Η επιλεκτική ευαισθησία των ελληνικών ΜΜΕ

Ότι τα κυρίαρχα ελληνικά ΜΜΕ είναι υπηρέτες πολλών και παλιών αφεντάδων είναι γνωστό από …παλιά. Για χρόνια επρόκειτο περί ενός περίπου, κλειστού κυκλώματος που κυριαρχούσε στην ενημέρωση, λυμαινόταν τα κονδύλια διαφήμισης -ιδίως τα κρατικά- και εξυπηρετούσε το πολιτικό σύστημα. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Κοσκωτάς που λεηλάτησε την Τράπεζα Κρήτης είδε την κυριαρχία του να γκρεμίζεται σαν χάρτινος πύργος όταν επιχείρησε να εισέλθει δυναμικά στον χώρο της ενημέρωσης με την εφημερίδα «24 Ωρες» και άρχισε να απειλεί τους παραδοσιακούς εκδότες.

Επειδή οι επισκέπτες αυτού του ιστότοπου έχουν γνώση και κρίση μπορούν να βρουν αναλογίες με την σημερινή κατάσταση… Βεβαίως, και τότε και τώρα οι απειλούμενοι έκαναν λόγο για χειραγώγηση της ενημέρωσης, επιβολή της μονοφωνίας και άλλα συναφή. Εννοείται πως στον χώρο αυτό δεν υπάρχουν άγγελοι και ουδείς ξυπνάει ένα πρωί αποφασισμένος να ξοδέψει εκατομμύρια για να προσφέρει στους πολίτες έγκυρη και αντικειμενική ενημέρωση. Άλλωστε ο Ιβάν Σαββίδης το είπε καθαρά σε πρόσφατη συνέντευξή του: «Στην Ελλάδα δεν μπορείς να κάνεις δουλειές αν δεν έχεις δικά σου ΜΜΕ»…

Να διαμαρτύρονται οι παλιοί για την ορμητική είσοδο του νέου επίδοξου καναλάρχη είναι κατανοητό. Να βλέπουν πίσω από αυτόν δάκτυλο της κυβέρνησης, επίσης. Να παριστάνουν πως τάχα πλήττεται η αντικειμενική ενημέρωση από την επαπειλούμενη προπογάνδα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, είναι τουλάχιστον υποκριτικό. Αυτοί που μας διαβεβαίωναν ότι θα ψηφίσουμε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα και μας «ψέκαζαν» με τις ψευδείς δημοσκοπήσεις να εμφανίζονται τώρα ως εγγυητές της εγκυρότητας και της αντικειμενικής ενημέρωσης πάει πολύ και δεν καταπίνεται…

Ας μιλήσουμε, όμως, με την δύναμη του παραδείγματος: Οθόνες και σελίδες εφημερίδων κατακλύζονται τον τελευταίο καιρό, από τα τραγικά γεγονότα στην Βενεζουέλα. Η χώρα, εξαιτίας της πτώσης της τιμής του πετρελαίου έχει περιέλθει σε δεινή κρίση. Διαδηλώσεις διαδέχονται η μία την άλλη και νεκροί πέφτουν στους δρόμους από τα πυρά της αστυνομίας. Ο πρόεδρος Μαδούρο αντί να  προκηρύξει εκλογές και να δώσει μια δημοκρατική διέξοδο στο πολιτικό πρόβλημα επιχειρεί με πολιτικά τερτίπια και συνταγματικούς ακροβατισμούς να αποφύγει το πικρό ποτήρι της πτώσης του. Άσχετα με το πώς κινείται χρόνια τώρα η δεξιά αντιπολίτευση, ποιες στοχεύσεις έχει και που στηρίζεται, η αντίδραση του κόσμου που δεν έχει να φάει είναι δεδομένη και οι διαδηλώσεις καθημερινές.

Τα ΜΜΕ στην Ελλάδα καλύπτουν τα γεγονότα, διεκτραγωδούν την κατάσταση και βέβαια συγκρίνουν τον Τσίπρα με τον Μαδούρο κάνοντας υπαινιγμούς ότι έτσι θέλει να καταντήσει την Ελλάδα και άλλα παρόμοια. Κοντά στην δοκιμαζόμενη Βενεζουέλα βρίσκεται η Βραζιλία. Χώρα με πολλαπλάσιο πληθυσμό και με οικονομία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο. Για το τι συμβαίνει εκεί πρέπει κανείς να ψάξει για να μάθει. Κι εκεί διαδηλώσεις αντικυβερνητικές εναντίον του προέδρου Μισέλ Τέμερ. Μόνο που εκεί ο πρόεδρος δεν είναι αριστερός σαν τον Μαδούρο και δεν μπορεί να κατηγορηθεί για φίλος του Τσίπρα. 

Ο κύριος αυτός γέννημα θρέμμα της βραζιλιάνικης ελίτ και του τραπεζικού συστήματος κατηγορείται για διαφθορά και δωροδοκία. Εμπλέκεται στο μεγαλύτερο σκάνδαλο που αφορά την εταιρία πετρελαίου Petrobras και φέρεται να δωροδοκεί τον πρώην πρόεδρο της Βουλής Αέσιου Νέβες που είναι ήδη φυλακισμένος για το ίδιο θέμα ώστε να μην καταθέσει εναντίον του. Τι φαίνεται δηλαδή, αφού υπάρχουν μαγνητοφωνημένες συνομιλίες οι οποίες εκθέτουν ανεπανόρθωτα τον κ. Τέμερ. Κι όμως, αν και τον “έχουν πιάσει στα πράσα” ο Τέμερ αρνείται να παραιτηθεί και ετοιμάζεται να περάσει μέτρα σκληρής λιτότητας την ώρα που αναπτύσσει τον στρατό για να αντιμετωπίσει τους διαδηλωτές. 

Για τον Μαδούρο και την Βενεζουέλα, κάθε μέρα μαθαίνουμε τα πάντα. Για τον Τέμερ και την Βραζιλία δεν περισσεύει ούτε τηλεοπτικός χρόνος ούτε χώρος  περισσότερος από τα «ψιλά» των εφημερίδων. Τα συμπεράσματα δικά σας…