Βρεθήκαμε στην παράσταση «Χήρες και Μακαρίτες» του Γιώργου Μακρή

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ

Κώστας Καλλιαντέρης 13.03.2018 | 18:44 ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 5 '

Βρεθήκαμε στην παράσταση «Χήρες και Μακαρίτες» του Γιώργου Μακρή

Βρεθήκαμε στην παράσταση «Χήρες και Μακαρίτες» που πραγματοποιήθηκε στη Λυκόβρυση για δύο μόνο παραστάσεις καθότι ο θίασος περιοδεύει ανά την Ελλάδα.

Γράφει η Έπη Τρίμη

Η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Ο Γιώργος Μακρής αν και εμπύρετος έδωσε τον καλύτερό του εαυτό τόσο επί σκηνής όσο και καλωσορίζοντας τον κόσμο. Με το χαμόγελο στα χείλη, με εργατικότητα και σοβαρότητα υπηρέτησε εξαιρετικά το ρόλο του επί σκηνής.

Μάλιστα αστειεύτηκε πολλές φορές με τους θεατές, κάνοντας ακόμη και διάλογο μαζί τους. Έδωσε αξία στο κοινό του και κατάφερε να φέρει το θεατή κάθε ηλικίας ακόμη πιο κοντά στους ηθοποιούς μέσω της ευρηματικής πλοκής και της έξυπνης και ανατρεπτικής υπόθεσης.

Τα σκηνικά και τα κουστούμια όπως και η μουσική ήταν εξαιρετικά. Το δε team των ηθοποιών έδειχνε πως υπάρχει ουσιαστική χημεία κάτι που βοήθησε σε αυτοσχεδιασμούς και σε ατάκες της τελευταίας στιγμής.

Το να κάνεις τον κόσμο να γελά μέχρι δακρύων ασφαλώς και δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται τη σωστή δόση χιούμορ προκειμένου να μην είναι γελοίο το αποτέλεσμα, επιβάλλεται να αφουγκράζεσαι τον παλμό του κοινού και βέβαια τα τεκταινόμενα να διαθέτουν ένα σύγχρονο χιούμορ κατανοητό από όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Οι αντιδράσεις των ηθοποιών υποδυόμενοι τους ρόλους τους, οι ατάκες, τα πειράγματα και βέβαια και οι χαρακτήρες -αν και τραβηγμένοι λόγω της θεματικής- δε διαφέρουν από την πραγματική ζωή.

Άλλωστε μαζί με τη χαρά έρχεται η λύπη. Μαζί με το κλάμα και το θάνατο έρχονται και οι ανθρώπινες αδυναμίες και οι σαρκικές ανάγκες. Παράλληλα με την οικονομική κρίση το μυαλό μηχανεύεται τρόπους να ξεφύγει. Αυτοί είναι οι κανόνες της ζωής και κανένας δεν ξεφεύγει απ’ αυτούς.

Αυτό που επίσης είναι εντυπωσιακό και συγκινητικό είναι πως ο Γιώργος Μακρής αγαπά την Ελλάδα πολύ κα προσπαθεί είτε με χιούμορ, είτε μέσω του λόγου να περάσει μηνύματα στο κοινό του που κρέμεται από τα χείλη του.

Αξίζει να δείτε την παράσταση γιατί όπου παίζεται αφήνει την καλύτερη των εντυπώσεων!

Υπόθεση:

Ο πάτερ Άδης Σαρακοστιανός είναι ιερέας σε μια εκκλησία κάποιας πόλης. Ζει μόνος του και είναι ιδιοκτήτης σε ένα από τα πολύ γνωστά γραφεία κηδειών της πόλης με την επωνυμία GAME OVER. Εθισμένος στο ποτό, στην καλή ζωή και λάτρης του γυναικείου φύλου. Βοηθός του πάτερ Άδη Σαρακοστιανού στο Γραφείο Κηδειών και στο Νεκροταφείο είναι ο Ακίνδυνος Αλβανός.

Μέσα στην οικονομική κρίση η οποία και μαστίζει τη χώρα ο πάτερ Άδης είναι τόσο τυχερός που ταυτόχρονα έχει 4 κηδείες. Τέσσερις (4) διαφορετικές γυναίκες του ζητούν να κηδέψει τους άνδρες τους. Η πρώτη είναι από την Κρήτη, η δεύτερη από τη Μύκονο, η τρίτη από το Ξηρόμερο Αιτωλοακαρνανίας και η τέταρτη είναι Πόντια.

Όλες του ζητάνε η κηδεία του συζύγου τους να γίνει σύμφωνα με τα ήθη και έθιμα του τόπου της κάθε μίας. Ενώ η μία χήρα ζητάει καύση για τον σύζυγό της. Όλες έχουν διαφορετικό γούστο ακόμα και για το φέρετρο αλλά και γενικά για την ταφή του αγαπημένου της. Βλέπουμε πως έχασε η κάθε μία τον σύζυγο της μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις αλλά και τρελή δράση.

Ο πάτερ Άδης φέρνει τα πάνω κάτω! Άλλον θάβει, άλλον καίει, μπερδεύει τα ήθη και έθιμα κατά την ταφή. Γίνεται ένας χαμός! Άλλος πονάει, άλλος κλαίει, άλλος θρηνεί. Επτά διαφορετικοί χαρακτήρες σε ρυθμούς εξοντωτικούς.

Ο Πάτερ ερωτεύεται μια από τις χήρες. Το ίδιο και ο νεκροθάφτης. Έχουμε ένα νεκρό που τελικά δε είναι νεκρός. Έχουμε έναν αδερφό που παίρνει τη θέση του αδερφού του για να μην αποκαλυφθεί ένα ερωτικό σκάνδαλο.