Μια βόλτα στη “σκοτεινή” πλευρά της Πάρνηθας

Μια εκδρομή στην Πάρνηθα σημαίνει για τους περισσότερους επαφή με τη φύση, καθαρός αέρας, συναντήσεις με περιπλανώμενα ελάφια, στάση στο γραφικό Καταφύγιο ή και ορειβασία για τους πιο τολμηρούς.

Υπάρχει, όμως, και μια άλλη πλευρά του όμορφου βουνού, λιγότερο γνωστή και αγαπημένη. Λίγο πριν φτάσει κανείς στην κορυφή βλέπει στο αριστερό του χέρι ένα παλιό, ιδιαίτερα επιβλητικό κτίριο.

Πρόκειται για το εγκαταλελειμμένο Σανατόριο, έναν χώρο που χτίστηκε το 1912 και φιλοξένησε για πάνω από 30 χρόνια φυματικούς ασθενείς που χρειάζονταν νοσηλεία. Αργότερα, και συγκεκριμένα στα τέλη του 1960, αποφασίστηκε το κλείσιμο του Σανατορίου και η μετατροπή του σε ξενοδοχείο και σχολή τουριστικών επαγγελμάτων. Όλα αυτά μέχρι το 1980, οπότε και εγκαταλείφθηκε οριστικά.

Η ιστορία του χώρου βαριά, όπως και η ατμόσφαιρα γύρω του. Αστικοί μύθοι έχουν συνδεθεί μαζί του, ιστορίες για στοιχειά, φαντάσματα και τελετές μαύρης μαγείας συνοδεύουν το όνομά του και η πινακίδα «Προσοχή! Για την ασφάλειά σας μην εισέρχεστε στο κτίριο» που βρίσκεται στην είσοδο προκαλεί ρίγος ακόμα και στους θαρραλέους επισκέπτες.

Δεν είναι εύκολο να συλλογιστεί κανείς το μέγεθος του πόνου που έχουν χωρέσει αυτοί οι γκρίζοι τοίχοι, ούτε τον αριθμό των ψυχών που χάθηκαν εκεί μέσα. Επειδή, όμως, η ιστορία δεν αγαπάει τη λησμονιά, δημιουργήθηκε ακριβώς απέναντι από το εγκαταλελειμμένο κτίριο το ξεχωριστό «Πάρκο των Ψυχών».

Πριν από περίπου 5 χρόνια, ο δασικός υπάλληλος Σπύρος Ντασιώτης αποφάσισε να δώσει μια αλλιώτικη πνοή στους κομμένους κορμούς που στέκονταν απέναντι από το επιβλητικό κτίριο. Δημιούργησε, λοιπόν, ανθρώπινες μορφές – και όχι μόνο – σε μια προσπάθεια να εντυπωθούν στη συλλογική μνήμη τα όσα έχουν διαδραματιστεί λίγα μέτρα παραπέρα. Τα ξυλόγλυπτα έργα τέχνης του είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά, αλλά δεν μπορούν παρά να δημιουργήσουν ένα «πλάκωμα» στο στήθος οποιουδήποτε σκεπτόμενου επισκέπτη.

Ανάμεσα στα έργα του Πάρκου, ξεχωριστή θέση κατέχει και μια μαρμάρινη επιγραφή με λόγια του ποιητή Γιάννη Ρίτσου, ο οποίος νοσηλεύτηκε στο Σανατόριο για περίπου 6 μήνες και κατά τη διάρκεια της διαμονής του εμπνεύστηκε και έγραψε την «Εαρινή Συμφωνία».

Φωτογραφίες: Ζωή Ναούμ