Είναι σίγουρα «έτοιμη να κυβερνήσει»;

Η Τζόρτζια Μελόνι δεν κουράζεται να το επαναλαμβάνει, τις τελευταίες μέρες: «Είμαι έτοιμη να κυβερνήσω». Και επιπλέον, δηλώνει ήδη ότι επεξεργάζεται τη λίστα των μελών του υπουργικού συμβουλίου. Άλλωστε, αποκαλύπτεται η άθλια μεθόδευση της ανατροπής της κυβέρνησης του Μάριο Ντράγκι, ο οποίος ήταν έκδηλο ότι είχε αντιληφθεί το φθηνό παρασκήνιο που είχε προηγηθεί για να ανατραπεί ο κυβερνητικός σχηματισμός.

Η πτώση της κυβέρνησης του Μάριο Ντράγκι – που προκλήθηκε από το «αντισυστημικό» Κίνημα Πέντε Αστέρων, τη δεξιά του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και την ακροδεξιά Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι – ήρθε σε μια καλή στιγμή για την 45χρονη Τζόρτζια από τη Ρώμη.

Το μεταφασιστικό κόμμα των Αδελφών της Ιταλίας, το πιο ακραίο από όλα τα κόμματα που παρουσιάζονται στην κεντρική πολιτική σκηνή, έχει το εκλογικό προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις με 23%, μπροστά ακριβώς από το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα.

Αυτήν την φορά, οι δημοσκοπήσεις δεν καταγγέλλονται σαν «κατασκευασμένες», γιατί απλώς οι καταγραφές τους υπηρετούν τους πολιτικούς σχεδιασμούς της σκληροπυρηνικής υποψηφίου, με όλα τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης ακροδεξιάς.

Η ευειδής Μελόνι σερφάρει πολιτικά, προικισμένη με ρητορικά χαρίσματα και με μαχητική αποφασιστικότητα, στους κοινούς τόπους της σύγχρονής μας υπερσυντηρητικής δεξιάς: θρησκευτικές αξίες, μεταναστευτικές ροές, οικογενειακός θεσμός, δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, ευρωσκεπτικισμός, αντιπαγκοσμιοποίηση.

Και τι αντιπροτείνει η καστανόξανθη Ρωμαία με το πλούσιο νεομουσολινικό βιογραφικό;

Τι αντιτάσσει στον οικονομικό μονόλογο των ημερών μας; Για ποιες πολιτικές αλλαγές παλεύει η Τζόρτζια Μελόνι; Εδώ, αρχίζει το σκότος της ασάφειας, της πιο ρευστής απροσδιοριστίας. Γιατί δεν συνιστά, με όση συμπάθεια και να το δει κανείς, συλλογική κινητοποιητική παράσταση το να δηλώνει μία πολιτική αρχηγός ότι είναι «γυναίκα, Ιταλίδα και Χριστιανή», ότι δεν είναι «ΛΟΑΤΚΙ, άπατρις και Μουσουλμάνα».

Η δήλωσή της, λοιπόν, ότι «είναι έτοιμη να κυβερνήσει», οφείλει να ενσωματώνει τις νεοσυντηρητικές (ποιες;) κατευθυντήριες γραμμές απέναντι στη διεθνοποίηση των οικονομικών σχέσεων, το ενωσιακό υπόδειγμα για την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, τους τρόπους διοίκησης του κρατικού θεσμού και των υποσυστημάτων του, τη θέση των διαφορετικών και των μειονοτικών στους κοινωνικούς σχηματισμούς του σήμερα. Η δημοκρατία είναι, πριν απ’ όλα, μια συζήτηση και κάθε καλοπροαίρετος πολίτης έχει ανάγκη και δικαίωμα να ακούσει το ετερόδοξο αντεπιχείρημα. Αν βεβαίως έχει σφυρηλατηθεί.