“42 μίλια δρόμος”: Της Ειρήνης Παγώνη – Λούτη στο Κέντρο Συλλογικής Καλλιτεχνικής Δραστηριότητας ΣΥΝ (pics)

Την ατομική έκθεση της βραβευμένης εικαστικού Ειρήνης Παγώνη – Λούτη με θέμα «42 μίλια δρόμος» που «γεννιέται» και δημιουργείται, λίγες μόνο μέρες πριν τα εγκαίνιά της (Δευτέρα 2 Οκτωβρίου, ώρα 7μ.μ.), στον χώρο που θα εκτεθεί, στο Κέντρο Συλλογικής Καλλιτεχνικής Δραστηριότητας ΣΥΝ (Τοσίτσα 17, Εξάρχεια) , έχει την ευκαιρία το φιλότεχνο κοινό να επισκεφτεί, με Ελεύθερη Είσοδο, από την Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου έως την Τρίτη 31 Οκτωβρίου.

Συμπληρώνοντας 42 χρόνια, ως ιδέα και ως χώρος, το Κέντρο Συλλογικής Καλλιτεχνικής Δραστηριότητας ΣΥΝ αποτελεί την έμπνευση για τη δημιουργία μιας έκθεσης εντός του, χαρακτηρισμένης από την αισθητική αντίληψη, τα υλικά και τις φόρμες της εικαστικού Ειρήνης Παγώνη – Λούτη, όπως η ίδια εξηγεί παρακάτω:

«Το Κέντρο Συλλογικής Καλλιτεχνικής Δραστηριότητας ΣΥΝ, είναι μια ιδέα, που ξεκίνησε το 1975, αμέσως μετά την μεταπολίτευση, από τον ζωγράφο και δάσκαλο Θεόδωρο Πάντο, και μερικούς ονειροπόλους εικαστικούς καλλιτέχνες, όχι μόνον σαν χώρος Τέχνης, αλλά και σαν εστία εκπαίδευσης και διακίνησης ιδεών και ιδεωδών, ελευθερίας, ήθους και δημιουργίας. 

Έγινα κομμάτι αυτής της Ιδέας, στις αρχές της δεκαετίας το 80, τότε που η επαναστατικότητα και η βεβαιότητά μας θεωρούσε δεδομένο ότι θα αλλάξουμε τον κόσμο. Η Τέχνη, όπως και κάθε μορφή Γνώσης και έκφρασης του βίου μας, είναι, και οφείλει να είναι Πολιτική Πράξη. Εκείνα τα χρόνια, ήταν πραγματικά πολύ δημιουργικά, όλα ήσαν καινούργια, όλα ήσαν έκπληξη, όλα ήσαν όμορφα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Αισθητική είναι η ύψιστη Ηθική.

Ωστόσο οι «ομάδες», έχοντας αυτοπεριορισμούς και αυτοπροστασίες, συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις, είναι σχεδόν αδύνατον να παραμείνουν αναλλοίωτες, στατικές. Σκοντάφτουν είτε στον εγωισμό, είτε στην διαφορετική εξέλιξη των ατόμων που τις απαρτίζουν. Για εμένα, ήταν η ώρα να «ταξιδέψω» αλλού.

Πέρασαν 30 ολόκληρα χρόνια από τότε. Εργάστηκα και ταξίδεψα σε άλλους προορισμούς, η ιδεολογία και η αντίληψη για την Εικαστική μου δημιουργία και την ζωή από εκείνα τα χρόνια, ζωντανή και παρούσα σε κάθε μου βήμα. Η επιστροφή μου σε αυτόν τον τόπο του Συν από τον περασμένο χειμώνα, δεν έχει να κάνει καθόλου με νοσταλγία ή ρομαντισμό. Άλλωστε από χαρακτήρα, δεν είμαι καθόλου έτσι. Έχει μάλλον να κάνει με την ανάγκη μου, με το χρέος μου να ολοκληρώσω αυτόν τον προορισμό που ξεκίνησα στα πολύ νεανικά μου χρόνια. Δεν είμαι άνθρωπος που ονειρεύομαι, είμαι άνθρωπος που πράττω «κατά το χρεών». Από εκείνη την ώρα, ξεκίνησε το βάσανό μου. «Τι έκθεση να κάνω ;;Τι concept;;»

Ήθελα κάτι που να εκφράζει αυτήν την πορεία του ΣΥΝ, μέσα από την δική μου αισθητική αντίληψη, μέσα από τα δικά μου υλικά, μέσα από τις δικές μου φόρμες, να εκφράσω το περιεχόμενο 42 χρόνων αυτού του χώρου, αυτού του «δρόμου». 

Στις αρχές Ιουλίου 2017, ήρθε αυτή η φωτεινή ακτίνα, η «φλασιά»!! Πήρα 2 χαρτιά Α4, τα κόλλησα κατά μήκος, σχεδίασα γρήγορα γρήγορα με το μολύβι μου την «ιδέα», και με δύο μανταλάκια την κρέμασα στην σίτα του τζακιού μου. ‘Έγινε… «42 μίλια δρόμος»….. 1975 μέχρι 2017… 42 χρόνια.»

Λίγα λόγια για την εικαστικό Ειρήνη Παγώνη – Λούτη:

Σπούδασε Καλές Τέχνες στο New York University και κοντά στον Θεόδωρο Πάντο, ενδυματολογία στο Fashion Institute of Technology στη Νέα Υόρκη και στην Esmode στο Παρίσι. Παράλληλα ακολούθησε θεατρικές σπουδές από ενδιαφέρον στη μελέτη της θεατρικής έκφρασης.

Το 1981 γίνεται ενεργό μέλος στο ΚΕΝΤΡΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ «ΣΥΝ», παρουσιάζοντας την πρώτη της έκθεση στην Αθήνα.

Από το 1987 έως το 1996 συμμετέχει σε εκθέσεις Ζωγραφικής & Γλυπτικών κατασκευών, σε σημαντικούς χώρους τέχνης όπως οι γκαλερί Μαντείον, Όψις (Μύκονος) μαζί με τον γλύπτη Μανώλη Πεταλά, Έρση, TITANIUM, SELINI.

Το 2001 παρουσιάζει έκθεση γλυπτικών μεταλλικών εγκαταστάσεων, βασισμένων στους μύθους του Λαφονταίν (Jean de La Fontaine), στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο στην Aixen Provénce, στη Γαλλία, στα πλαίσια παγκόσμιας συνάντησης εικαστικών καλλιτεχνών.

Έχει αποσπάσει παγκόσμια βραβεία:

Το 1996 παρουσιάζονταςτο πολύτεχνο έργο «Θεογονία»,

το 1996 και το 1997, σε δύο Παγκόσμια Φεστιβάλ Ηλεκτρονικής Τέχνης, στο Art Electronika στο Λιντς της Αυστρίας και το Art Digitalis στο Βερολίνο.

Άλλες της δραστηριότητες είναι:

Α. Δραματοποιημένα ντοκιμαντέρ:

«Έλα στο φως» (1989-1990, ΕΤ2), «Μάννα ενός Θεού» (1991-1992, ΕΤ1), «Iscandar el Akbar» (1992-1993, ΕΤ1), «Εννέα Μούσες» (1994-1995, ΕΤ3).

Β. Ταινίες μικρού μήκους:«Η διαδρομή» (1995) και «Ο Γρηγόρης» (1996)

Γ. Θεατρικά έργα:«Το ανοιχτήρι» (2000), «Το μεγάλο παιγνίδι» (2001), «Η γραμμή» (2002) για τη θεατρική σκηνή του Α. Αντωνίου. «Ανώνυμη Ωδή» για το Παγκόσμιο συνέδριο θεατρικών συγγραφέων (2002), για τη μουσική παράσταση «Έρωτα εσύ» του συνθέτη Νίκου Δανίκα και «Σπασμένο καράβι» του Συνθέτη Γιάννη Σπανού.«Τα παιδιά του λύκου» (2003) για τη θεατρική ομάδα Fuga. 

Για την ίδια θεατρική ομάδα, επιμελείται τα σκηνικά και κοστούμια για τα έργα, «Γυναίκες στον χρόνο» (2007), και «Baby Jane» (2009). 

Επίσης, επιμελείται τα σκηνικά και κοστούμια, για την θεατρική παράσταση, «Caveman», για την παράσταση των Σάο Λίν στην Ελλάδα και για πολλές ακόμα επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις στην Αθήνα.

Το 2014 αναλαμβάνει την κατασκευή των βραβείων του ΠΑΣΕΠΕ, για ελληνικές εταιρείες με περιβαλλοντική πολιτική.

Το 2004 εργάζεται για την εταιρεία SAMSUNG στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνα. Επίσης για τη γλυπτική κατασκευή-όργανο με την ονομασία «Ήχων Γένεσις» για την Ηχόδρασις.

 Το 2005 εκθέτει στο Πεκίνο, γλυπτικές μεταλλικές εγκαταστάσεις, με τίτλο «Σπέρματα του Σύμπαντος», στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων που αφορούν στους Ολυμπιακούς αγώνες, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Τουρισμού.

Το 2007 αναλαμβάνει τον σχεδιασμό διαμόρφωσης χώρου για την ανάδειξη της ιστορίας του ΟΛΠ, ενώ την ίδια χρονιά δημιουργεί ανάγλυφα εικαστικά έργα και κατασκευές στους χώρους υποδοχής και εκδηλώσεων στο ξενοδοχείο και στο κτήμα Πεντελικόν. 

Το 2009, στο Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ,στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Συνεδρίου της Δελφικής Ακαδημίας Θεσμών και Πολιτισμών, με τίτλο, «Οικουμενικότητα, Παιδεία και Ανθρώπινα Δικαιώματα» παρουσιάζει το έργο «Σύγχρονες Πολιτικές Σημειολογίες στην Γκουέρνικα του Πάμπλο Πικάσσο».

Το 2010 παρουσιάζει το εικαστικό έργο με τίτλο «loving– dancing», στο USED, ενώ το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, στην γκαλερί ChiliArt, παρουσιάζει το εικαστικό της έργο με τίτλο «NOT THE OLD NOT THE NEW BUT THE NECESSARY».

Τελευταία, εργάζεται για την υλοποίηση έκθεσης με τίτλο, «bleu-blanc-rouge», και με την συγγραφή βιβλίου.

Το έργο της από το 1997 και μετά, είναι βασισμένο και κατασκευασμένο, από μεταλλικές πλαστικές ύλες αλουμινίου.

Έργα της βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ για την έκθεση:ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΓΩΝΗ – ΛΟΥΤΗ«42 μίλια δρόμος» Διάρκεια: 25 Σεπτεμβρίου – 31 Οκτωβρίου 2017Εγκαίνια: Δευτέρα 2 Οκτωβρίου, ώρα: 7μ.μ.

ΚΕΝΤΡΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ συνΤοσίτσα 17, Εξάρχεια, 106 83 Αθήνα

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα έως Κυριακή: 19:00 – 22:00Τετάρτη: ΚΛΕΙΣΤΑΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ