Πέθανε o διευθυντής φωτογραφίας της “Ευδοκίας”, Χρήστος Μάγκος

Πέθανε σήμερα Τρίτη 13 Φεβρουαρίου ο Χρήστος Μάγκος, ένας γνήσιος πρωτοπόρος του ελληνικού κινηματογράφου και της διαφήμισης. 

Ο Μάγκος συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Αλέξη Δαμιανό ως διευθυντής φωτογραφίας σε μια από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών, την «Ευδοκία». Το 1985 η «Ευδοκία» ανακηρύχθηκε από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου ως η σημαντικότερη ελληνική ταινία όλων των εποχών.

Εκτός από το ρόλο που έπαιξε στην καινοτομία και την ανάπτυξη της διαφήμισης στην Ελλάδα, ο Μάγκος ήταν κινηματογραφικός παραγωγός, σπουδαίων πολιτικών ντοκιμαντέρ για την εποχή τους, όπως η «Δίκη της Χούντας: Κορυδαλλός 75» (1981) και η «Δίκη των Βασανιστών: ΕΑΤ/ΕΣΑ 1967-1974» (1982), ενώ υπήρξε παραγωγός και σε γνωστές ταινίες του σκηνοθέτη Νίκου Παναγιωτόπουλου.

Ο σκηνοθέτης Τάσος Μπουλμέτης που συνεργάστηκε με τον Μάγκο, έγραψε έναν συγκινητικό αντίο στη σελίδα του στο Facebook:

ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

Σήμερα έφυγε ενας πολύ σπουδαίος άνθρωπος του Ελληνικού Κινηματογράφου και της Διαφήμισης: Ο Χρήστος Μάγκος.

Ο Χρήστος υπήρξε ενας σπουδαίος Διευθυντής φωτογραφίας και πραγματικός πρωτοπόρος. Ηταν πάντα μπροστά δεκαετίες απο την ελληνική πραγματικότητα. Εκανε διεύθυνση φωτογραφίας στη θρυλλική ΕΥΔΟΚΙΑ, και σε μια απο τις ιστορίες του ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΤΟΥ ΔΑΜΙΑΝΟΥ και ανήσυχος καθώς ήταν υπήρξε πρωτεργάτης κάθε τεχνολογικής καινοτομίας στην Ελλάδα στον χώρο της οπτικοακουστικής βιομηχανίας και της διαφήμισης. Ο Χρήστος ήταν ο πρώτος που έφερε στην Ελλάδα την ψηφιακή τεχνολογία, την οποία πάντα αξιοποιούσε με την δημιουργική του παρέμβαση. Η Ελληνική διαφήμιση του χρωστάει πολλά όπως και πολλοί σκηνοθέτες και παραγωγοί της γενηάς μου. Η μεγάλη ατυχία του Χρήστου ήταν οτι πάντα ήταν πολύ πιο μπροστά απ’ όσο μπορούσε να αντέξει το περιβάλλον γύρω του.

Ο Χρήστος ήταν ο μέντορας μου στον κόσμο της εικόνας. Τον γνώρισα ως φοιτητής στο Θεατρικό Τμήμα Πανεπιστημίου οπου μας έφερε σε επαφή με την κινηματογραφική εικόνα.

Αργότερα, πολλά χρόνια μετά ξαναειδοθήκαμε οταν έκανα την πρωτη μου ταινία την ΒΙΟΤΕΧΝΙΑ ΟΝΕΙΡΩΝ οπου εκτίμησε την προσεγγιση που είχα, (ηταν η πρωτη ταινία που γυρίστηκε σε video και μετά έγινε transfer σε φιλμ). Οταν τελείωσε η ταινία χρωστούσα 1.000.000 δραχμές στην αγορά. Με παρέμβαση του Μαρίνου Αθανασόπουλου, ο Χρήστος μου δάνεισε τα λεφτά για να ξεχρεώσω. Σε εναν μηνα του τα επέστρεψα. Δεν τα δέχτηκε. Μου είπε επι λέξει: -Κράτησε τα ως έναντι για τις δουλειές που θα κάνουμε μαζί.

Ετσι ξεκίνησε το ταξίδι μου στη διαφήμιση. Με έκανε συνεργάτη και συνεταίρο του για κάποια χρόνια, οπου δίπλα του έμαθα την δουλειά, και κυρίως τα μυστικά της σύνθεσης της εικόνας καθώς και το 3D. Ο Χρήστος ερχόταν πρωτος κάθε πρωί και μοιραζόταν μαζί μου τις ιδέες που είχε πρωι πρωι γραμμένες σε χαρτοπετσέτες. Εν ετει 1998 (ναι καλά διαβάσατε) μου είπε για την ιδέα του για ενα σύστημα δικτύωσης στο ιντερνετ οπου θα μπορούν να βρίσκονται ομάδες ανθρώπων μεταξύ τους. Ναί ο Χρήστος είχε σκεφτεί το Facebook πολλά χρόνια πριν το σκεφτεί, ο πιτσιρικάς. Υπήρξε παραγωγός του Νίκου Παναγιωτόπουλου σε πολλές ταινίες καθώς και παραγωγός στις ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ενω είχε στο ενεργητικό του χιλιάδες διαφημιστικά. Υπήρξε συνεπής, γενναιόδωρος και άρχοντας. ¨Ήταν πολύ περήφανος που κάποια χρονιά της συνεργασίας μας, ήταν ο 80ος φορολογούμενος, της Ελλάδας, και συμβούλευε όλους μας να είμαστε φορολογικά συνεπείς. Εχαιρε μεγάλη εκτίμησης στον χώρο, στους συναδέλφους του και στους ανταγωνιστές του. Πολλές φορές οι πελάτες ενω είχαν εγκρίνει με ενθουσιασμό τις δουλειές μας, εκείνος οταν εφευγαν καθόταν και έκανε μόνος του διορθώσεις και πολλές φορές ξενυχτούσε μόνο και μόνο για να είναι συνεπής με τις ηθικές του αξίες και την αισθητική του.

Μια μεγάλη απώλεια για όλους μας.