Μέμος Μπεγνής στο pagenews.gr: Προσπαθώ να προφυλάσσω την προσωπική μου ζωή

Είναι η δεύτερη φορά που ο Μέμος Μπεγνής ο εξαιρετικός αυτός ηθοποιός και άνθρωπος μου κάνει την τιμή να μ’ εμπιστευτεί. Πρόκειται γι’ ένα ταλαντούχο και αξιοπρεπές άτομο που δε διστάζει να καυτηριάσει τα κακώς κείμενα της εποχής μας. Οι απόψεις του αποτελούν τροφή για σκέψη, δεδομένου πως η αναγνωρισιμότητά του είναι το όχημα για να περάσει μηνύματα και να αφυπνίσει… Παράλληλα, μιλάει για τα επαγγελματικά του σχέδια και τον εαυτό του.

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη

Τί σημαίνει να είσαι ηθοποιός πρώτης γραμμής και πώς προφυλάσσεις τον εαυτό σου από τη συνεχή έκθεση; 

Είναι πλέον κομμάτι της καθημερινότητάς μου και δε θα ήθελα να ακουστεί ψωνίστικο, σε καμιά περίπτωση. Απλά εννοώ πως αποτελεί τμήμα της δουλειάς μου. Με τα χρόνια και μετά από πολλά λάθη, έχω μάθει να το διαχειρίζομαι.

Αυτό που προσπαθώ, είναι να κάνω τη δουλειά μου και να περιορίζομαι σ’ αυτήν. Δεν επιθυμώ να αναλώνομαι σε κιτρινίλες. Προσπαθώ, να προφυλάσσω την προσωπική μου ζωή και να μη βγαίνω σε κανάλια, περιοδικά κλπ μόνο και μόνο για να «υπάρχω» και να συζητιέμαι. Μέσω των ΜΜΕ επιδιώκω -αποκλειστικά- να προωθώ τη δουλεία μου και να είμαι ευγενής προς το κοινό που μ’ αγαπά και με στηρίζει σε κάθε μου βήμα.

Ο καλλιτέχνης, οφείλει να είναι ασυμβίβαστος ή να προσαρμόζεται με βάση τις προτάσεις και την εποχή;

Οφείλει να προσαρμόζεται στις καταστάσεις. Εδώ, όμως, υπάρχει μια λεπτή γραμμή. Υπάρχει το “προσαρμόζομαι και κάνω τα πάντα για να υπάρχω χωρίς αξιοπρέπεια και δεύτερη σκέψη” και το “προσαρμόζομαι, αλλά έχω προσωπικότητα και βάζω τα όριά μου χωρίς να γίνομαι καραγκιόζης και ευτελής”. Προσπαθώ να κάνω το δεύτερο με νύχια και με δόντια. Έχει κόστος αυτό…. αλλά σε βάθος χρόνου βλέπεις ότι κερδίζεις και σ’ αντιμετωπίζουν άπαντες με σεβασμό.

Ζηλεύεις το ταλέντο και τη διασημότητα κάποιου ομότεχνου σου στο εξωτερικό; Και αν ναι, θέλεις να μάς αποκαλύψεις ποιός είναι και τί είναι αυτό το μαγικό «κλικ» που νιώθεις;

Βεβαίως και ζηλεύω. Δε σας κρύβω ότι πολλές φορές με πιάνει το παράπονο και αναρωτιέμαι γιατί δε γεννήθηκα αλλού. Λατρεύω την Ελλάδα, χωρίς πατριωτισμούς και τέτοιες βλακείες. Απλά, όταν βλέπω δουλειές που γίνονται έξω με πιάνει “κατάθλιψη”. Μιλώ χαριτολογώντας, πάντα…

Αν σου γινόταν μια πρόταση συνεργασίας στο εξωτερικό για μια μεγάλη παραγωγή που να συνδυάζει τόσο την υποκριτική σου ικανότητα όσο και το μουσικό σου ταλέντο- με λιγότερα χρήματα απ’ όσα λαμβάνεις στην Ελλάδα αλλά το εχέγγυο μιας λαμπρής διεθνούς καριέρας- θα το ρίσκαρες;

Βεβαίως και θα το έκανα, γιατί τέτοιες ευκαιρίες δε σου δίνονται συχνά. Μπορεί τα χρήματα να είναι λίγα, αλλά σου ανοίγονται καινούργιες πόρτες με προοπτικές μεγαλυτέρων πραγμάτων.

Πιστεύεις πως οδηγούμαστε σταθερά προς έναν πιο φωτεινό δρόμο ή όλα είναι μια πλάνη αποπροσανατολισμού των κυβερνόντων για να κρατούν τον κόσμο σε ένα «τεχνητό» λήθαργο;

Κατά τη γνώμη μου είναι όλα μεθοδευμένα. Δείτε γύρω σας… παντού παρακμή. Προσέξτε τα προγράμματα στην τηλεόραση. Αναλύστε την αισθητική, τα πρόσωπα, τα θέματα και τη μουσική.

Αθλία απλά… Δεν υπάρχει παιδεία… για το διπλανό μας, για το τι σημαίνει σεβασμός, για τη διαφορετικότητα. Πού είναι η παιδεία; Υπάρχει μια πορεία προς τα πίσω. Φτιάχνουμε μια νεολαία που κρίνει και χλευάζει. Αποβλακώνεται στα τάμπλετ και τα κινητά με ανούσια πράγματα και δεν ανοίγει ένα βιβλίο. Η νεολαία μας νομίζει ότι ένα reality θα τους λύσει το υπαρξιακό και οικονομικό τους πρόβλημα. Κάποιοι, επίσης, νεολαίοι χλευάζουν τη διαφορετικότητα. Τι να σας πω…

Κατά τη γνώμη μου είναι όλα έτσι φτιαγμένα για να μεταλλαχτούμε σ’ ένα κοπάδι αμόρφωτων και φοβισμένων ανθρώπων. Στόχος άλλωστε όλων των ισχυρών- που κινούν τα νήματα -είναι να είμαστε φοβισμένοι και εύκολα χειραγωγήσιμοι . Δεν είναι άλλωστε τυχαία η έξαρση της ακροδεξιάς. Τρομακτικό…!

Δεν είμαι απαισιόδοξος. Είμαι όμως πολύ στενοχωρημένος και προβληματισμένος. Αισθάνομαι όμως τυχερός, γιατί έχω βήμα. Και όλοι όσοι από μας έχουν βήμα και θεωρούνται σκεπτόμενοι άνθρωποι, οφείλουν να μιλούν!

Αν μηδένιζες το κοντέρ υπάρχει κάτι που θα άλλαζες στη ζωή σου;

Όχι, τίποτε απολύτως. Αγαπώ τα λάθη μου, τις αγωνίες μου, την πορεία μου. Αυτά όλα, μαζί μ’ όλα τα καλά, φυσικά, με οδήγησαν εδώ που βρίσκομαι. Και τo “εδώ” μου το αγαπώ, γιατί ξέρω ότι το κατάφερα με το σπαθί μου και με τη δουλεία μου.

Ο άνθρωπος διδάσκεται από τα λάθη του ή εθελοτυφλεί σκοπίμως;

Εξαρτάται τον άνθρωπο. Δεν είμαστε, φυσικά, όλοι ίδιοι. Άσχετα αν τα μεγάλα κεφάλια θέλουν να φταίξουν ίδιους ανθρώπους χωρίς γνώμη. Αν κάποιος έχει το σθένος να φέρει μπροστά όλα τα προβλήματα και τα ελαττώματα που έχει ως άνθρωπος και να επεξεργαστεί με σκοπό να τα φτιάξει, τότε έχει καλώς διότι είναι ένας άνθρωπος που εξελίσσεται.

Συμμετέχεις στην παράσταση «Ο Βίος και η Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά». Μίλησέ μας για το ρόλο σου καθώς και για τα συναισθήματα του κοινού.

Είμαι ευτυχής γι’ αυτό. Παίζω το Νίκο Καζαντζάκη σε μια παράσταση που είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του ίδιου του συγγραφέα. Τί περισσότερο θα μπορούσα να ζητήσω; Ένας ρόλος – σταθμός στη μέχρι τώρα πορεία μου. Μια πάλη μεταξύ του Ζορμπά – γήινος, εργάτης, μεστωμένος από τη ζωή, αγράμματος αλλά μορφωμένος από την πείρα – και του Καζαντζάκη – μορφωμένος, συγγραφέας, φιλόσοφος, οραματιστής. Με τη βοήθεια του εξαιρετικού Σταμάτη Φασουλή και μέσα από την υπέροχη συνεργασία μου με το Γρήγορη Βαλτινό που υποδύεται το Ζορμπά, θέλω να πιστεύω ό,τι κατάφερα να μπω στα ρούχα του Καζαντζάκη και όλοι μαζί ως θίασος να μεταφέρουμε τον κόσμο που έρχεται να μας δει, στο υπέροχο αυτό σύμπαν…

Τί σημαίνει για σένα Ελλάδα; Είναι η θάλασσα, ο ήλιος ή τα φωτεινά μυαλά όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Καζαντζάκης κλπ;

Είναι η χώρα μου. Είναι οι μυρωδιές μου. Είναι η αναφορά μου. Είναι η ανεμελιά, το μπλε του Ελύτη, το έπος του Θεοδωράκη, ο λυρισμός του Χατζιδάκι, οι υπαρξιακές αναζητήσεις του Καζαντζάκη, η γειτονιά μου, η Σαλαμίνα μου. Η Ελλάδα είναι ευλογημένος τόπος…. ποτέ δε θα πάψει να είναι ό,τι και να της κάνουν και όσο αν την πληγώνουν…

Ιταλία «Lasciatemicantare» και Μέμος Μπεγνής, τις Δευτέρες 23 Οκτωβρίου και 20 Νοεμβρίου, στο ElCoventodelArte. Πώς ανέκυψε η εν λόγω συνεργασία;

Είναι μια ιδέα του Πάνου Αμαραντίδη. Έχουμε μια κοινή αγάπη που λέγεται Ιταλία. Ήταν άλλωστε, το πρώτο ταξίδι και των δυο στο εξωτερικό. Θυμάμαι τα εφηβικά μου χρόνια, το λύκειο που έκανα εκεί, την αισθητική της, τη μουσική της, τη γλώσσα της….

Οπότε τί καλύτερο από το να κάνουμε μια βραδιά αφιερωμένη στην υπέροχη μουσική της; Με παλιά και με καινούργια τραγούδια που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε.

Υπάρχουν αλλά επαγγελματικά ανακοινώσιμα σχέδια;

Φέτος, κάνω άλλη μια παράσταση για παιδιά. Όχι μια παιδική παράσταση, γιατί αυτός ο όρος είναι περασμένος στο μυαλό μας ως ευτελής και ως πρόχειρος. Υποδύομαι το Μέγα Αλέξανδρο στο Θέατρο του Ελληνικού Κόσμου. Πάλι Καζαντζάκης (γέλια).

Πρόκειται για πρωτότυπη θεατρική διασκευή του ιστορικού μυθιστορήματος για παιδιά, που εμπνεύστηκε ο δημιουργός από τους θρύλους που περιβάλλουν την προσωπικότητα και τα κατορθώματα του μακεδόνα βασιλιά, το οποίο εστιάζει στις διαφορετικές όψεις του: Αλέξανδρος ο άνθρωπος, Αλέξανδρος ο θεός, Αλέξανδρος ο μυστικιστής, ο στρατιώτης, ο οραματιστής, Αλέξανδρος ο μέγας.

Η παράσταση είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του – βοήθημα για τα σχολεία, τότε. Η εν λόγω παράσταση είναι διασκευασμένη και σκηνοθετημένη υπέροχα από τη Νανά Νικολάου.

Κλείνοντας τη συνέντευξή μας θα ήθελα να δώσεις μια ευχή στο σύμπαν που θα ευχόσουν να πραγματοποιηθεί.

Να αποκτήσει ο κόσμος συνείδηση, αυτό εύχομαι. Να ψάχνεται. Να μην αρκείται σε μασημένες τροφές. Να καλλιεργεί δική του τροφή. Να είναι περίεργος. Να μοιράζεται απόψεις. Να ρωτάει. Να μαθαίνει. Να αποκτήσει παιδεία. Να είναι ευγενής. Και το κυριότερο να σέβεται τις διαφορετικές απόψεις των άλλων ανθρώπων. Όχι να τις ενστερνίζεται, απαραίτητα αλλά να τις σέβεται…