Τάνια Χαροκόπου: «Η πατρίδα δεν ανήκει σε πολιτικά κόμματα. Είναι η πατρίδα μας»!

Η Τάνια Χαροκόπου είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα. Για λογαριασμό του Pagenews.gr συναντηθήκαμε κι αναφερθήκαμε σε πολύ ενδιαφέροντα θέματα. 

Μιλήσαμε για το συναίσθημα, τη λογική, το εμπόριο, τη Σοφία Βέμπο, την πατρίδα, την παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας και βέβαια τη γραφή.

 Έπη ΤρίμηΠώς παντρεύεται το εμπόριο και το επιχειρείν με την αρθογράφηση, τη συγγραφή μυθιστορημάτων και τη συγγραφή θεατρικών έργων; 

Και ο Καββαδίας ασυρματιστής ήταν… Όταν θέλει κανείς να κάνει κάτι, παντρεύει και ετερόκλιτα… Ωστόσο στη δική μου περίπτωση με τα μυθιστορήματα και τα θεατρικά καταπιάστηκα επισταμένα σε μεγάλη ηλικία. Από τη στιγμή που οι γιοί μου ανέλαβαν το δικό μου «επιχειρείν» . Ο κύκλος της προσωπικής μου δραστηριοποίησης με το εμπόριο έχει πια κλείσει. Ο ρόλος μου έχει μόνο συμβουλευτικό χαρακτήρα. Παρέδωσα τα ηνία και λειτουργώ πια με τις εσωτερικές δυνάμεις της ψυχής μου. Και γράφω. Με ευαισθησία και πολύ συναίσθημα.

Σε συνέχεια της ως άνω ερώτησής μου το εμπόριο θέλει πολύ λογική και ψυχρή σκέψη και η ενασχόληση με τη συγγραφή πολύ συναίσθημα. Πώς βρίσκεις μέσα σου τις ισορροπίες; 

Το κάθε επάγγελμα έχει διαφορετικό τρόπο σκέψης και δράσης. Έχεις δίκιο. Αλλά σε διαβεβαιώνω πως ο συγγραφέας την ώρα που γράφει είναι κλεισμένος σε ένα φανταστικό κόσμο, που ο ίδιος έχει κτίσει, αποσπασμένος από τα «εγκόσμια», όπου μεταπλάθει και φαντάζεται ιστορίες… Μετουσιώνεται. Αφήνει απ’ έξω οτιδήποτε τον απασχολεί… Τις ισορροπίες για οτιδήποτε αφορά τη ζωή του, τις βρίσκει γιατί νιώθει μια σημαντική εκτόνωση που του παρέχει η ώρα της δημιουργίας και δεν θέλει με κανένα τρόπο να χάσει αυτό που αισθάνεται. Και συμβιβάζεται…

Το βιογραφικό σου έχει ενδιαφέρον και δείχνει ένα άτομο που αναζητά την ποιότητα στην επαγγελματική διαδρομή του. Ποιος σε βοήθησε στα πρώτα σου συγγραφικά βήματα και πίστεψε στο ταλέντο σου;

Ναι είμαι άνθρωπος γενικά της αναζήτησης και… της εσωτερικής επανάστασης… Ψάχνομαι συνεχώς… Η οικογένειά μου θεωρώ πως με βοήθησε, με την έννοια πως αποδέχονται ν και σέβονται απόλυτα, τις ώρες που κλείνομαι στο γραφείο μου… Ανέχονται τις «απουσίες» μου. Ο άντρας μου είναι αυτός που με ενθαρρύνει συνεχώς… 

Τι σε ενέπνευσε στην προσωπικότητα της Σοφίας Βέμπο προκειμένου να την παρουσιάσεις εκ νέου στο κοινό μέσω της δικής σου προσέγγισης; 

Η λεβεντιά της, ο δυναμισμός της, το θάρρος της αλλά και οι ευαισθησίες της. 

Τι προσθαφαιρέσεις έκανες προκειμένου να μπορεί να παρακολουθήσει την παράσταση «Σοφία σε θυμάμαι» κι ένας νέος άνθρωπος που δε γνωρίζει το εκτόπισμα της Βέμπο; 

Της έδωσα ψυχή… για να την παρουσιάσω. Ταυτίστηκα μαζί της. Της έβαλα λόγια στο στόμα, που αποκαλύπτουν τον χαρακτήρα της, την έντονη προσωπικότητά της και με την συγκλονιστική ερμηνεία της Γεωργίας Ζώη, κάτω από τις οδηγίες του σκηνοθέτη Μενέλαου Τζαβέλλα, θεωρώ πως φτιάξαμε μια παράσταση που έχει ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή και που ο θεατής παρακολουθεί συνεπαρμένος γνωρίζοντας στην έκβαση του έργου αυτή την σπουδαία Ελληνίδα…

Οι περισσότεροι Έλληνες είναι απεγνωσμένοι, ταπεινωμένοι και χωρίς προοπτική. Πιστεύεις πως βλέποντας την παράσταση «Σοφία σε θυμάμαι» θα αντλήσουν δύναμη και κουράγιο ώστε να κάνουν μια αναθεώρηση και στη συνέχεια επανεκκίνηση; 

Σίγουρα εκλαμβάνει την εσωτερική ελευθερία, την αυτοπεποίθηση, την πίστη, την αγάπη για την πατρίδα..Φεύγει με συναισθηματική ευφροσύνη και με την επιθυμία να εκπληρώσει τους δικούς του στόχους… Τα λόγια της Βέμπο στο έργο μας, είναι αποτέλεσμα των βιωμάτων της και μιλούν στις καρδιές…

Πόσο σ’ άγγιξε συναισθηματικά η ενασχόλησή σου με τη Σοφία Βέμπο που αναφέρεται στη σύγχρονη Ελλάδα κι έχει τόσο πόνο;

Θεωρώ πως με άγγιξε πολύ, η καρδιακή ενότητα που είχε η Βέμπο για την πατρίδα. Την ζήλεψα. Ζήλεψα και αυτή η βεβαιότητα που την διακατείχε και που ήταν το κίνητρο και η δύναμης της… Πάσχιζε για την Ελλάδα κάτι που σήμερα φαίνεται αντιφατικό, μακρινό και ίσως μπερδεμένο με πολιτικές αντιλήψεις. Δεν είναι όμως έτσι. Η πατρίδα δεν ανήκει σε πολιτικά κόμματα. Είναι η πατρίδα μας. 

Ποια παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας σε τρομάζει και σε βάζει σε σκέψεις;

Η απειθάρχητη συμφεροντολογία. Όλα τα συναισθήματα εξαρτώνται πια από προσωπικό συμφέρον, φιλοδοξίες και ανθρώπινες κενοδοξίες… Με φοβίζει και με στενοχωρεί αυτό και δυστυχώς το συναντώ πολύ συχνά.

Έχεις συγγραφικά πρότυπα; 

Τα «πρότυπα» διαμορφώνουν το χαρακτήρα ως ένα σημείο. Οδηγούν στην αυτογνωσία, καλλιεργούν πνευματικά… Έχω πρότυπα κάποιους μεγάλους συγγραφείς, που με βοήθησαν να βρω τις συντεταγμένες μου στη λογοτεχνία.

Είσαι πιο δημιουργική τη νύχτα ή την ημέρα;

Είμαι δημιουργική το ξημέρωμα… Λατρεύω αυτή την ώρα… Λίγο πριν βγει ο ήλιος … Ξυπνάω πάντα νωρίς.

Πώς είναι η καθημερινότητα μιας συγγραφέως;

Όπως κάθε εργαζόμενης γυναίκας. Γράψιμο 5-6 ώρες, δουλειές σπιτιού, χρόνος για την οικογένεια, χρόνος για φίλους…

 «Τις ευκαιρίες τις δημιουργείς μόνος σου. Εσύ, πρέπει απλώς να είσαι διαρκώς εκτεθειμένος σ΄ αυτές». Πρόκειται γι’ ένα motto που αποτελεί για μένα στάση ζωής. Καθημερινά, γνωρίζεις πολλούς ανθρώπους. Βλέπεις πως υπάρχουν ορατές ευκαιρίες για όσους ονειρεύονται να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα;

Όλα είναι συνδυασμός θέλησης και δυνατοτήτων. Ζήτησης και απόδοσης. Όταν λοιπόν κάποιος θέλει κάτι πολύ, πρέπει να βρει τρόπους να το κάνει πραγματικότητα. Σίγουρα παρουσιάζονται οι χρονικές στιγμές, λίγο περιορισμένες όμως, που προσφέρονται για να κατακτήσουμε κάτι που το θέλουμε πολύ… Χρειάζεται όμως μόχθος, ανεκτικότητα, υπομονή…

Βλέπεις τηλεόραση; Βλέπεις εκπομπές και αν ναι, έχεις ζηλέψει κάποιο ρόλο σε σήριαλ που θα ήθελες να το έχεις γράψει εσύ;

Βλέπω λίγο τηλεόραση συνήθως το βράδυ… Παρακολουθώ κάποιες σειρές και ναι με πιάνει μια δημιουργική ζήλια. Ο διακαής μου πόθος είναι να γράψω ένα σήριαλ για την τηλεόραση… Έχω ήδη το σενάριο έτοιμο… Αυτή την ευκαιρία που λέγαμε περιμένω κι εγώ…

Πώς σου φαίνεται αυτήν τη στιγμή το τηλεοπτικό τοπίο; Το ”μαύρο” του MEGA, οι διαγωνισμοί και η αναδιανομή των ΜΜΕ;

Το τηλεοπτικό τοπίο, δεν έχει να «δώσει» κάτι ιδιαίτερο… Ένας πληθωρισμός λόγου, μια πολυπραγμοσύνη, μια αμετροέπεια… Δεν βγάζει διδάγματα, δεν ωφελεί… Θεωρώ πως μας αποτυπώνει μια κοινωνία, που δεν μας ανήκει, ούτε την επιδιώκουμε. 

Η ενημέρωση υπερβάλει, καταθλίβει και την χαρακτηρίζει η έλλειψη αντικειμενικότητας. Η ψυχαγωγία πάλι, συνίσταται σε ψεύτικες συμπεριφορές, δείχνει την θέα και όχι την ουσία… Όλα προς χάριν των μετρήσεων τηλεθέασης… Χωρίς αισθητική και κριτήρια…

Το μαύρο του MEGA είναι λυπηρό και οι επιπτώσεις που έχει φέρει είναι τεράστιες… Άνθρωποι που έδωσαν την ψυχή τους, το μυαλό τους το χρόνο τους, βρίσκονται απλήρωτοι και στα αζήτητα… Οι μέτοχοι ψυχροί, αδιάφοροι, ζητούν κουρέματα από τις τράπεζες… Δεν γνωστοποιούν τις μελλοντικές ενέργειες δεν παίρνουν θέση… Μια κατάσταση που διαιωνίζεται χωρίς λύση, χωρίς προοπτική. Θεωρώ πως αυτή η κατάσταση θα τραβήξει έτσι…

Αναδιανομή… παζάρια… επικράτηση… Άσε. Αυτό είναι ολόκληρο θέμα για δημοσιογραφική έρευνα… Δεν περιγράφεται με λίγες αράδες…

Μια ευτυχισμένη μέρα τί περιλαμβάνει για σένα και την οικογένειά σου;

Μια απλή μέρα… Τη θέλω παραδοσιακή. Φαγητό όλοι μαζί στο τραπέζι. Συζητήσεις εφ’ όλης της ύλης, παιχνίδι με τα σκυλιά…

Θα ήθελες να περάσεις ένα μήνυμα στους αναγνώστες μας;

Ποτέ η παθητικότητα και η δειλία δεν καρποφόρησαν σε τίποτα.