Ο Γιώργος Μακρής στο www.pagenews.gr: Η εποχή μας δε χρειάζεται ήρωες

Ο Γιώργος Μακρής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Γερμανία (Hüls – Krefeld). Από μικρός ήξερε πως θα γίνει ηθοποιός. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη όπου αποφοίτησε το 1994. 

Tης: Έπη Τρίμη

Ο Γιώργος- αν και βρίσκεται στη πατρίδα των γονέων του- φωνάζει και λέει: "Ελλαδίτσα σ’ αγαπώ αλλά έχω αξιοπρέπεια και πρέπει να ζήσω. Να ζήσω μ’ ανθρώπους που θα μ’ αγαπήσουν και θα μ’ αγκαλιάσουν. Κι αυτό δεν το βρήκα όλα αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα. (Εξαιρώ τους αγαπημένους θεατές που με στηρίζουν σε ό,τι και να κάνω και φυσικά την οικογένειά μου)". 

Σε προγενέστερη συνέντευξή του είχε δηλώσει τα εξής- που θα ήθελα αναγνώστες του Pagenews.gr να γνωρίζετε-:"στη Γερμανία έζησα και τις δυσκολίες του μετανάστη μέσα από τις ζωές των γονιών μου. Στη Γερμανία έμαθα τi σημαίνει Ελλάδα. Στη Γερμανία έμαθα την Ιστορία μας. 

Η ίδια η Γερμανία σε βοηθάει να έχεις σαν παιδί –σα νέος –σα γονιός παροχές ΔΩΡΕΑΝ… που εδώ στη Ελλάδα ή καλύτερα πρώην Ελλάδα- μιας και έχουν πουλήσει τα πάντα τα αρπαχτικά της Βουλής- τα θεωρούν είδος πολυτελείας. Στη Γερμανία ήμουν Ελληνάρας… εδώ στη Ελλάδα δεν ξέρω…"

Αυτήν τη περίοδο τον συναντάμε στην ξεκαρδιστική κωμωδία «Οι χήρες και οι μακαρίτες» είναι της GM PRODUCTION και η εκτέλεση της ΚROGAS MEDIA GROUP PRODUCTIONS.

Κύριε Μακρή έχετε γεννηθεί στη Γερμανία και μιλάτε απταίστως τη γερμανική και την αγγλική γλώσσα. Πώς και δεν υποκύψατε στον πειρασμό να κάνετε καριέρα στο εξωτερικό;

Τα όνειρά μου από παιδί δεν ήταν να έρθω στην Ελλάδα και να ξεκινήσω την καριέρα μου εδώ. Η ζωή αλλά και οι στρατιωτικές υποχρεώσεις μ’ ανάγκασαν σε κάτι τέτοιο. Βλέπετε, ο πατέρας μου δεν ήθελε να μού επιτρέψει ως ανήλικος να πάρω τη γερμανική υπηκοότητα. Ευτυχώς, δεν είμαι τόσο μεγάλος. Η δουλειά του ηθοποιού μού δίνει το δικαίωμα να το τολμήσω και τώρα. Ο ηθοποιός δεν έχει ηλικία. Είμαι πλέον ωριμότερος και γνωρίζω πως θα τολμήσω σύντομα να φύγω για το εξωτερικό, με πρώτο σταθμό τη Γερμανία. Έχω όνειρα κι ο σκοπός μου είναι να τα κατακτήσω.

Πώς σας φαίνεται που για ακόμη μια φορά οι Έλληνες εξαναγκάζονται να μεταναστεύσουν; Σας τρομάζει ή το βρίσκετε φυσιολογικό;

Στην Ελλάδα το αύριο το κρατά στα χέρια της μία μάζα ανθρώπων που δεν πιστεύω ότι εργάζονται για το καλό της χώρας τους αλλά για να κερδίσουν τα όποια οφέλη η πολιτική τούς προσφέρει. Εδώ και πολλά χρόνια η πολιτική έχει γίνει επάγγελμα, ένα κακό επάγγελμα που τρέφετε από σκάνδαλα και μισαλλοδοξίες. Φταίμε κι εμείς, όμως, που τούς δίνουμε την ψήφο μας με την ελπίδα ότι θα εργαστούν μέχρι τελευταίας ρανίδας για το καλό του τόπου. Προσωπικά, το περίμενα ότι θα φτάναμε εδώ. Είναι ένοχοι για τη δεύτερη γενιά μετανάστευσης και για πολλά εγκλήματα(αυτοκτονίες Ελλήνων – πείνα –φτώχεια – ανεργία..) εύχομαι να τούς τιμωρήσει η ίδια η ζωή. Το έλεγα μέσα από έναν στοίχο που είχα γράψει για κάποια παράστασή μου.

«Είναι τρελοί αυτοί οι Έλληνες – και ποιος θα τους τρομάξει;

Λαμόγια και Πολιτικοί, ασήμαντοι –σημαντικοί, θα μπουν όλοι σε τάξη.Μετανάστες θα μάς στείλουν – ίσως και στην εξορία.Τα παιδιά μας θα γεννιούνται –πάλι βρε στη Γερμανία».

Τι συμβαίνει με τις χώρες που βιώνουν μια εκροή μεταναστών και πώς το εκλαμβάνετε;

Καταστροφή δυο πλευρών: Α’ πλευρά: Οι ίδιοι οι μετανάστες τι αφήνουν πίσω, πού πάνε, τι θα αντιμετωπίσουν, πού θα καταλήξουν.Β’ πλευρά: Οι χώρες που δέχονται όλους αυτούς. Πού θα τοποθετηθούν, πώς θα ζήσουν, πόσοι είναι;

Διάφορες φυλές, θρησκείες, ήθη, έθιμα, χαρακτήρες ,επίπεδα. Έχει μπερδευτεί όλο το θέμα και για μένα βρίσκεται στη κατηγορία έκτακτης ανάγκης. Κι αν την όποια χώρα την κυβερνά το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας «Κλάψε όλο τον κόσμο».

Ο Καζαντζάκης είχε πει: "ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Ν’ αγαπάς τον καθένα ανάλογα με τη συνεισφορά του στον αγώνα. Μη ζητάς φίλους. Να ζητάς συντρόφους"! Θα ήθελα τις σκέψεις σας.

Ζούμε σ’ άλλη εποχή! Όμορφα τα λόγια αυτά αλλά δε θα συμφωνήσω απόλυτα. Οι ανάγκες μας έχουν αλλάξει. Ωραίο το να είσαι ρομαντικός και ιδεολόγος, όμως η ίδια η ζωή δε στο επιτρέπει. Η εποχή μας δε χρειάζεται ήρωες. Αλήθειες χρειαζόμαστε. Ήθος, μπέσα, γερούς οικογενειακούς δεσμούς, αγωνιστικότητα κι ο καθένας από μάς να γίνεται όλο και πιο δυνατός μαχητής. Θάρρος και πίστη στα πιστεύω και τα «θέλω» μας. (Εξαιρώ από την απάντηση όλο το Ελληνικό πολιτικό σύστημα αν συμπεριλάμβανα κι αυτό θα πρόσβαλα το νόημα των όσων λέει ο Καζαντζάκης).

Διάβασα στο βιογραφικό σας πως σάς αρέσει το ποδόσφαιρο. Το εν λόγω άθλημα μας μαθαίνει να συνεργαζόμαστε και να είμαστε φίλοι μεταξύ μας. Κάνοντας μια δουλειά που θέλει άριστες σχέσεις και καλή χημεία νιώθετε πως σας βοήθησε στην υποκριτική;

Λατρεύω το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα. Θέλει πάσες αλλά υπάρχουν κι οι ατομιστές. Έχει βέβαια ως αρχή τη συνεργασία. Φυσικά, οι φιλίες σ’ αυτό είναι και ποιο αληθινές. Αυτό οφείλεται στο ότι το ποδόσφαιρο το ξεκινάς σε παιδική ηλικία. 

Υπάρχεις με το ποδόσφαιρο ως παιδί –έφηβος-άντρας. Δε έχεις προλάβει από αγνό παιδί, έξυπνος έφηβος ,ώριμος άντρας να γίνεις και πονηρός. Δε στο επιτρέπει ο αγνός αθλητισμός και φυσικά οι άνθρωποι με τους οποίους μεγαλώνεις (συναθλητές, προπονητής, οικογένεια). Το θέατρο φαίνεται ομαδικό επειδή το χρειάζεσαι για κάποιο θεατρικό έργο. Αλλά πιστέψτε με είναι καθαρά ατομικό, σ’ όλα τα επίπεδα. Στο σανίδι είσαι μόνος ακόμη κι αν δίπλα σου υπάρχουν κι άλλοι ηθοποιοί.

Έχεις την επιλογή είτε να καείς στην πυρά είτε να αποδείξεις πως είσαι ηθοποιός. Ηθοποιός λένε σημαίνει φως αλλά πίστεψέ με μπορεί να γίνει και το απόλυτο σκοτάδι.

Το να κάνεις τους άλλους να γελάνε δεν είναι εύκολο πράγμα κι απ’ ό,τι λένε οι επιστήμονες, είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων με ευφυΐα. Κάνατε πλάκα από μικρός;

Ναι, από μικρός το είχα αυτό. Έκανα τους γύρω μου να γελάνε. Δε είναι εύκολο. Δεν ξέρω αν είμαι ευφυής ξέρω πως το να ανέβεις εκεί πάνω και να κάνεις ένα θέατρο να γελάει και να σου δίνει το χειροκρότημά του είναι το ποιο δύσκολο πράγμα. Ηθοποιός που δε γνωρίζει τι σημαίνει κωμωδία, που δε έχει υπηρετήσει την κωμωδία χρειάζεται πολλά σεμινάρια υποκριτικής. Εγώ υπηρετώ την κωμωδία γιατί τη λατρεύω κι ας είναι τόσο δύσκολη… 

Συχνά ακούω «συναδέλφους» να λένε:» ο Μακρής εργάζεται μόνο πάνω στη κωμωδία γιατί αυτό μπορεί». Κι απαντώ ευθέως: «εγώ μπορώ τα πάντα και την κωμωδία, εσείς»; Δεν έχω ανάγκη να αποδείξω τίποτα και σε κανέναν. Ο θεατής γνωρίζει..Το βλέπουμε και στις θεατρικές αίθουσες. Προς τα πού επιλέγει να ξοδέψει τον οβολό του ο θεατρόφιλος. 

Τι πραγματεύεται η παράσταση «Οι Χήρες & Οι Μακαρίτες» και γιατί μας προτείνετε να τη δούμε; 

‘Ένας Ιερέας πονηρός –έξυπνος στην εποχή της κρίσης εργάζεται στην εκκλησία αλλά παράλληλα διατηρεί και το γραφείο κηδειών. Black Friday! Εκπτώσεις και σε τάφους. Αυτή ήταν η ιδέα του. Ξαφνικά 4 χήρες (Αγρινιώτισσα, Κρητικιά, Μυκονιάτισα και Πόντια), ζητούν να αναλάβει τις κηδείες των αποθανόντων συζύγων τους μ’ όλα τα ήθη και έθιμα του τόπου από τον οποίο προέρχονται. Μια εξ’ αυτών ζητά καύση. Ο Ιερέας -με αδυναμία στο ποτό αλλά και στο αδύναμο φύλλο- κάνει λάθος. Άλλον καίει κι άλλον πρέπει να θάψει…

Γίνεται χαμός! Διάφορα κωμικά ευτράπελα, ερωτικές παρεξηγήσεις -σε συνδυασμό με πανδαισία χρωμάτων και μουσικής τέλειας επένδυσης- ξεσηκώνουν το θεατή για 2 ½ ώρες. 

Χαρίζουν στο θεατρόφιλο κοινό αβίαστο κι αληθινό γέλιο που τόσο έχει ανάγκη. Αυτός είναι κι ο λόγος που προτρέπω να έρθει το θεατρόφιλο κοινό να δει την εν λόγω κωμωδία. 

Η σάτιρα είναι ένας από τους πιο «δύσκολους» τύπους του χιούμορ γιατί για να είναι πετυχημένη βασίζεται στην ευφυΐα. Επίσης, πρέπει να την κατανοείς, να είσαι δημιουργικός και να την παρουσιάσεις σωστά. Πώς το αντιμετωπίζετε στην παράσταση «Οι Χήρες & Οι Μακαρίτες»;

Ακολουθώντας μια προσωπική συνταγή. Ψάχνω, ακούω, ενημερώνομαι, δουλεύω κάθε σελίδα και παράλληλα την ερμηνεύω κιόλας. Στήνω το καθετί πρώτα στο μυαλό μου. Κοιτάζω την κάθε σελίδα σα θεατής. Και στο τέλος πέφτω πάνω της σα δημιουργός και την «τσακίζω» με την καλή έννοια…

Συνεργάζεστε με την κ.Τιτίκα Σαριγκούλη, μια γυναίκα με ταλέντο και πολύ χιούμορ. Γιατί βάζουμε στο περιθώριο καλλιτέχνες που έχουν μεγαλώσει ενώ έχουν ακόμη πολλά να δώσουν δημιουργικά;

Η Κυρία Τιτίκα αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση σ’ όλα τα επίπεδα γι όλους τους δήθεν «πρωταγωνιστές της φακής» – και φυσικά παράδειγμα γι’ όλους τους ηθοποιούς. Επαγγελματίας αυτή η λέξη τη χαρακτηρίζει! Δεν ξέρω τί κάνουν οι άλλοι. Εγώ, προσωπικά -αν το απαιτεί το έργο- ψάχνω και συνεργάζομαι με καλλιτέχνες που έχουν μεγαλώσει. Και το κυριότερο τους Σέβομαι!

Ο ρόλος δεν είναι ένα κοστούμι που φοράει ο ηθοποιός, αλλά ζωή αληθινή, που ξεπηδά μέσα από την ψυχή του αφοσιωμένου καλλιτέχνη. Η ενασχόλησή σας με την υποκριτική αποτελεί αντίβαρο στην σκληρή καθημερινότητά σας;

Τα τελευταία 10 χρόνια είναι δύσκολα προσωπικά χρόνια γι’ εμένα. Ο πόνος κι οι στεναχώριες μου εξανεμίζονται μέσα από τη δημιουργία μου. Εμένα, η ζωή μου ήταν μόνο η δουλειά μου. Δεν υπάρχει καλύτερο από το να δημιουργείς ένα έργο, να το γράφεις να το σκηνοθετείς και να του δίνεις σάρκα και οστά. Είναι σαν τη γέννηση, η δημιουργία, η είσοδος στον κόσμο, το μεγάλωμα κι έπειτα η στιγμή που ανοίγεις τα φτερά σου στην σκληρή πραγματικότητα…

Παρατηρούμε ερασιτέχνες, χομπίστες, αλεξιπτωτιστές, διάττοντες αστέρες κι απλήρωτους στο χώρο της τέχνης και της υποκριτικής. Πώς το αντιλαμβάνεστε και πώς το διαχειρίζεστε; 

Αυτός είναι ο χώρος μας. Δεν μπορεί να θες να γίνεις ηγούμενος στη θέση του ηγούμενου. Αναλογίσου ότι υπάρχει κι ο προηγούμενος. Τα έχω ζήσει όλα από παραγωγούς που δεν είχαν ιδέα από παραγωγή. Από ηθοποιούς που ποτέ δεν ήταν ηθοποιοί κι από τα μαύρα μεσάνυχτα που ποτέ τους δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι ήλιος έδυσε και το έργο έχει τελειώσει. Αυτοί είναι που κάνουν τη ζημιά και υπάρχει δυστυχώς η αντίληψη «το εγώ είμαι και άλλος δεν υπάρχει», «θέλω το ένα θέλω το άλλο», αλλά στο ταμείο δε φέρνει ούτε μισό ευρώ. Προσπαθώ να μην τα βλέπω ή οι συνεργάτες μου να μη μού τα λένε. Τα βλέπω όμως και θυμώνω και μερικές φορές βρίζω… Το έχω βιώσει το φαινόμενο αυτό. Και θα σάς πω τρείς λέξεις: «κλείστε τις πόρτες». Ευτυχώς, φέτος, έχω super ομάδα σ’ όλα τα επίπεδα.

Προτιμάτε το θέατρο, την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο και με ποια σειρά θα τα τοποθετούσατε ;

Αγαπώ και θέλω και τα τρία συν ένα ακόμη που είναι ο κινηματογράφος. Προτιμώ το κάθε ένα για διαφορετικό λόγο. Η σειρά δεν μπορεί να ειπωθεί γιατί πάντα είσαι σε αναμονή κι αρπάζεις την κάθε ευκαιρία σ’ όποια κατηγορία.

Σας λείπει η συμμετοχή σας σε κάποια σειρά μυθοπλασίας; Μου λείπει η συμμετοχή μου στη τηλεόραση, γενικά. Βλέπεις δεν ήμουν ποτέ στα συστήματά τους και δεν ήμουν καλός αυλικός -λακές, κι έτσι είμαι εκτός. Δεν έχω ακόμη μάθει το πώς και το πότε. Σαφέστατα και θα ήθελα να έχω μία θέση σ’ αυτή. Και «ναι» μού λείπει μια σειρά μυθοπλασίας. Μυθοπλασία είναι και τα όνειρα…

Είστε ευπροσάρμοστος άνθρωπος; Απαντώ μονολεκτικά «Ναι»..!! 

Αγαπάτε τα ταξίδια. Ποιο είναι το μεγάλο σας απωθημένο; Λατρεύω τα ταξίδια. Απωθημένο μου η Αμερική. Ακόμη κι όταν φεύγω για παραστάσεις στην επαρχία η μια ώρα ξεκούρασης είναι ό,τι καλύτερο.

Ποια είναι η πρώτη σας σκέψη το πρωί όταν ξυπνάτε και ποια αυτή που κάνετε όταν επιτέλους πάτε για ύπνο;Η πρώτη σκέψη: «μα γιατί δε με πήρε ακόμα η Eurobank;» (γέλια)Η τελευταία: «σιγά μη δεν έπαιρνε»…

Και τώρα σοβαρά. Όταν ξυπνάω λέω: «να είμαι καλά εγώ κι η οικογένειά μου. Είναι καλά η μητέρα μου; Η αδερφή μου; Θεέ μου μην ακούσω κι άλλο δυσάρεστο. Και πριν κλείσω τα μάτια: «σ’ ευχαριστώ που κράτησες σήμερα μακριά τα σκουπίδια από τη ζωή μου. Κι ένα μεγαλύτερο ευχαριστώ που είναι καλά οι δικοί μου».

Αν είχατε ένα μαγικό ραβδί τι θα θέλατε να αλλάξετε στον εαυτό σας;Να μη είμαι ευκολόπιστος με τους ανθρώπους, να μην είχα κάνει κάποια λάθη, να μην είχα κάνει εσφαλμένες επιλογές σ’ όλα τα επίπεδα και να μπορούσα να περάσω περισσότερο χρόνο με τον πατέρα μου.

Πότε θα παρουσιάσετε την παράσταση «Οι Χήρες & Οι Μακαρίτες» στο αθηναϊκό κοινό;Την Κυριακή 4 Μαρτίου, στο Πνευματικό Κέντρο Λυκόβρυσης με δύο παραστάσεις 18:15 απογευματινή & 21:15 βραδινή. 

Κλείνοντας τη συνέντευξή μας ετοιμάζετε παράλληλα με την εξαιρετική παράσταση «Οι Χήρες & Οι Μακαρίτες» και κάτι άλλο που να είναι ανακοινώσιμο;Κοίτα, στη δουλειά μου για να μπορείς να ανακοινώσεις κάτι θα πρέπει να έχεις κάνει ταμείο στο σύνολο των παραστάσεων. Ειδικά όταν ο παραγωγός είμαι εγώ. Ανακοινώσιμο νέο δεν έχω ακόμα. Σχέδια, όμως, υπάρχουν τα οποία γίνονται με τους συνεργάτες μου. 

Δε θα ήθελα να πω επί της παρούσης κάτι. Πλέον η κάθε επαγγελματική μου κίνηση εξαρτάται από το πώς θα πάει η κάθε παράσταση. Δε θέλω να ξανακάνω παραγωγή δική μου! Θέλω άλλοι να με πληρώνουν κι εγώ απλά να καταθέτω την ψυχή μου. Έχω στερηθεί πολλά κι οι δικοί μου έχουν στερηθεί, επίσης. Σταματώ εδώ. Πρέπει να επιστρέψω στο δεκαπλάσιο στους δικούς μου το καθετί που τούς στέρησα. 

Σάς ευχαριστώ για τη φιλοξενία σας. 

Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Μακρής, Σπύρος Θεοδόσης, Μαίρη Βλουτή, Γιώργος Μαυράς, Μικαέλα Ζούστη, Σταυρούλα Ζάμπρα και σε ρόλο έκπληξη- φιλική συμμετοχή- η μοναδική Τιτίκα Σαριγούλη. Τα κείμενα, η σκηνοθεσία κι η μουσική επιμέλεια ανήκει στο Γιώργο Μακρή.