Ανδριάνα Μπάμπαλη στο www.pagenews.gr: “Θα ήθελα να υπάρχει και να εκτιμηθεί περισσότερο η δικαιοσύνη, σ’ όλα τα επίπεδα, ακόμα κι αν μας ξεβολεύει”

Η Ανδριάνα Μπάμπαλη στο www.pagenews.gr / Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη

Η πειρατεία όσο και η τεχνολογία συνέβαλαν με τον τρόπο τους στην πτωτική πορεία της εγχώριας παραγωγής, ενώ η διάθεση CD από εφημερίδες και περιοδικά τα απαξίωσαν στα μάτια του αγοραστικού κοινού. Πώς βιοπορίζεται πλέον ένας τραγουδιστής και πώς λαμβάνει τα δικαιώματα που του αναλογούν;

Δυστυχώς στην Ελλάδα το προϊόν απαξιώθηκε πλήρως. Όπως και η δουλειά του μουσικού που θεωρείται “της πλάκας”. Οι ζωντανές εμφανίσεις έμειναν για βιοπορισμό που κι αυτές είναι λίγες και κακοπληρωμένες, στην πλειοψηφία τους. Δυστυχώς, τείνει να γίνει και η μουσική ως μέσο έκφρασης χόμπι πλουσίων.

Ποιοι είναι οι στόχοι σας ως κουαρτέτο και πώς οραματίζεστε τους εαυτούς σας μετά από χρόνια;

Προς το παρόν θέλουμε να παίζουμε και ίσως να κάνουμε και κάτι δισκογραφικό. Μακροχρόνια σχέδια δεν κάνουμε γιατί οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν ! Το κουαρτέετο μας «Quarderinas Quartet» ξεκίνησε από τις φίλες μου Βασιλική Μαζαράκη ( βιολί ) αρχικά που μού πρότεινε να φτιάξουμε ένα γκρουπ και μετά η Εύη Μάζη (Πιάνο, φλάουτο, τραγούδι ) και στη συνέχεια μπήκε στην παρέα και η Αντωνία Τσολάκη στο μπάσο. Ο Άκης Κατσουπάκης έχει ενορχηστρώσει τα τραγούδια και το αποτέλεσμα είναι μαγικό.

Ποια ακούσματα καθόρισαν τη μουσική σου πορεία;

Πολλά και διάφορα. Αυτοί που με ταρακούνησαν είναι ο Tom Waits για πολύ καιρό, η Αρλέτα, η Suzan Vega,η Ella Fidgerald ο Παυλίδης, η Αλεξίου, ο Ρασούλης και γενικά πολλές και ετερόκλητες επιρροές.

Απ’ όλα τα άλμπουμ στα οποία έχεις συμμετάσχει πιο σ’ έχει σημαδέψει μουσικά αλλά και ανθρώπινα;

Νομίζω το πρώτο, το «Δεν είν’ αργά «στο δίσκο «Μπραζιλέρο» του Πορτοκάλογλου. Ίσως επειδή ήταν το πρώτο μου τραγούδι, αλλά και λόγω της τρομερής επιτυχίας που είχε αυτός ο δίσκος. Με το Θάλασσα μου σκοτεινή κλπ..

Τι διαφορά έχει αυτό που ονομάζουμε ποιοτική μουσική από την εμπορική; Προσδίδεται κατά την ταπεινή μου άποψη ο όρος "εμπορικός" με αρνητική φόρτιση. Γιατί αυτός ο διαχωρισμός; 

Δεν αναγνωρίζω αυτό το διαχωρισμό. Υπάρχουν βέβαια στάνταρ για κάποιον που μπορεί να τα αντιληφθεί, για το τι είναι καλοπαιγμένο, καλοενορχηστρωμένο και καλοτραγουδισμένο αλλά αυτή την ταμπέλα της ποιότητας δεν ξέρω ποιος την βάζει τελικά. Το εμπορικό είναι το μόνο που ισχύει, μετριέται σε νούμερα και είναι απόλυτο. Αν βγάζει ή όχι λεφτά το προϊόν. Κατά τα άλλα περί ορέξεως…

Έχεις κάνει περάσματα και ως ηθοποιός ταινία του Άρη Μπαφαλούκα «Άπνοια» καθώς στη θεατρική παράσταση «Γκρης Ηλέβεν», τραγουδώντας και παίζοντας, στην παράσταση στο Ίδρυμα Κακογιάννη, μαζί με το Γιώργο Νανούρη, Γιώργο Καραμίχο, και 18 εθελοντές . Πώς σου φάνηκαν αυτές οι εμπειρίες; 

Ναι και πέρυσι συμμετείχα στην παράσταση Ας ερχόσουν για λίγο στο Ακροπόλ με θέμα τη ζωή και το έργο του Σουγιούλ. Ενδιαφέρουσες και πολύ διαφορετικές. Ειδικά το σινεμά που το αγαπώ ιδιαίτερα.

Ποια είναι τα επαγγελματικά σου πλάνα για τη σεζόν, αυτή;

Θα εμφανιστούμε ως γκεστ με τις Quarderinas στο νέο Διογένη , μαζί με τον Φίλιππο Πλιάτσικα και τους Locomondo.Και έχουμε και άλλες συναυλίες δικές μας σύντομα στην Κύπρο, 18-19/12.

Έξυπνος είναι αυτός που μπορεί να συναναστρέφεται τους άλλους, να συνεργάζεται με τους άλλους και να διασφαλίζει μια αγαστή σχέση ακόμη και μέσα από αντιξοότητες. Γιατί γύρω μας ο καθένας κοιτάζει μόνο τον εαυτό του; 

Δεν ξέρω, το μόνο δυσάρεστο είναι πως η κρίση έβγαλε σ’ ένα βαθμό και τον κακό εαυτό ενός μέρους της κοινωνίας. Το “ο σώζων εαυτόν σωθείτω”. Γενικά δεν είχαμε και ποτέ πολύ ομαδικό πνεύμα, ως λαός. 

Βλέπω μέσα από το προφίλ σου στο Facebook πως είσαι κοινωνική και άμεση με τους διαδικτυακούς σου φίλους. Πιστεύεις πως η εποχή ζητά να είμαστε σεμνοί και ταπεινοί ή απλά θέλεις να εισπράτεις την αγάπη και τη θέρμη γιατί μέσα απ’ αυτήν νιώθεις και εσύ γεμάτη;

Αυτοί που είναι ενεργοί στο προφίλ μου, είναι και γνωστοί μου ή φίλοι, τους γνωρίζω. Αλλά γενικά είμαστε ευγνώμονες σ’ αυτούς που μας ακούνε γι’ αυτούς κάνουμε αυτό που κάνουμε, εκτός από την προσωπική ανάγκη έκφρασης, αλλιώς θα γράφαμε σπίτι μας και θα τραγουδούσαμε για τους φίλους μας. Όσον αφορά την σεμνότητα και ταπεινότητα, δυστυχώς δεν είναι γι’ αυτό το χώρο…

Ο Emiliano Zapata Salazar (ηγετική προσωπικότητα των ανταρτών της αγροτικής Μεξικανικής Επανάστασης) έχει πει: “καλύτερα να πεθάνω όρθιος, παρά να ζω γονατιστός”. Η άποψή σου;

Δεν έχω ζήσει πραγματική σκλαβιά αλλά είμαι σίγουρη πως είναι η πιο σκληρή φυλακή , η ζωή χωρίς αξιοπρέπεια.

Σου έχει τύχει να πεις στο σύντροφό σου ”καλά καλά, επειδή και εγώ βαριέμαι σήμερα το αφήνω εδώ και θα τα πούμε από Δευτέρα”; Προτιμάς δηλαδή να λύνεις τα θέματά σου εδώ και τώρα ή προτιμάς ως χαρακτήρας να αποκλιμακώνεται η ένταση και στη συνέχεια να κάνεις διάλογο;

Λύνω τα πάντα άμεσα, δεν μου αρέσει να εκκρεμεί το οτιδήποτε που μπορεί να λυθεί. Γενικά είμαι λίγο ψυχαναγκαστική σ’ αυτό το θέμα.

Τι σε συγκινεί, τι σε κινητοποιεί και γιατί θέλεις να μιλήσεις για να επηρεάσεις και να αφυπνίσεις;

Με συγκινούν οι άνθρωποι που προσφέρουν χωρίς ανταλλάγματα στον συνάνθρωπό τους. Θα ήθελα να υπάρχει και να εκτιμηθεί περισσότερο η δικαιοσύνη, σ’ όλα τα επίπεδα, ακόμα κι αν μας ξεβολεύει. Και ας σταματήσουμε να μιλάμε τόσο πολύ όλοι μας, κι ας σκεφτούμε λίγο.

Τι σε παρηγορεί στις δύσκολες μέρες που ζούμε και τι σε τρομάζει;

Με παρηγορούν οι εξαιρέσεις ανθρώπων που κόντρα στην βίαιη αυτή εποχή και με όπλο τη γνώση βγαίνουν και μιλάνε όπως πρέπει. Και με τρομάζει η βία των social media, η επιθετικότητα και ο διασυρμός των ανθρώπων για μια στρεβλή άποψη ή ένα παραποιημένο γεγονός. Φοβάσαι να εκφραστείς πια…

Ποιο motto σε χαρακτηρίζει αυτήν την περίοδο;

Όλα γίνονται για καλό.