Ο Σταμάτης Γαρδέλης στο www.pagenews.gr

Ο Σταμάτης Γαρδέλης είναι η περίπτωση του ανθρώπου που ωριμάζει σαν το παλιό καλό κρασί. Η κουβέντα μαζί του και οι απόψεις του έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθότι τόσο εγώ όσο και εκείνος ανήκουμε στην ίδια γενιά με κοινές προσλαμβάνουσες, συνισταμένες και βιώματα. Αυτό που όμως είναι συγκλονιστικό και απορρέει από την κουβέντα μας είναι το γεγονός πως έχεις απέναντί σου έναν άνθρωπο πνευματώδη, χιουμορίστα, με καλή εκροή του λόγου που όπως προείπα πηγάζει από την ωρίμανση και την εν τω βάθει σκέψη. Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που η εξωτερική ομορφιά συνυπάρχει με την εσωτερική. Ελπίζω δε, να αποτελέσει φωτεινό παράδειγμα στους νέους και επίσης εμφανίσιμους ηθοποιούς για τον επαγγελματισμό του, το πάθος για τη δουλειά του και την εξαιρετική του επαγγελματική πορεία. 

Τον ευχαριστώ για την πολύ όμορφη συζήτησή μας και του εύχομαι πάντα επιτυχίες!

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη 

Κύριε Γαρδέλη, σάς βρίσκουμε στο θέατρο Μεταξουργείο σε μια παράσταση- πρόκληση. Τί πραγματεύεται η “Γλυκυτάτη γαία πατρίς”;

Πρόκειται για την περιγραφή της ζωής απλών καθημερινών ανθρώπων από τα Αμπελάκια Θεσσαλίας, γενέτειρα της συγγραφέως Βάσας Σολωμού -Ξανθάκη. Η σκηνοθεσία και η σκηνική μεταφορά είναι της φίλης μου Άννας Βαγενά.

Στην πραγματικότητα, μιλάμε για τρία διηγήματα. Το κείμενο είναι όλο γραμμένο στην καθαρεύουσα μ’ έναν υπέροχο λόγο και πραγματεύεται την αγάπη για την πατρίδα και τα πανανθρώπινα ιδανικά της ελευθερίας που είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.

Μού αρέσει που βρίσκομαι στην εν λόγω παράσταση και όλο το κείμενο είναι στην καθαρεύουσα! Αν και δύσκολο εγχείρημα δεν παύει να είναι τεράστια πρόκληση!

Επί σκηνής συνυπάρχουμε η Άννα Βαγενά, η Κατερίνα Θεοχάρη κι εγώ. Αισθάνομαι απέραντη συγκίνηση που επέστρεψα στο θέατρο Μεταξουργείο, γιατί ήμουν στην πρώτη του παράσταση, στις αρχές της δεκαετίας του 90’ με την Άννα και το Λουκιανό. 

Μιλήστε μας για τη συνεργασία σας με την κυρία Βαγενά και τί σας εντυπωσίασε στις πρόβες. 

Η Άννα πέρα από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας άνθρωπος με περιεχόμενο, γεμάτη αγάπη, γενναιοδωρία και πλούτο ψυχής. Είναι εντυπωσιακός ο επαγγελματισμός της, η αίσθηση του καθήκοντος και της υπευθυνότητας στις βουλευτικές της υποχρεώσεις αλλά και η καταλυτική παρουσία της ως σκηνοθέτης και ηθοποιός στην παράστασή μας.

Αυτό που είναι εντυπωσιακό και συγκινητικό είναι το πώς γαληνεύει η ίδια στο σανίδι και πώς αποφορτίζεται μέσω της υποκριτικής. Προφανώς, είναι το αντίβαρό της στο δύσκολο ρόλο της βουλευτού που έχει επωμιστεί.

Ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου; Υπήρξε κάποια στιγμή που νιώσατε ένα “κλικ” πιο περήφανος και χαρούμενος που παίζετε στην παράσταση “Γλυκυτάτη γαία πατρίς”;

Ο κόσμος έχει κριτήριο και δεν είναι τυχαίο πως ξέρει μέσα απ’ όλο τον όγκο παραστάσεων να επιλέγει αυτές που έχουν να του δώσουν τροφή για σκέψη ή και απόλαυση. Τις προάλλες είχε έρθει από την επαρχία ένα σχολείο με τους καθηγητές τους. Τα παιδιά, ως γνωστόν, είναι ένα πολύ δύσκολο και απαιτητικό κοινό. Ήταν εντυπωσιακή η προσήλωσή τους και η κουβέντα που κάναμε, στη συνέχεια, περί πατρίδας και ιδανικών. Ήταν μια στιγμή που με γέμισε χαρά, συγκίνηση και περηφάνια!

Σε συνέχεια της ως άνω ερώτησής μου, πώς θα σχολιάζατε τη χρήση της καθαρεύουσας στην παράσταση “Γλυκυτάτη γαία πατρίς”;

Η γλώσσα είναι πρόκληση, καθώς αποδίδεται ένας ύμνος στις ρίζες των λέξεων. Η καθαρεύουσα περιγράφει με “άψογες εικόνες” τα όσα λέμε καθημερινά. Πλούσιος λόγος και όμορφες λέξεις, που βαθαίνουν στα παμπάλαια ελληνικά νοήματα. Η γλώσσα φωτίζει τη ζωτική ανάγκη του ανθρώπου να κρατηθεί στην ιστορία του. Είναι θλιβερό που ενώ έχουμε τόσο όμορφη και γλαφυρή γλώσσα έχουμε περιορίσει το λεξιλόγιό μας -στην καθημερινότητά μας- και δε διανθίζουμε το λόγο μας όπως αξίζει στην κληρονομιά και τον πολιτισμό μας!

Θεωρείτε πως ένας καλλιτέχνης οφείλει να αφήνει το στίγμα του και να προσφέρει στο κοινό που τον πιστεύει και τον ακολουθεί την εικόνα ενός εξελίξιμου ανθρώπου που νοιάζεται για τα κοινά και όσων ταλανίζουν τη χώρα μας; 

Είναι προφανές πως μεγαλώνοντας ωριμάζουμε και έχουμε υπαρξιακά ζητήματα. Επίσης, εξελισσόμαστε και αρχίζουν να μάς απασχολούν προβλήματα επιβίωσης και σκέψεις σε συνάρτηση μ’ όσα συμβαίνουν γύρω μας. Ο καλλιτέχνης, στην Ελλάδα, δεν είναι star και οφείλει μέσω της δουλειάς του και της δύναμης της αναγνωρισιμότητας να δώσει όλο τον ψυχικό του πλούτο και να συμβάλει στην παίδευση και στον προβληματισμό μιας κοινωνίας. 

Προτιμάτε να παίζετε σε εύπεπτα έργα ή να δοκιμάζεστε σε ρόλους απαιτητικούς και δύσκολους;

Δεν υπάρχουν εύκολα και δύσκολα και μην στεκόμαστε στην πρώτη ανάγνωση και εντύπωση. Όλοι οι ρόλοι έχουν ενδιαφέρον και αξίζει να τους αποδώσεις όπως τους αρμόζει. 

Στο ξεκίνημά μου, ήμουν εξίσου έντιμος με σήμερα και τους ρόλους που υποδυόμουν. Ταίριαζαν στα δεδομένα της εποχής και στην ηλικία μου και δούλεψα πολύ. Στο διάβα του χρόνου έχω υπηρετήσει πολλά είδη από μιούζικαλ μέχρι και ρόλους πολύ απαιτητικούς όπως το “Περιμένοντας στο σκοτάδι” του Φρέντερικ Νοτ σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη, “Όνειρο Καλοκαιρινής Νυκτός”, “Οργισμένα νιάτα Όσμπορν”, ”Υπηρέτης δύο αφεντάδων”, “Δυο τρελοί τρελοί παραγωγοί” του Mel Brooks κλπ.

Έχετε γοητευτική εμφάνιση, χορεύετε εξαιρετικά και έχετε αποδείξει περίτρανα πως έχετε πλούσιο μουσικό ρεπερτόριο που μπορείτε να υπηρετήσετε τραγουδώντας. Πώς συνδυάζονται όλα μαζί ως πακέτο με την υποκριτική; 

Συνδυάζονται όταν πειθαρχείς, εργάζεσαι σκληρά και είσαι παθιασμένος με τη δουλειά σου. 

Θυμάμαι τη συμμετοχή μου με πολύ νοσταλγία στην ταινία “ Όταν οι ρόδες χορεύουν” με σκηνοθέτη το Γιάννη Δαλιανίδη. Πραγματευόταν μια ιστορία αγάπης με τρομερές κοινωνικές προεκτάσεις. Πολύ πρωτοποριακό και μπροστά για την εποχή μιούζικαλ αν σκεφτείτε πως δημιουργήθηκε το 1986, σε μια Ελλάδα που δεν είχε έως τότε επενδύσει σε αντίστοιχα musicals και concepts. 

Έπαιζαν σπουδαίοι ηθοποιοί όπως η Βάσια Παναγοπούλου και ο Παύλος Ευαγγελόπουλος καθώς και μια πλειάδα εξαιρετικών ανθρώπων και καλλιτεχνών. 

Επίσης, ένα musical που ξεχώρισε είναι του υπέροχου θεατράνθρωπου Σταμάτη Φασουλή με τίτλο “Δυο τρελοί τρελοί παραγωγοί” των Mel Brooks, Thomas Meehan. Επί σκηνής είχαμε συνεργαστεί ο Χαϊκάλης, ο Λουδάρος, ο Βούρος, ο Καναράκης και η Καγιά. 

Τέλος, μέσω της τηλεόρασης, έχω συμμετάσχει συνδυάζοντας όλες τις ικανότητές μου στο “Your Face Sounds Familiar” και "Dancing With The Stars", πράγμα που το απήλαυσα πολύ. 

Ποια είναι τα μουσικά σας ακούσματα; 

Ακούω τα πάντα, ανάλογα με τη στιγμή και τη διάθεσή μου. Μού αρέσει πολύ η κλασσική μουσική, αλλά μπορώ να ακούσω επίσης άνετα τη “Φραγκοσυριανή”, έντεχνο, Rianna έως και Doors. 

Πότε ανακαλύψατε πως το έχετε τόσο με την κιθάρα και τη φωνή για να υπηρετήσετε μια τόσο μεγάλη γκάμα ρεπερτορίου, παράλληλα με την υποκριτική;

Δείγμα γραφής είχα δώσει τη δεκαετία του 80’ με το τραγούδι “Με λένε Αλέξη, σε λένε Σοφία”, (από την ταινία “Καμικάζι αγάπη μου”) που έχει αγαπηθεί πολύ. Οι στίχοι ανήκουν στο Δαλιανίδη και η μουσική στο Θεοδοσιάδη. 

Ας μου επιτραπεί να συμπληρώσω πως οι στίχοι:

“κρατάω τα αστέρια, κρατάς την αυγή

Ο κόσμος κοιμάται παντού ησυχία

και εμείς περπατάμε μονάχοι στη γη

Με λένε Αλέξη σε λένε Σοφία

κρατώ μια κιθάρα, κρατάς μια καρδιά

Με λένε Αλέξη, σε λένε Σοφίακρατάω τα αστέρια, κρατάς την αυγήΟ κόσμος κοιμάται παντού ησυχίακαι εμείς περπατάμε μονάχοι στη γη

Με λένε Αλέξη σε λένε Σοφίακρατώ μια κιθάρα, κρατάς μια καρδιά”συγκινούν ακόμη και ξεσηκώνουν τον κόσμο στο άκουσμά του!

Όπως λέει και η φίλη μου Λία Βίσση όταν ερμηνεύεις ένα τραγούδι επί σκηνής είναι ένα είδος μικρής παράστασης που συνδυάζει την υποκριτική, τη φωνή και τη μελωδία. Άλλωστε, μού αρέσει να κάνω live σε ρόλο τραγουδιστή, να διοργανώνω και να ξεσηκώνω τον κόσμο με τα τραγούδια μου. 

Πώς σας αρέσει να περνάτε μια ημέρα χαλαρή εκτός εργασίας; 

Ανάλογα με τα κέφια μου. Άλλοτε μοναχικά, άλλοτε με παρέα, με τους δικούς μου ανθρώπους , τους φίλους μου και τα παιδιά μου. Ευχαριστιέμαι το διάβασμα ενός βιβλίου που ξεκουράζει και ανοίγει τους ορίζοντές μου αλλά ψυχαγωγούμαι εξίσου με μια όμορφη ταινία στον κινηματογράφο, μια παράσταση στο θέατρο ή μια όμορφη βόλτα. Ό,τι κάνει δηλαδή ένας απλός καθημερινός άνθρωπος. 

Σας έχει τύχει να πάτε για μια βεγγέρα σ’ ένα φιλικό σπίτι και να περάσετε μια βραδιά χαλαρή με μια κιθάρα, τραγούδι και ποτό όπως στα εφηβικά και νεανικά μας χρόνια; 

Πολλές φορές! Η τελευταία, μάλιστα, ήταν πολύ πρόσφατη και το διασκεδάσαμε μέχρι πρωίας. 

Η σύντροφός σας είναι πολύ νεότερη σας και τα παιδιά σας, επίσης, νεαροί ενήλικες. Κάνετε γενικώς παρέα με μικρότερους σας;

Και βέβαια! Άλλωστε κάνεις παρέα μ’ αυτούς που περνάς καλά, σού δίνουν ενέργεια και θετικά vibes. Τα νούμερα και τις ταυτότητες θα κοιτάμε; 

Έχετε “σύμμαχο” το χρόνο και δείχνετε πολύ νέος. Προσωπικά, βρίσκω πως σάς πηγαίνει το μούσι και σάς κάνει τύπο. Υπάρχει μια κατηγορία αντρών που μεγαλώνοντας γίνεται πιο γοητευτική και νομίζω πως ανήκετε και σεις σ’ αυτήν. Αγχώνεστε με τα χρόνια που περνούν από πάνω σας; 

Όχι! Αυτό είναι περισσότερο γυναικεία ανασφάλεια. Άλλωστε, οι αλλαγές γίνονται σταδιακά πάνω μας με αποτέλεσμα να συμφιλιωνόμαστε μ’ αυτές και να συνυπάρχουμε σε πλήρη αρμονία.

Πώς σάς φαίνεται ο ντόρος και η αντιπαράθεση του αδελφού του αείμνηστου Στάθη Ψάλτη με τη χήρα σύζυγό του Χριστίνα; 

O Σταθάκης, ήταν ο μεγάλος αδελφός που δεν είχα”! Αυτός που με μάλωνε και με συμβούλευε γεμάτος αγάπη. Κάναμε στενή παρέα και δέσαμε από την εποχή που γυρίζαμε τις ταινίες της εποχής (“Ρόδα, τσάντα και κοπάνα”, “Καμικάζι αγάπη μου”, “Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ” κλπ). 

Ήταν εξαιρετικός ηθοποιός με μεγάλη γκάμα δυνατοτήτων. Είχε πολύ χιούμορ, ήταν ένας γλυκός άνθρωπος, γεμάτος καλοσύνη, γενναιοδωρία με πολύ ταλέντο και λείπει πολύ. Είναι κρίμα να γίνεται “σήριαλ” και να μην τιμάται η μνήμη και το έργο του όπως του αρμόζει. 

Όχι μόνο αρνήθηκα να πάρω θέση και να απαντήσω στη διαμάχη των Ψάλτη, αλλά δεν έδωσα ούτε χώρο στις ερωτήσεις που κατά καιρούς έχω δεχτεί από τα ΜΜΕ τιμώντας τη μνήμη του νεκρού.

Το βέβαιο είναι πως θα μείνει για πάντα στις καρδιές όσων τον αγάπησαν και το έργο του θα παραμείνει παρακαταθήκη για όλους εμάς. 

Αν μια μέρα βρισκόσασταν στη Βουλή και είχατε ένα μαγικό ραβδί που μαζί με τη γοητεία, το λέγειν και τα επιχειρήματα που θα θέτατε σάς έδιναν την ευκαιρία να αλλάξετε τα πάντα προς το καλύτερο από πού θα ξεκινούσατε; 

Θα ήθελα να προσφέρω στα κοινά, αλλά με αυστηρότερα κριτήρια για τη σοβαρή δράση και την έντιμη σκέψη. Δε φοβάμαι τη διαφωνία ή τις διαφορετικές απόψεις. Απεναντίας, είναι γόνιμος ο διάλογος και η υγιής αντιπαράθεση προς το καλό της πατρίδας που είναι και το ζητούμενο. Επίσης, θα μεταβίβαζα για μια ημέρα την εξουσία σ΄ όλο τον κόσμο. Θα μοίραζα δηλαδή την εξουσία χωρίς τις συνέπειες της ΚΑΤΑΧΡΗΣΗΣ. Ο απλός καθημερινός άνθρωπος ξέρει πολύ καλύτερα τις παθογένειες της κοινωνίας και τα προβλήματα που τον ταλανίζουν. 

Να είστε σίγουροι πως ο απλός κοσμάκης είναι τις περισσότερες φορές πιο σοφός και πιο πρακτικός καθότι τον ενδιαφέρει ο βιοπορισμός του και η έντιμη και νοικοκυρεμένη ζωή του χωρίς να καταχράται την εξουσία που έχει στα χέρια του. 

Έως τότε θα περνούσα την ημέρα μου σκεπτόμενος από πού να αρχίσω… και θα τρελαινόμουν… (γέλια)

Κατ’ αυτόν τον τρόπο το κακό δε θα είχε κίνητρο ύπαρξης. Πιστεύω δε ακράδαντα πως το ιδανικό είναι το κορύφωμα της λογικής! Αυτό θα επιθυμούσα να θυμούνται καθημερινά οι συνάνθρωποί μας κι αυτή είναι η ευχή και επιθυμία μου κλείνοντας την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτησή μας. Εξακολουθώ να είμαι ρομαντικός και να πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι το  σχολείο του Κόσμου! !!

Υ.Γ. Ο Αλέξης της εποχής της αθωότητας…