και να τη συστήσετε και σε φίλους σας θεατρόφιλους.

Ταυτότητα:

Ο ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΗΣ ή ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ ΛΑΔΑ, του Κώστα Λεϊμονή βασισμένο σε μια ιδέα της Πολυτίμης Μαχαίρα

9 Δεκ – 13 Ιαν 2019 Θέατρο Αλκμήνη ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ από 10€

Συντελεστές –Παραγωγή:

Κείμενο: Κώστας Λεϊμονής Σκηνοθεσία: Παντελής Παπαδόπουλος Σκηνικά – Κοστούμια: Πολυτίμη Μαχαίρα Πρωτότυπη Μουσική: Ραφαήλ Πυλαρινός Φωτισμοί : Mανώλης Μπράτσης

Ερμηνεύουν οι:

Χάρης Σώζος Χρήστος Ευθυμίου

Φιλική Συμμετοχή: Πόπη Τσαπανίδου

Σχεδιασμός Αφίσας :Φίλιππος Νικόλας Μπάρλας Τρέιλερ : Κώστας Γεραμπίνης Παραγωγή : EIG PRODUCTIONS Καλλιτεχνική Διεύθυνση – Οργάνωση Παραγωγής : Πολυτίμη Μαχαίρα Φωτογραφίες: Γιώργος Μαρινάκης Προβολή – Επικοινωνία : Νατάσα Παππά Τοποθεσία: Θέατρο Αλκμήνη Διεύθυνση: Αλκμήνης 8, Κάτω Πετράλωνα (Αθήνα) (Μετρό: ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ) Πρεμιέρα: Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2018 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: κάθε Σάββατο στις 18:30 και κάθε Κυριακή στις 21:00 Τιμές Εισιτηρίων: Γενική Είσοδος: 12 ευρώ, Μειωμένο (Φοιτητές, Άνω των 65, ΑΜΕΑ): 10 ευρώ, Ανέργων: 8 ευρώ, Ατέλειες: 5 ευρώ Προπώληση: Viva.gr, Στο Ταμείο του Θεάτρου Τηλέφωνο Ταμείου: 210 3428650 Διάρκεια: 75΄ (χωρίς διάλειμμα)

Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP ΤΟΥ PAGENEWS PAGENEWS.gr - App Store PAGENEWS.gr - Google Play