‘’2048’’ του Ιάκωβου Μυλωνά: Ποιοι παρευρέθηκαν στην πρεμιέρα & κριτική (pics)

Της: Έπη Τρίμη

Στην επίσημη πρεμιέρα συναντήσαμε μεταξύ άλλων τον πρώην περιφερειάρχη κ. Σγουρό, την Κατερίνα Παπακώστα, τον κ. Λεβέντη και τη γνωστή σεναριογράφο κ. Ρένα Ρίγγα. 

Σήμερα 28/4 θα γίνει στο θέατρο Λύχνος ειδική τελετή για τη βράβευση του κ, Μυλωνά από την UNESCO. 

Η UNESCO σύμφωνα με την ιστοσελίδα της είναι ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό. Ιδρύθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1945 και από τότε προσφέρει τις εξειδικευμένες υπηρεσίες του στους τομείς αυτούς σε όλο τον πλανήτη.

Η Εκπαίδευση, οι Κοινωνικές και οι Φυσικές Επιστήμες, ο Πολιτισμός και η Επικοινωνία είναι τα μέσα με τα οποία υπηρετεί τις πανανθρώπινες αξίες, με στόχο την ευημερία του ανθρώπου σε ένα ειρηνικό κόσμο.

Η UNESCO λειτουργεί ως ένα παγκόσμιο εργαστήριο ιδεών και διαδραματίζει ένα ρυθμιστικό ρόλο στην προώθηση της διεθνούς συνεργασίας θέτοντας τα πρότυπα σύναψης διεθνών συμφωνιών επί διαφόρων ζητημάτων τα οποία ανακύπτουν στις σύγχρονες κοινωνίες. Ο Οργανισμός επίσης διευθετεί την διάδοση και την ανταλλαγή πληροφοριών και γνώσης, ενώ παράλληλα προσφέρει βοήθεια στα κράτη μέλη ώστε να αποκτήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις, προκειμένου να υπηρετούν τους θεσμούς και τελικά τον άνθρωπο στις τοπικές κοινωνίες.

Τι πραγματεύεται η παράσταση- κριτική:

Ένα ταξίδι στο μέλλον. Μια παράλληλη πραγματικότητα με το δικό μας παρόν. Μια κωμωδία στην επιφάνεια και μια τραγωδία από κάτω. Μια τραγωδία ενός λαού που ξέχασε πόσο υπερήφανος ήταν, που ξέχασε ότι εδώ γεννήθηκε η δημοκρατία κι ότι αυτό το έκτρωμα που το παρουσιάζουν τώρα σαν δημοκρατία είναι συγκεκαλυμμένος φασισμός. Είναι μια απόλυτη δημοκρατία. Όπου το μόνο που γίνεται απ το κράτος είναι να προσπαθεί να βρει τρόπους για να περικόψει τη ζωή σου. Μια κοινωνία που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. ‘’Αν ο κόσμος ήθελε να κάνει επανάσταση θα είχε κάνει επανάσταση’’ λέει ο Ιάκωβος Μυλωνάς σε κάποιο σημείο του έργου του. Εδώ είναι και το ζητούμενο λοιπόν. Γιατί ο κόσμος δεν αντιδράει σε όλα αυτά που συμβαίνουν; Φοβούνται όντως μη χάσουν τα ψίχουλα που τους τάζει η εκάστοτε κυβέρνηση ή έχουμε αδρανοποιηθεί πλήρως; Μια κοινωνία ρομπότ που παρακαλάει να βρει δουλειά ή να μη χάσει αυτή που έχει. Όταν απολύεις κάποιον απ τη δουλειά του είναι σαν να τον σκοτώνεις. Στο ‘’2048’’ αυτό γίνεται κυριολεκτικά. Όποιος είναι άνεργος τον εκτελούν. Όποιος είναι να χάσει τη δουλειά του τον εκτελούν, για να μην τον ψάχνουν μετά, που φυσικά θα είναι άνεργος. Η απόλυτη Δημοκρατία στο απόγειο της. Απ’ τα νέα παιδιά , τα περισσότερα έχουν φύγει στο εξωτερικό και όσοι μένουν πίσω γίνονται υπηρέτες. Το έργο είναι μια κραυγή αγωνίας γι αυτόν τον τόσο βασανισμένο τόπο. ‘’Το σύστημα είναι σαν ιός έχει εξαπλωθεί στον ανθρώπινο εγκέφαλο και τον ελέγχει πλήρως. Όσοι αντιστέκονται είναι απλά ανωμαλίες που πολύ γρήγορα το σύστημα τους βρίσκει και τους τερματίζει.’’ Η απόλυτη δημοκρατία! Απ’ την στιγμή που ελέγχουν το πορτοφόλι σου είσαι σκλάβος. Απ’ τη στιγμή που το μόνο όνειρο που σου έχει απομείνει είναι η επιβίωση σου, έχεις τελειώσει σαν άνθρωπος. Γίνεσαι ζώο που απλά προσπαθεί να βρει το επόμενο φαγητό του. Ένα έργο που πρέπει οπωσδήποτε να το δουν όλοι! Οι παλιοί για να καταλάβουν τα τεράστια λάθη που κάνανε και οι νέοι για να μην τα ξανακάνουν. Το έργο είναι τόσο όμορφα και ταχυδακτυλουργικά δομημένο που την στιγμή που γελάς, σοβαρεύεις, σκέφτεσαι και ξαναγελάς και συγκινείσαι και ψάχνεις λύσεις για να βοηθήσεις τον εαυτό σου αλλά και τους συνανθρώπους σου σ’ όλο αυτόν τον άσχημο κόσμο που δημιούργησαν για να ζούμε. Αλλά ποιοι τον δημιούργησαν; Εμείς δεν έχουμε ευθύνη; Είμαστε έρμαια της μοίρας και της διάθεσης των ισχυρών του πλανήτη. Είμαστε σκλάβοι που μεταμφιέζονται σε ελεύθερους ανθρώπους; Η ελευθερία θέλεις θυσίες και όπως λέει και ο Ιάκωβος Μυλωνάς ‘’τι είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις για να την έχεις; Άρχισε απ’ τον καναπέ σου.’’ 

Η σκηνοθεσία είναι πραγματικά ευρηματική και κινείται με απίστευτη μαεστρία απ’ την μια έκπληξη στην άλλη. Οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών είναι εξαιρετικές και κεντημένες με δεξιοτεχνία. Ο Ιάκωβος Μυλωνάς τους καθοδηγεί με τόση αγάπη και προστασία που όλοι δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Η κινησιολογία είναι εκπληκτική. Οι φωτισμοί μέσα στη λιτότητα τους σου δημιουργούν μια απίστευτη ισορροπία ανάμεσα στο πραγματικό, στο ατμοσφαιρικό και στο μαγικό. Η μουσική από Μότσαρτ και Μπαχ καταφέρνει να σε ταξιδέψει στο μέλλον, κουβαλώντας μαζί σου όλο το επικίνδυνο παρελθόν. Μια παράσταση σταθμός που τα αντιφασιστικά μηνύματα της μας ενεργοποιούν και μας οδηγούν σε σκέψεις και αποφάσεις για ένα καλύτερο μέλλον για μας και για τα παιδιά μας. Θα γελάσετε πολύ αλλά θα προβληματιστείτε και πολύ. Μια παράσταση που θέτει και απαντά σε πολλά και κύρια ερωτήματα για την ίδια την ύπαρξη μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

Έρχεται το "2048" στο Θέατρο Λύχνος