“Σκουπίδια” είστε όλοι εσείς….

Ποιος φταίει που τα σκουπίδια είναι στους δρόμους και μας πνίγουν. Γιατί επιμένουν να μην τα μαζεύουν οι «σκουπιδιάρηδες»; Αυτά ρωτάει κάθε «φιλήσυχος» και «νομοταγής» πολίτης, κάθε …φορολογούμενος αυτής της χώρας.

Γύρω από την υπόθεση με τα σκουπίδια έχει στηθεί μια τεράστια συζήτηση που στην ούγια της γράφει, λεφτά, συμφέροντα, μπίζνες. Τα σκουπίδια μας πνίγουν αλλά πάνε να σκεπάσουν την κοινή λογική. Να στρέψουν τον κόσμο κατά των εργατών καθαριότητας που χρόνια τώρα τους λέμε σκουπιδιάρηδες.  Εχετε αναρωτηθεί τι παίρνει το μήνα ένας «σκουπιδιάρης», εντεταλμένος να μας ξεβρωμίζει; Καθαρά κάτω από εξακόσια πενήντα ευρώ. Με τι σύμβαση εργασίας; Με οκτάμηνη σύμβαση που σημαίνει πως μετά τους οκτώ μήνες και για να μην θεμελιώσει κανένα διακαίωμα θα φύγει από την δουλειά του για νάρθει άλλος οκταμηνήτης με κάτω από εξακόσια πενήντα ευρώ το μήνα. Πόσοι τέτοιοι δουλεύουν για να κρατάνε τους Δήμους καθαρούς; Περίπου έξι χιλιάδες.

Είναι μόνιμη και διαρκής ανάγκη να καθαρίζονται οι Δήμοι από τα σκουπίδια; Προφανώς είναι. Άρα οι θέσεις αυτές πρέπει να είναι μόνιμες και σταθερές. Δεν είναι όμως. Οι κυβερνήσεις στον καιρό των μνημονίων, δεν στάθηκαν ικανές ή δεν θέλησαν να αντιμετωπίσουν το θέμα. Με διάφορα νομικά και νομικίστικα κόλπα ανανέωναν τις συμβάσεις χωρίς βέβαια να μονιμοποιούν τους εργαζόμενους. Μέχρι που ήρθε ο κόμπος στο χτένι και η ελληνική Δικαιοσύνη αποφάσισε πως είναι παράνομο να πληρώνονται. Τώρα είναι απλήρωτοι κοντά πέντε μήνες και έχουν τον κίνδυνο να τους ζητηθεί να επιστρέψουν λεφτά από αυτά που έχουν πάρει. Τέτοιος τραγέλαφος.

Τί έκανε τόσο καιρό η κυβέρνηση; Απολύτως τίποτα πέρα από τα νομικά τρυκ με τα οποία ανανέωνε τις συμβάσεις . Έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε με τους εργάτες απλήρωτους, την κυβέρνηση ανήμπορη και την αντιπολίτευση να την κατηγορεί για …κομματικό κράτος χωρίς να προτείνει κάποια λύση. Αυτός είναι ή μάλλον αυτοί είναι οι λόγοι που οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα απεργούν. Κι εσείς στη θέση τους το ίδιο θα κάνατε. Η κυβέρνηση είναι που πρέπει να βρεί τη λύση. Όταν όμως είσαι με τα μνημόνια και τα υπογράφεις το ένα μετά το άλλο δεν μπορείς να είσαι ταυτόχρονα και με τους εργάτες. Αυτούς όσο σε έπαιρνε τους εξαπάτησες. Η λύση είναι να πληρωθούν και να συνεχίσουν τη δουλειά τους.

Κι αν οι νόμοι λένε κάτι διαφορετικό ας αλλάξουν οι νόμοι. Πως γίνεται να αλλάζουν όπως ακριβώς θέλουν οι δανειστές που μάλιστα, για να είναι σίγουροι τους γράφουν οι ίδιοι, και δεν γίνεται να αλλάζουν όταν το θέλουν οι εργάτες. Και τι πάει να πει πως η πληρωμή και η παραμονή τους στην εργασία είναι «αντισυνταγματική»: Και ο ΕΝΦΙΑ κρίθηκε αντισυνταγματικός και εφαρμόζεται έτσι που αν δεν τον πληρώσεις, κινδυνεύεις να χάσεις το σπίτι σου. 

Αλλά είπαμε, όταν πρόκειται για τους δανειστές και τους ισχυρούς του κόσμου τούτου, οι νόμοι γράφονται από την αρχή ή τους γράφουν στα παλιά τους παπούτσια. Όταν πρόκειται για τους εργάτες δεν υπάρχει νόμος που να τους δικαιώνει. Να δυσανασχετούμε λοιπόν για τα σκουπίδια που είναι μπροστά στην πόρτα μας αλλά να ξέρουμε ποιός έχει την ευθύνη.