“Τρωάς” του Δημήτρη Δημητριάδη στο Θέατρο Άττις – Νέος Χώρος

Μετά την επιτυχημένη πρώτη παρουσίαση της παράστασης «Τρωάς» την Άνοιξη του 2017 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, η Ομάδα Σημείο Μηδέν και ο σκηνοθέτης Σάββας Στρούμπος, επανέρχονται στο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη με την παρουσίαση ενός νέου κύκλου παραστάσεων από τις 20 Οκτωβρίου 2017, στο Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος. 

Λίγα λόγια για το έργο:

Η «Τρωάς» είναι ένα τρίδυμο, τρεις μονόλογοι σε τρία μέρη. Στο πρώτο, το καθένα από τα τρία πρόσωπα, Πρίαμος, Έκτωρ, Αστυάναξ, μιλά για το πώς βίωσε τον πόλεμο. Στο δεύτερο, το κάθε πρόσωπο μιλά ως ένας από τους άλλους τρεις. Στο τρίτο, μιλά η Τρωάς με τα λόγια και των τριών: μία φωνή που εμπεριέχει και τις τρεις γενιές και που τις υπερβαίνει, οδηγώντας σε μία ολική και τελική σύνοψη. 

Σύμφωνα με τον συγγραφέα: 

«Ο πόλεμος ως ανθρώπινη αλήθεια, θα μπορούσε να γίνει, όπως και η θνητότητά του, ένας καταλυτικός μηχανισμός στα χέρια τού ίδιου του ανθρώπου, προκειμένου να μάθει και να καταλάβει, αλλά και να αποδεχθεί, το ποιος όντως είναι. Η αυτογνωσία όμως αυτή όχι μόνο δεν είναι υποφερτή από τον άνθρωπο, αλλά και, εξαιτίας της αδυναμίας του να την αντέξει, έχει ανέκαθεν αποκλειστεί, με την θέσπιση και καθιέρωση ποικίλων ψευδαισθήσεων οι οποίες φρόντισαν να τού εξασφαλίσουν προστατευτικές διεξόδους από την αντιμετώπιση τού Ανυπόφορου.

Στην «Τρωάδα», οι διέξοδοι αυτές έχουν εκ προοιμίου καταρριφθεί. Η τρισδιάστατη φωνή των τριών ηλικιών, μιλάει από εκεί όπου θα μπορούσε να μιλήσει το ίδιο το Ανυπόφορο.»

Συντελεστές της παράστασης:

Σκηνοθεσία |Σκηνική εγκατάσταση | Κοστούμια: Σάββας Στρούμπος

Μουσική: Έλλη Ιγγλίζ

Φωτισμοί: Κώστας ΜπεθάνηςΧειριστής φωτός: Δημήτρης Σταμάτης

Photo credits: Αντωνία Κάντα

Δημιουργία αφίσας: Soul Design

Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας

Ηθοποιοί: Δαυίδ Μαλτέζε και Έλλη Ιγγλίζ

Έγραψαν για την παράσταση: 

«Ο σκηνοθέτης, έχοντας στα χέρια του ένα κείμενο για την καταστροφή, για τον παραλογισμό του πολέμου, τη σκληρότητα αλλά και τη βαθιά ποίηση που συντροφεύει την οδύνη, έχτισε την παράστασή του υπηρετώντας μια πολύ συγκεκριμένη φόρμα, μια παρτιτούρα κίνησης του σώματος και των συναισθημάτων που το ίδιο το κείμενο την υποβάλει, στην οποία όμως φρόντισε να αφήσει να μπει φως, δημιουργώντας ρωγμές ποιητικής τρυφερότητας και λυρισμού». [Ειρήνη Μουντράκη, TheGreekPlayProject.gr]

«Αν όμως κάποιος θέλει να περάσει μια ώρα πυκνής καταβύθισης στα πιο δυσπρόσιτα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, σε μια συνάντηση με τα αρχέτυπα του αρχαίου ελληνικού λόγου σμιλεμένη από ένα συγγραφέα που συνηθίζει να συνδιαλέγεται με αυτή τη βαριά κληρονομιά χωρίς ουδέποτε να φλερτάρει με την αρχαιολατρεία ή αυτό που ονομάζουμε «ελληνικότητα», αλλά συνδιαλέγεται αδιάκοπα με τους νεκρούς, εκείνους που ο Χάινερ Μύλλερ έλεγε πως πρέπει να τους ξεθάβουμε ξανά και ξανά γιατί εκείνοι κρατούν το μυστικό του μέλλοντος, τότε η παράσταση θα του χαρίσει μια εμπειρία από αυτές που μένουν χαραγμένες στη μνήμη για καιρό» [Γιώργος Βουδικλάρης, Popaganda.gr]

«Ο Στρούμπος, ως αναμενόμενο, απέφυγε τις εύκολες αναφορές στην επικαιρότητα. Είδε το έργο ως μια στιβαρή ποιητική αναζήτηση της οντολογικής διάστασης του πολέμου, του πολέμου ως οδού αυτογνωσίας, που αρνείται ο άνθρωπος, γι’ αυτό διαιωνίζει τον πόλεμο.[…] Ευτύχησε να έχει συνεργάτη στο όραμά του, ένα ακάματο και λεπτολόγο ηθοποιό, τον Δαβίδ Μαλτέζε. […]Τα τρία πρόσωπα που ερμηνεύει υλοποιούνται μπροστά στα μάτια μας διακριτά στο πρώτο μέρος, ενώ στο δεύτερο, όταν το κείμενο οδηγεί στο να «διαβάζει» το ένα το άλλο, καταλήγει σε ένα ερμηνευτικό στρόβιλο, που μοιάζει το σώμα του από τη μια να κόβεται στα τρία και την ίδια στιγμή το ένα και ίδιο σώμα να γεννά τα άλλα δύο, ξανά και ξανά. Πραγματικά ένας ερμηνευτικός άθλος που απαιτεί απόλυτη συγκέντρωση και τρομερή ενέργεια. Θεωρώ πως είναι μια ερμηνεία αναφοράς». [Μαρώ Τριανταφύλλου, Εφ.: «Η Εποχή»]. 

«Μια παράσταση για δυνατούς χρήστες από έναν νέο σκηνοθέτη που διαθέτει όλα τα προσόντα ώστε να υπηρετήσει ένα είδος θεάτρου-πρόταση στο οποίο ο θεατής γίνεται συνένοχος και συμμέτοχος της σκηνικής δράσης μέσα από την κινητοποίηση όλων των δυναμικών της ενέργειας και της σκέψης του. Ο εξαιρετικά ταλαντούχος Σάββας Στρούμπος διαθέτει και την πνευματική διαύγεια και την σπάνια ικανότητα και την τεχνική αρτιότητα ώστε να δημιουργεί παραστάσεις οι οποίες αποτελούν σκηνικά γεγονότα και αφήνουν πίσω τους ένα ισχυρό στίγμα». [Μαρία Κυριάκη, EpiSkinis.gr].

«Η σκηνοθεσία του Σάββα Στρούμπου […] συνθέτει χάρις στην ανθρωπιστική αντίληψή της και την ολότελα αντι-ρεαλιστική επιχρωμάτωσή της, έναν κόσμο ονειρικό και ταυτόχρονα εφιαλτικό μέσα από τον οποίο απελευθερώνονται οι ενοχές και οι ορμές μας κρίνοντας παράλληλα τον εαυτό τους και τις αιτίες τους.

Χαιρετίζουμε την είσοδο στους μονολόγους ενός γεννημένου χαρισματικού ηθοποιού, ενός σπουδαίου καλλιτέχνη που χαίρεται την τέχνη του χωρίς να κοιτάζεται στον καθρέφτη, του Δαυίδ Μαλτέζε. […] Ο Μαλτέζε γίνεται και είναι μια ποιητική μορφή που μέσα από τη συμπλοκή και το σύμπλεγμα τριών ηρώων δίνει το δικό της εναργές περίγραμμα. […] Από την άλλη πλευρά της σκηνής, μας μάγεψαν οι ελιγμοί, οι σπειροειδείς κινήσεις της ανθρώπινης εφευρετικότητας από την αποκάλυψη που φέρει το όνομα Έλλη Ιγγλίζ. […] Λιτή, μετρημένη, ευφάνταστη. Ένα εύρημα!» [Ειρήνη Αϊβαλιώτου, CatisArt.gr] 

Πληροφορίες: 

Τοποθεσία: Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος, Λεωνίδου 12 (πλησίον μετρό Μεταξουργείου)

Παραστάσεις: Έναρξη παραστάσεων: Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2017. Ώρα έναρξης: 21.00. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Κάθε Παρασκευή-Σάββατο στις 21.00 και κάθε Κυριακή στις 19.00. Διάρκεια: 70’

Τιμές εισιτηρίων: 12ευρώ (κανονικό), 10ευρώ (μειωμένο: φοιτητές, άνεργοι ΟΑΕΔ, ΑμΕΑ)

Πληροφορίες-Κρατήσεις θέσεων: Τηλ.: 210-3225207