La ville rose

Με μεγάλο ιστορικό βάθος και ίχνη πολλών πολιτισμών, από Ρωμαίους (ο Νέρων, μάλιστα, ήταν από αυτούς που είχαν οραματιστεί το άνοιγμα ενός καναλιού που θα ένωνε τη Μεσόγειο -από τη Μασσαλία, περίπου- με τον Ατλαντικό, στο ύψος του Μπορντώ, περνώντας από την Τουλούζ.

Το τεράστιο αυτό έργο, το Canal du Midi, δεν έγινε επί των ημερών του (όπως δεν έγινε και η διώρυγα της Κορίνθου, την οποία επίσης είχε οραματιστεί), αλλά γύρω στο 1680. Πάλι καλά, η διώρυγα περίμενε (άλλα διακόσια χρόνια και βάλε) μέχρι Άραβες.

Στο πέρασμα του δρόμου κατά μήκος των Πυρηναίων, πάνω στην πορεία του προσκυνήματος του Αγίου Ιακώβου της Κομποστέλα της Ισπανίας, έζησε ιστορικές στιγμές. Υπήρξε προπύργιο των Καθαρών (ξανανοίξτε τον Κώδικα Ντα Βίντσι και το όνομα του Ρόδου) μέχρι να αναλάβει να τους εξαφανίσει η επίσημη εκκλησία.

Έζησε δύο γεμάτους αιώνες άφατης ευημερίας όταν ο βασιλιάς αποφάσισε κάποτε ότι το επίσημο χρώμα του θρόνου δεν θα είναι το κόκκινο ή το κίτρινο ή ό,τι άλλο, αλλά το μπλε. Έπεσε πανικός. Που να βρεθεί τόσο ορυκτό μπλε χρώμα; Αδύνατον. Η λύση ήταν μία και το όνομά της ήταν παστέλ. Στη γλώσσα του γαλλικού νότου (που μιλιέται ακόμη και σήμερα), παστέλ λένε ένα χαμηλό φυτό από τα φύλλα του οποίου, μετά από ζύμωση, παράγεται μπλε χρώμα.

Αυτό το φυτό, τώρα, από κάποια ιδιοτροπία της φύσης, ευδοκιμεί μόνο σε ένα περιορισμένο σημείο, όπως και τα μαστιχόδεντρα της Χίου, άλλωστε. Ο χώρος αυτός είναι ένα τρίγωνο που ξεκινάει από την Τουλούζ και εκτείνεται λίγο βόρεια και δυτικά. Τέλος, πάρα έξω δεν γίνεται.

Οι ντόπιοι άρχοντες, πολύ ευχαριστημένοι με την τύχη τους, είχαν δύναμη τεράστια. Έκαναν μεγαλειώδεις υποδοχές στο βασιλιά, που φρόντιζε να τα έχει καλά μαζί τους, έστελναν σοβαρές αποστολές στις σταυροφορίες και φρόντιζαν επιδεικτικότατα την εμφάνιση της πόλης τους. Μέχρι που άρχισαν να καταφθάνουν τα προϊόντα από τον Νέο Κόσμο μετά το 1500 και, μαζί με τις πατάτες και τις ντομάτες, έφθασε και το ίντιγκο, το οποίο καλλιεργείται ευκολότατα, εν αντιθέσει προς το δύστροπο παστέλ. 

Αυτό ήταν η αρχή του τέλους. Με τις εισαγωγές του ίντιγκο από την Αμερική, η Τουλούζ έχασε τα προνόμιά της. Αυτό το παστέλ, όμως, έχει καθοριστική παρουσία στην πόλη, όπου τα παράθυρα και οι πόρτες είναι συνήθως βαμμένα σε αυτό το γαλάζιο προς μωβ χρώμα. Η αντίθεση που κάνει με το ρόδινο χρώμα της πέτρας είναι συναρπαστική.

Στο επόμενο, θα σας πω τι μου έκανε εντύπωση στην Τουλούζ και τα γύρω γύρω.