“Ερρίκος Ντυνάν”: Τόσο κυνικοί, τόσο ξεφτιλισμένοι…

Με την έννοια αυτή μπορεί κανείς να είναι επιφυλακτικός για όσα καταθέτει στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για την Υγεία, ο υπόδικος πρώην πρόεδρος του «Ερυθρού Σταυρού» και του «Ερρίκος Ντυνάν» Αντρέας Μαρτίνης. Ένα βασικό ερώτημα είναι γιατί τόσα χρόνια ο πρώην πρόεδρος κρατούσε το στόμα του κλειστό και τα «θυμήθηκε» όλα τώρα που είναι υπόδικος και προφυλακισμένος. Ο καθένας μας μπορεί να καταλήξει σε εύλογα συμπεράσματα τα οποία ωστόσο δεν είναι σωστό να μας αφήσουν αδιάφορους για τα όσα καταγγέλλει. Ειδικά για εκείνα που συνοδεύονται από στοιχεία και ονόματα για όσους πολιτικούς απολάμβαναν των υπηρεσιών των δυο νοσοκομείων χωρίς να πληρώνουν όσα τους αναλογούσαν και για τους συγγενείς τους που ήταν διορισμένοι εκεί και απολάμβαναν υψηλούς μισθούς χωρίς να εργάζονται.

Αντιπαρέρχομαι την έρευνα της Επιτροπής της Βουλής για ενδεχόμενο ξεπούλημα του «Ερρίκος Ντυνάν» σε ιδιωτική τράπεζα έναντι ευτελούς τιμήματος. Για μένα μεγαλύτερη σημασία έχει πως τα νοσοκομεία οδηγήθηκαν σε καταστάσεις οικονομικής ασφυξίας και πως κατέληξαν να χρεοκοπήσουν. Βρίσκω, ξέρετε, μεγάλες ομοιότητες με το πώς κατάληξε να χρεοκοπήσει η χώρα.

Από τις καταγγελίες στην Βουλή που δεν περιορίζονται μόνο στον Αντρέα Μαρτίνη αλλά γίνονται και από άλλους και μάλιστα συνοδεύονται από τη κατάθεση αποδεικτικών εγγράφων, προκύπτει ένα όργιο ρουσφετιών που τα μεθόδευε το τότε κυρίαρχο πολιτικό σύστημα. Αυτοί δηλαδή που σήμερα κουνάνε το δάκτυλο επιτιμητικά και ζητούν να ιδιωτικοποιηθούν όλα διότι «το κράτος είναι ανίκανο» να έχει στα χέρια τους επιχειρήσεις. Είναι αυτοί ντε που φωνάζουν για τις «μεταρρυθμίσεις» τις οποίες τάχα καθυστερεί ή εφαρμόζει με απροθυμία η σημερινή κυβέρνηση.

Τι κι αν επί των ημερών της πωλούνται λιμάνια, αεροδρόμια, τραίνα ενέργεια, δημόσιες εκτάσεις και δεν μένει τίποτα απούλητο. Οι θιασώτες της «ελεύθερης οικονομίας» ζητούν να μην μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα διότι «το κράτος είναι ανίκανο»… Έχουν όμως ένα μικρό πρόβλημα με την μνήμη τους. Ξεχνούν να μας πουν ποιο κράτος είναι ανίκανο. Πρόκειται για το δικό τους κράτος. Αυτό ήταν που άφησε να φαλιρίσουν τα δυο Νοσοκομεία. Αυτό το κράτος για χρόνια δεν πλήρωνε τις υποχρεώσεις του απέναντί τους. Αυτοί οι πολιτικοί πήγαιναν στις πολυτελείς θέσεις νοσηλείας που διέθεταν τα Νοσοκομεία και-ριμάδα αφηρημάδα- ξεχνούσαν να πληρώσουν τον λογαριασμό. Αυτοί διόριζαν συγγενείς και «δικά τους παιδιά». Αυτοί άφησαν χωρίς έλεγχο τον Μαρτίνη που τώρα κατηγορείται για κατάχρηση.

Δικαιούμαι να πιστεύω πως τον διατηρούσαν στη θέση τους γιατί τους έκανε τα χατίρια. Έτσι βέβαια το κράτος είναι ανίκανο. Αλλά το ανίκανο κράτος ήταν όλοι αυτοί που από θέσεις κυβερνητικές με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους οδήγησαν τα Νοσοκομεία στην χρεοκοπία και τώρα κάνουν πως δεν ήξεραν τίποτα για τον φόνο. Ας έχουν τουλάχιστον το ελάχιστο πολιτικό φιλότιμο να πάνε στο ταμείο και να πληρώσουν τα νοσήλια δικά τους και των συγγενικών τους προσώπων. Οι …μάγκες αυτοί όμως αντί να σιωπήσουν βγαίνουν και στα κεραμίδια. Το κάνουν σαν το γάτο που γ…ει και σκούζει, όπως λένε στο χωριό μου. Επιθυμούν αύριο-μεθαύριο να επανέλθουν στην κυβέρνηση σαν αναμάρτητοι σωτήρες.

Διευκολύνονται αφάνταστα βέβαια, από τους νυν κυβερνώντες που μέσα σε δυο χρόνια κατάφεραν να γίνουν ίδιοι κι απαράλλαχτοι με τους προηγούμενους. Όταν ο κόσμος βουλιάζει στα χρέη και δίνει άνιση μάχη για την καθημερινή επιβίωση δεν …προλαβαίνει να αντιληφθεί και να κατανοήσει πως και γιατί φτάσαμε μέχρι εδώ. Αυτοί που του λένε ότι φταίνε οι συνδικαλιστές γιατί μας πνίγουν τα σκουπίδια είναι οι ίδιοι που ξάπλωναν στο πολυτελή κρεβάτια του Ερρίκος Ντυνάν και ξεχνούσαν να πληρώσουν τα νοσήλια. Τόσο κυνικοί, τόσο ξεφτιλισμένοι…