Η Ελένη Ράντου αποκλειστικά στο www.pagenews.gr: “Απιστία είναι η στιγμή που παύεις να πιστεύεις σε μια σχέση”

Η Ελένη Ράντου ανοίγει την ψυχή της στους αναγνώστες του www.pagenews.gr και μιλάει μεταξύ άλλων για την παράσταση Φιλουμένα, το ρόλο της, την αγωνία του να είσαι θιασάρχης, την πορνεία και την ντροπή που θα πρέπει να νιώθει η κοινωνία που ωθεί τον κόσμο προς τα κει, τη διαφορά της απιστίας από το κέρατο και το πώς την αντιμετωπίζουν στη γειτονιά της.

Πρόκειται για μια συνέντευξη που την απόλαυσα πολύ δεδομένου πως η Ελένη Ράντου πέραν του πηγαίου ταλέντου της και της σκληρής της δουλειάς είναι μια γυναίκα ιδιαιτέρως φιλική, επικοινωνιακή και χαλαρή όπως η κολλητή μας φίλη.

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη

– Ελένη, τι σ’ άγγιξε και σού έκανε «κλικ» για να διασκευάσεις και να ανεβάσεις, στη συνέχεια, τη Φιλουμένα;

Ότι είναι ένα σπουδαίο έργο, με τρομερές ισορροπίες κωμωδίας και απελπισίας . Έχει ανέβει πολλές φορές και για να ξανανέβει κατά τη γνώμη μου θα πρεπε να δοθεί μια καινούρια ματιά στο κείμενο. Πιο κινηματογραφική, πιο ελλειπτική, λιγότερο περιγραφική έτσι ώστε χωρίς να χάσει τίποτα από την ουσία του να μπορεί να «διαβαστεί» από το σημερινό κοινό σαν καινούριο. Είμαι πολύ περήφανη όταν στο τέλος της παράστασης μου λέει το κοινό πώς ένοιωσε σα να έβλεπε ταινία και πώς δεν βρήκε ούτε μια στιγμή που να μην έχει ενδιαφέρον αυτό που συμβαίνει στη σκηνή.

– Στο είπα και φεύγοντας πως ένιωσα ρίγη συγκίνησης και αποτελεί μια παράσταση που άγγιξε τη ψυχή μου. Πόσο σημαντική είναι αλήθεια αυτής της γυναίκας;

Είναι η ιστορία όλων των γυναικών μαζί, σε κάθε εποχή. Ακολουθώντας την κάθε βράδυ νοιώθω ότι έχει συμπυκνώσει τη μοίρα όλων μας. Πόσες φορές μια δυνατή γυναίκα δεν έχει χαρακτηριστεί πόρνη από τον περίγυρο γιατί απλά έχει το θάρρος να αξιώσει να της συμπεριφέρονται ισότιμα; Θυμάμαι τα σχόλια που άκουγα μικρή για την τεράστια Μελίνα όταν έγινε υπουργός Πολιτισμού. Έμπαινε σε χωράφια που ήταν ανδροκρατούμενα και το πιο εύκολο ήταν να προσπαθούν να τη φέρουν στα μέτρα τους.

– Στο ξεκίνημα του έργου η Φιλουμένα έχει όλη την κοινωνία εναντίον της γιατί είναι πόρνη κι αντισυμβατική. Κατά μια έννοια στην ίδια ακριβώς «δυσμενή θέση», βρίσκεται κι ο Ντουμί. Πόσο εύκολο είναι κάποιος να σπάσει τα δεσμά του;

Θέλει πολύ δύναμη και πιο πολύ Πίστη. Πίστη βαθιά ότι αυτό που κάνεις είναι σωστό. Είναι το δίκαιο. Αυτή η πίστη αν κλονιστεί χάνεις τα πάντα. Δεν είναι τυχαίο που και η Φιλουμένα μέσα από την Πίστη δυναμώνει.

– Διάβασα στα απομνημονεύματα μιας πόρνης το εξής που μου έκανε εντύπωση: «η πορνεία είναι τέχνη, φιλανθρωπία, επιστήμη». Δράττομαι της ευκαιρίας να ρωτήσω λόγω του ρόλου σου ποια είναι η άποψή της Ελένης.

Η πορνεία είναι η μέγιστη απελπισία. Μπορεί να έχει θεραπευτικά αποτελέσματα για την κοινωνία αλλά μια κοινωνία δε θα πρεπε να ναι περήφανη γι αυτή της την αποδοχή. Είναι εξ ίσου ένοχη η κοινωνία για κάθε πόρνη που εκδίδεται. Είναι τα θύματα που πρέπει να της θυμίζουν πόσο απάνθρωπη είναι.

– Η αγάπη προϋποθέτει γενναιοδωρία, φροντίδα, να μην πληγώνεις τον άλλο, να μην κάνεις τον απέναντι να νιώθει ένοχος, να είσαι γενναιόδωρος, αβρός και να συμπεριφέρεσαι με τέτοιο τρόπο, που οι σκέψεις και τα λόγια σου να γεννιούνται από συμπόνια. Όπως φάνηκε μέσα από την παράσταση, ο Ντομένικο δεν μπορεί να διαχειριστεί την αγάπη. Γιατί είμαστε συναισθηματικά ανάπηροι;

Γιατί φοβόμαστε, νομίζω. Η αγάπη ζητάει να δώσεις. Όχι μόνο να πάρεις. Νομίζω πολλοί άνθρωποι φοβούνται να δώσουν. Φοβούνται να μην ξεγελαστούν. Να μην χάσουν. Να μην εξαρτηθούν. Να μην πονέσουν. Ξέρω πολλούς τέτοιους. Είναι αυτοί που μετράνε τη ζωή με τις επιτυχίες και τις νίκες. Προσωπικά μετράω τη ζωή με αυτά που έχω νοιώσει. Κι όχι μόνο τα ευχάριστα.

Τι σημαίνει κάθαρση για σένα; ( παράσταση-ζωή)

Σημαίνει ανακούφιση απ τον πόνο. Σημαίνει μια στιγμιαία λύτρωση από τον αγώνα της ζωής.

– Πιστεύεις πως πρέπει να ξεπερνάμε την απιστία και να δίνουμε δεύτερη ευκαιρία στη σχέση μας;

Πιστεύω ότι η απιστία δεν έχει να κάνει με το κέρατο. Απιστία , όπως λέει και η λέξη είναι η στιγμή που παύεις να πιστεύεις σε μια σχέση.

– Θα πρέπει να έχουν οι ομοφυλόφιλοι δικαίωμα υιοθεσίας; Ευσταθούν όντως οι ισχυρισμοί ορισμένων για αρνητική επίδραση στην ψυχοσύνθεση των παιδιών; Είναι έτοιμη η Ελληνική κοινωνία να αποδεχτεί ένα τέτοιο οικογενειακό μοντέλο;

Όσο υπάρχουνε παιδιά που παίρνουνε αγάπη ,και στοργή και φροντίδα κάθε ιδιαιτερότητα για μένα νομιμοποιείται. Έχω δει πολύ άχρηστους, η προβληματικούς γονιούς, ανίκανους να αναθρέψουν τα παιδιά τους, πρόσφατα κάποιος δεν έβαλε φωτιά και έκαψε τα παιδιά του για να εκδικηθεί τον πεθερό του;

Αυτά τα παιδιά δε θα ‘χαν μεγαλώσει καλύτερα σ’ ένα άλλο περιβάλλον; Τον αν οι γονείς είναι ομοφυλόφιλοι είναι περισσότερο πρόβλημα της κοινωνίας παρά των παιδιών. Αν η κοινωνία δεν τους κάνει μπούλινγκ τι πρόβλημα θα έχουν τα παιδιά αυτά;

΄- Το γεγονός πως σήμερα οι καλλιτέχνες είναι προσηνείς οφείλεται στη μόδα της εποχής και στις νόρμες που επιβάλουν το «σεμνά και ταπεινά» ή δεν υπάρχουν πια ντίβες και ντίβοι στην εγχώρια showbiz;

Έχω ακούσει για πολλά Ιερά τέρατα που ήτανε στ’ αλήθεια Τέρατα. Και τώρα είναι κάποιοι. Αλλά η κοινωνία δεν τους ενθαρρύνει. Τους αδειάζει με κάποιο τρόπο. Κι από την άλλη οι νεώτερες γενιές δε θεωρούν την ιδιοτροπία εφάμιλλη του ταλέντου. Αυτό είναι πολύ υγιές. Για μένα ταλέντο δεν είναι να είσαι Ψυχάκι, ούτε ψώνιο, ούτε εθισμός . Είναι ένα δώρο που σε κάνει γενναιόδωρο κι Απλό. Όσους σημαντικούς ανθρώπους γνώρισα ήταν πολλοί απλοί και προσηνείς.

– Υπάρχει σήμερα κάποιος τηλεοπτικός ρόλος ή κάποια σειρά μυθοπλασίας που την έχεις ζηλέψει και θα ήθελες να βρίσκεσαι;

Το breaking bad.

– Τι σημαίνει να είσαι θιασάρχης σε μια εποχή που ο κόσμος δυσκολεύεται να πληρώσει το αντίτιμο ενός εισιτηρίου;

Σημαίνει νύχτες αγρύπνιας, σημαίνει αγωνίες τρελές, σημαίνει νευρικό σύστημα σμπαράλια, αλλά σημαίνει και αγώνα επιβίωσης, σημαίνει πρόκληση μεγάλη, σημαίνει και Ζωή. Ριψοκίνδυνη αλλά γοητευτική.

– Πάψαμε να χουμε κριτική σκέψη, αλληλεγγύη, ευγνωμοσύνη και ανθρωπισμό μέσα μας από φόβο μη ξυπνήσουμε από το λήθαργό μας ή επειδή είμαστε φυγόπονοι ως λαός κι αφήνουμε να βγάλει το φίδι από την τρύπα κάποιος άλλος γι’ εμάς;

Δεν θέλω άλλο να μας κατακρίνω και να μάς αξιολογώ. Έχουμε χάσει κάθε αυτοεκτίμηση τα τελευταία χρόνια κι αυτό δε βοηθάει. Ας πούμε ότι είμαστε σε σύγχυση. Σε τέτοιες φάσεις βγάζουμε τον κακό μας εαυτό αλλά βγάζουμε κι ευαισθησίες. Προχτές μια κυρία έχασε το βραχιόλι της στο θέατρο κι επειδή η ταξιθέτρια το βρήκε , της έφερε ένα κουτί με μελομακάρονα. Υπάρχει ακόμα ευγένεια εκεί έξω.

– Τι σού λείπει περισσότερο στα χρόνια της κρίσης;

Η ανεμελιά.

– Κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του δυνατά σημεία και ταλέντα. Ποιά είναι τα δικά σου; Υπάρχει κάτι που δεν ξέρουμε, μέχρι σήμερα, για σένα;

Δεν ξέρω τι ξέρετε για μένα. Έχω δυνατό ένστικτο. Αυτό το ξέρετε; Βλέπω πολύ συχνά τι έρχεται. Σα να το ξέρω χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω. Το νοιώθω. Κι αυτό πολλές φορές οδηγεί τις πράξεις μου. Αν με ρωτήσεις γιατί έκανες αυτό η εκείνο δεν ξέρω πάντα να σου απαντήσω. Ξέρω όμως ότι αυτό πρέπει να κάνω.

– Η ομορφιά είναι μεγάλη παγίδα γιατί στην κοινωνία μας αντιμετωπίζεται ως αξία. Θα έλεγα ότι γίνεσαι ρατσιστικά αποδεκτός χωρίς να έχει χρειαστεί να αποδείξεις τίποτα. Σ’ αγχώνει η φθορά του χρόνου;

Δεν ένοιωσα ποτέ μου καμιά όμορφη. Οπότε ούτε με τη φθορά τραβάω ζόρι. Το μόνο που με ζορίζει είναι η ανημπόρια. Να μην μπορώ να σκύψω , να μην μπορώ να τρέξω, να μην μπορώ να ονειρευτώ.

– Πώς σ’ αντιμετωπίζουν στη γειτονιά σου;

Με χαμόγελο. Είναι σπουδαίο να σε κοιτάζουν και να σου χαμογελούν.

– Η αγαπημένη σου φράση;

Άμα δεν έχεις νύχια να ξυστείς μην περιμένεις απ τους άλλους.

– Πώς θα περάσεις τα Χριστούγεννα;

Στο ίδιο καμαρίνι με τη Φιλουμένα, με την Κατερίνα τη Γερονικολού και τη Μαρσέλα Λένα. Πολυκοσμία!

– Υπάρχουν κάποια ανακοινώσιμα σχέδια παράλληλα με τη Φιλουμένα;

Όχι ακόμα. Όταν είμαι σ ένα ταξίδι δεν μπορώ να ετοιμάζω άλλο. Τώρα είναι στη Νάπολη. Επιστρέφοντας θα σου πω.